Lorelei Oluşturma zamanı: Temmuz 30, 2008 Paylaş Oluşturma zamanı: Temmuz 30, 2008 Yazdığım bütün sözler asıyor kendini, Ölüyor söze düşürdüğüm büyü… Bütün sokak köpeklerinin gözyaşı yüzümde. İçime kim koydu bu intiharı? Elim kolum bağlandı, Ben hep sessiz ağlamaların kızı kaldım… Coşkularım nereye saklandı? Aşkın çocuğu hep acı… Hep acı… Bayram kalabalığı sokakları olmalıydı ömrümün. Ben gelmeden bütün mutlu yüzler dağıldı. Sen yalan söyledin Anne! Hiçbir sevgili saçlarıma papatyalardan taç takmadı… Öylece bekliyorum dünyanın orta yerinde. Lanetlenmiş bir şiir gibi, Kim okumaya kalksa beni, En güzel yerimde yırtıp atıyor. Yaşamakla ölmek arasında nefes almaktayım. Bütün kuşlar kaçıyor, Ne zaman okşamaya kalksam… Söyle Anne! Ben uğursuz yaşamlardan arta kalan mıyım? Dokunduğum bütün camlar kırılıyor. Ne taksam gerdanıma düşüp dağılıyor. Sen yalan söyledin Anne! Bana güzel olmak yakışmıyor. Kime baksam şu sevdiğin gözlerimle, Hepsi yok oluyor… Sırılsıklam kalıyorum. Sen yalan söyledin Anne! Gülünce açan çiçeklerim yok ki benim. Koynumdaki keskin hüzünlerle, Çok yakışıyorum ayrılık otobüslerine… Ne zaman gülsem ağzım yüzüm kan! Söyle; Beni doğururken şeytana mı öptürdün Anne!!! Eylül Deniz Çolak Alıntı Yorum bağlantısı Diğer sitelerde paylaş More sharing options...
MaSkE Yanıtlama zamanı: Temmuz 31, 2008 Paylaş Yanıtlama zamanı: Temmuz 31, 2008 çok güzel paylaşım için tşk... Alıntı Yorum bağlantısı Diğer sitelerde paylaş More sharing options...
Önerilen Mesajlar
Sohbete katıl
Şimdi mesaj yollayabilir ve daha sonra kayıt olabilirsiniz. Hesabınız varsa, şimdi giriş yaparak hesabınızla gönderebilirsiniz.