Liderlik Tablosu

Yaşanmış bir olay: 1974'teki Kıbrıs çıkarmasına katılan bir asker anlatıyor: "Çok şiddetli bir taarruz vardı. Mermiler kulağımızın dibinden geçiyordu. Siperde daha önce hiç görmediğim bir asker yanıma yaklaştı. Belli ki bizim birlikten değildi. Bir zarf çıkardı ve: -"Memlekete dönünce bu zarfı, üzerindeki adrese bırakır mısın?" -"İkimiz de döneriz inşallah" dedim. Israrla kendisinin dönemeyeceğini, benim ise memleketime ve aileme kavuşacağımı söylüyordu. Biraz isteksiz de olsa zarfı aldım. Ancak o çatışma sırasında birbirimizi kaybettik. Taarruz bitip memlekete döndüğümden bir-iki yıl sonra eski eşyaları karıştırırken o zarfı buldum. Unuttuğum görevi, geç te olsa yerine getirmek için İstanbul'a gittim. Üzerindeki adres, Aksaray'da eski bir eve götürdü beni. Kapıyı yaşlı bir amca açtı. -"Merhaba amca. Ben Kıbrıs'ta savaşan oğlunuzdan bir mektup getirdim. Belki kendisi de gelmiştir." -"Bizim Kıbrıs'ta savaşan bir oğlumuz yoktu" Beni içeri davet ettiler. Eşi, bir fotoğraf albümü ile geldi. Fotoğrafları gösterip: -"Sana zarfı bu genç mi verdi?" -"Evet. Çok iyi hatırlıyorum. Buydu." ve işte o an beni şok eden ve hala aklımı başımdan alan şu cevabı verdi: -"Bu çocuk benim oğlumdu. Fakat onu 15 sene önce Kore harbinde şehit verdik..." "

Şu ana kadar izlediğim En Güzel Evlenme Teklifi Sen ne dersin... Böyle olmasını istermiydin ?

biraz daha kibar olmaya ne dersin? İnsanlar ilginç buldukları hikayeleri doğruluk payı olmasada ilgili bölümde paylaşabilir. Farkettiysen "Şehir Efsaneleri" bölümüne açmış arkadaşımız konuyu.Her hikaye, her efsane doğru olacak diye bir şey yok. Konu sahibine benden +rep.

Ah ah, ben de lisedeyken bir kıza fena halde tutulmuştum. Çok çekingendim, bir portresini çizdim, defterinin arasına bıraktım. Bir tane daha çizdim, onu bırakırken yakalandım. Rahat durmadım güzel bir resmini daha çizdim, kendimi sonuna kadar zorlayıp iyi bir çalışma çıkardım. Onu da kendim direk verdim. Heyecandan pek konuşamamıştım ama halen o anı hatırlayınca içim bir hoş olur. Benimle ilgilenmedi, fena halde takıntılıydım ona. Onların dersine giren çok sevdiğim bir hoca vardı ki halen de görüşürüz. Ondan rica ettim, onun dersinde sınıfının kapısından koridorun sonuna kadar gülleri dizdim. Hoca da kararlaştığımız zamanda kızı bir bahaneyle dışarı gönderdi. Gülleri görünce şok oldu, takip etti. Sonunda beni bulunca, şaşkınlık ve biraz da hayal kırıklığıyla bana baktı. Ben de çok gergindim, biraz sırıttım. Bastı tokadı. O günden sonra hiç konuşmadık. Halen aynı şehirdeyiz, arada görüyorum. Beni gördükçe yüzünü çeviriyor, bense eskisi kadar tutkuluyum. Ah ah nereden aklıma geldiyse, içimi dökmek istedim sanırım. Selamlar,