raskolnikov Oluşturma zamanı: Temmuz 25, 2008 Paylaş Oluşturma zamanı: Temmuz 25, 2008 Soğuk!... Her yer insan dayanıklılığını sorgulayacak kadar soğuk… Karanlık!... İnsan gözünün alışamadığı kadar karanlık… Rüzgar yok, hava da soğuğa dair hiçbir şey yok… Karanlığın ardı yok!... Yukardan su damlıyor, sağ tarafımda damla sesleri yankılanıyor, sol tarafımda hiçbir şey yok!... Soğuk!... Titremiyorum, kanım hala sıcak, ruhum donma noktasında… Karanlık!... Gözlerim hiçbir şey görmüyor, nereye düştüğümün farkında değilim. Uzaktan kapı gıcırtıları duyuyorum, duyduğum seslerin nereden geldiğini anlamıyorum… Ayaktayım, yürümeye çalışıyorum.. sonu olmayan adımlar atıyorum, sonu olmayan yollarda, bitmeyen, tükenmeye yorgunlukla yürüyorum.. Soğuk!... İçimden bir şeyler kopuyor.. kopanların donmadan dolayı koptuklarını biliyorum.. Aklım nerede benim?... Hayallerimi kim çaldı?... Düşünemiyorum, beynim işlevsiz kalmış durumda, birkaç saat öncesini hatırlamıyorum. Bir dakika öncesi benim değil, bir dakika sonrasına zaten sahip değilim… Şimdiki zamanların tutsağıyım, hayatım sadece “şu an”dan ibaret… bir nefes alımlık anları yaşıyorum ya da gücüm yetmiyor nefes almaya… Soğuk!... Ruhumdan parçalar kopmaya devam ediyor, kopan parçalar bedenimi acıtıyor… Karanlık!... Önüm, arkam, sağım, solum karanlık!.. ebesi de, oyuncuları da ben olduğum bir körebe oyununda ebeyi aramak kadar karanlık… İçim üşüyor, rüzgarı hala hissetmiyorum.. yalvaracak tanrının olmaması ne kötü!.. hayatımda ilk kez, tapacak bir varlık arıyorum… Ey tanrı!... Olmadığını bildiğim halde sesleniyorum sana; eğer varsan dindir acılarımı, eğer duyuyorsan, son ver bedenimin çığlıklarına… Soğuk!... Gitgide artan bu soğuğun esiriyim artık… ruhum direniyor hala soğuğa, bedenimin gücü kalmadı… bütün fizik kurallarını hiçe sayarak güçleniyor soğuk, bütün ruhani duygularla direniyor ruhum… Hayallerimi kim çaldı? Düşlerini ödünç alabilir miyim abi?.. Kaç zaman oldu hayal görmeyeli, ne zamandan beri görmüyorum düşler ülkesini… karanlık karabasanlar sardı uzun zaman önce ruhumu.. uzun, zorlu bir savaş başladı, karabasanlarla düşler arasında… ruhum çok yıprandı bu savaşta, yalnızlık ülkesinde yeniydim o zamanlar, güçsüzdüm, çaresizdim, düşlerimi terk ettim… şimdi pişmanım, karabasanlar aldı düşlerimin yerini, hiçlik sardı gecelerimi… Düşlerime ihanet ettim, düşlerimi yalnız bıraktım!… Hayallerimi kim çaldı?... Soğuk!... Bedenimin paramparça dökülüşüne tanık oluyor ruhum… bedenimden yitenlere mezarlar kazıyorum, bedenimin artakalan bölgelerinde.. soğuk hala devam ediyor, mezarlara ruhumu örtüyorum toprak niyetine… Karanlık!... Duyduğum sesler çoğalıyor, sınırları olmayan bir mekanda bekliyorum, eskiden ret ettiğim sınırları özlüyorum… En son neyi gördüm acaba?... Sahi; gözlerim nerede?... Alıntı Yorum bağlantısı Diğer sitelerde paylaş More sharing options...
hexe Yanıtlama zamanı: Temmuz 25, 2008 Paylaş Yanıtlama zamanı: Temmuz 25, 2008 cok guzeeel bızlerle paylastıgın ıcın tesekkurler Alıntı Yorum bağlantısı Diğer sitelerde paylaş More sharing options...
nazirella Yanıtlama zamanı: Temmuz 26, 2008 Paylaş Yanıtlama zamanı: Temmuz 26, 2008 çok güzel yazı.... Alıntı Yorum bağlantısı Diğer sitelerde paylaş More sharing options...
Önerilen Mesajlar
Sohbete katıl
Şimdi mesaj yollayabilir ve daha sonra kayıt olabilirsiniz. Hesabınız varsa, şimdi giriş yaparak hesabınızla gönderebilirsiniz.