İdare edemem anne! İdare edemem

KÜÇÜKLÜKTEN beri hepimize bunu öğrettiler: İdare et! Elindekiyle yetinmesini bil.

Bunun toplumsal açıdan bir tek sonucu oldu: Düşük standartların ülkesi haline geldik.

Kişisel yaşamlarımızda da benzeri bir sonucu oldu, elimizdekiyle idare etmeye çalışırken ulaşabileceğimiz çok daha büyük mutlulukları hayal dahi edemez hale geldik.

Arada bir içimizde başını kaldırmaya niyetlenenlere de hep birlikte parmaklarımızı uzattık: İdare et!

Geçen gün youtube.com’da bir video izledim.

Eğer internete bağlanma olanağınız varsa, tavsiye ederim bu videoyu bir kez de olsa izleyin.

Siteye girdikten sonra arama yapılan kutuya "idare edemem anne" yazın ve karşınıza çıkacak yeni sayfada en üstteki iki videodan birini tıklayın.

Orada karşınıza beş-altı yaşlarında küçük bir çocuk çıkacak. Adı Yaman. Ömrü uzun olsun, adını inkár eden bir çocuk da değil.

Videoda Yaman’ın elinde bir çubuklu şeker var. Çocukluğumuzda "horoz şekeri" derdik, onun kalp şeklinde olanı.

Fonda annesinin sesi duyuluyor: "Hayır Yaman! Aç yatacaksın. O şekerle idare edersin artık."

Yaman’ı "küçük kahramanım ve rol modelim" haline getiren an bundan sonra başlıyor.

Ellerini ve gözlerini açıp öyle bir "idare edemem anne, idare edemem" diye feryat ediyor ki, görmeyene anlatabilmem çok zor.

O videoyu günde birkaç kez izlediğim oluyor.

"İdare etmem gereken" bir durumla karşılaştığımda ya da bana birisi "idare et, elindekiyle yetin" dediğinde Yaman gibi bağırmak istiyorum: İdare edemem!

İdare etmenin alternatif maliyetinin daha iyi bir yaşam olduğunu bilecek yaşa geldim çünkü.

Öykü ne kadar doğru bilmiyorum, büyük olasılıkla sonradan uydurulmuş bir şey olmalı.

Düşman kuşatması altındaki bir kalenin komutanı her gün Saray’a bir mektup gönderip, takviye kuvvet istiyor ve aynı yanıtı alıyormuş: "İdare-i maslahat ediniz!"

Sonunda kale düşmüş, komutanın son mektubunda şöyle yazılıymış: "İdare gitti, maslahat elde kaldı!"

Yaşamımın böyle sonuçlanmasını istemiyorum. Hayatım bir film şeridi gibi gözümün önünden geçerken görmek istediğim şey, kaçırdığım fırsatlar, ıskaladığım mutluluklar olsun istemiyorum çünkü.

Kendi yaşamımın idaresini elime almak ve artık başkalarını değil, kendimi "idare etmek" istiyorum!

siz idare edebilirmisiniz?

alıntıdır

çok güzel bi yazı olmuş saol paylaşım için

annenizin kıymetini bilin arkadaşlar... (alakasız oldu ama)

Çok güzel bir yazı Teşekkürler mystick eline sağlık

http://idareedememanne.com/

bu da sitesi arkadaşlar aralarında güzel olanlarda war (benm beğendiğim kesik elektrikle idare edemeyen ümit) teşekkür ederim paylaşımın için.