Akıntıyla Sürüklenen Yaratık

"bir zamanlar

büyük billûri bir ırmağın dibinde

bir köy dolusu yaratık yaşardı."

"ırmağın akıntısı

hepsinin üzerinden sessizce geçerdi.

gencinin, yaşlısının; zengininin, yoksulunun;

iyisinin, kötüsünün üzerinden kendi yoluna

giderdi, yalnızca kendi billûrluğunu bilirdi."

"her yaratık kendisine göre bir yöntemle

ırmak dibindeki dallara ve kayalara sıkıca

tutunmuştu, çünkü yaşama biçimleriydi tutunmak

ve doğumdan beri bildikleri tek şey akıntıya karşı

durmaktı."

"fakat bir yaratık sonunda şöyle dedi:

"tutunmaktan yoruldum. gözlerimle göremememe

rağmen, akıntının nereye gittiğinin farkında

olduğuna güveniyorum.

şimdi kendimi bırakacağım ve beni gittiği yere

götürmesine izin vereceğim. tutunarak sıkıntıdan

öleceğim."

"öteki yaratıklar gülerek şöyle dediler: ahmak!

kendini bıraktığın anda, o taptığın akıntı seni

kayaların üzerine vurup parçalar,

böylece sıkıntıdan daha çabuk ölürsün."

"ama bu yaratık onlara aldırmadı ve derin bir

soluk alarak kendini bıraktı. daha o anda akıntı

onu yuvarlayıp şiddetle kayaların üzerine vurdu."

"ancak zaman içinde yaratık tutunmayı yine

reddedince, akıntı onu dipten havalandırdı,

bu kez yara bere almamıştı."

"ırmağın daha aşağılarında yaşayan

"tutunmayan yaratığın" yabancı olduğu başka

yaratıklar bağırıştılar: "mucizeye bakın! bu yaratık

bize benzemesine rağmen uçuyor! hepimizi

kurtarmaya gelen mesih'e bakın!."

"akıntıyla sürüklenen yaratık şöyle dedi: "ben sizden

daha fazla mesih değilim. ırmak bizi özgürce

havalandırmaya dünden razı, yeter ki biz bunu göze

alalım. gerçek görevimiz bu yolculuk, bu serüven."

"ama onlar kayalara tutunmaya devam ederek

daha fazla "kurtarıcı!."diye bağırmayı sürdürdüler.

tekrar baktıklarında gitmişti; onlar da bir kurtarıcı

üzerine efsaneler uydurarak bir başlarına kaldılar."

richard bach - mavi tüy kitabından...

Bu güzel hikayeden ders çıkarmak önemli olan ..

Sonuçlarını göze alarak yeni ufuklara açılmak gerekli olan ..

Teşekkürler Lighthouse bu güzel öykü için