Yusuf Alper Şiirleri

1956 yılında Horasan'da doğdu. İlk şiiri 1975'te yayımlandı. Şiir ve şiir üstüne yazıları Ilgaz, Türkdili, Oluşum, Sesimiz, Dönemeç, Türkiye Yazıları, Ankara Sanat, Yeni Sanat, Yusufçuk, Somut, Sözcükler vb. dergilerde yayınlandı. Daha sonra Yamaç, Körfez, Ortaklaşa, Varlık, Yazko-Edebiyat, Yeni Düşün, Yeni Yaprak, Broy, Karşı, Şairin Atölyesi , Yeni Biçem, Dize, Düşler, Yaklaşım, Poetik'us, Kedi, Çağdaş Türkdili, İnsan, Pencere, Düşlem, Bahçe, E Dergisi, Edebiyat ve Eleştiri, Agora, Kül, Kum, Eski, Ayrıntı-Yakamoz vb. dergilerde yayımlandı, yayımlanmaya devam ediyor.

Şiirlerinde, toplumsal bir varlık olan insanın bireysel-içsel sorunlarını, iletişimsizliklerini, hüznünü, toplumla olan çatışmalarını; toplumsal baskıların, zulmün, insanı etkileyişini lirik ve özgün bir anlatımla işlemektedir. İlk şiirleriyle önemli eleştirmenlerin dikkatini çekti. Şiirin imgeyle yazıldığını, imgenin de sözcüklerle oluşturulduğunu, dolayısıyla şiirin ne kadar çağrışıma dayalı olursa olsun yine de bir anlam taşıyacağını savundu.

Psikiyatr olan Alper, çeşitli mesleki yazılarının yanında, şiir sorunları, şiirin oluşum süreci, yaratıcı-sanatçı psikodinamiği, yaratma süreci, yaratıcı kişilik vb. konularda da yazılar yazmaktadır. Bu yazıları içeren "Şiir ve Psikiyatri Kavşağında", Psikanaliz ve Aşk ve Psikolojik-Psikodinamik Açıdan Nâzım Hikmet Şiiri adlı deneme-inceleme kitapları yayımladı.

Cemal Süreya ikinci kitabı ' Zamanın Kırılan Aynasında' için şunları yazmıştı: "Ve Yusuf Alper'i Zamanın Kırılan Aynasında sevmek. Anadolu şiir duyarlığını dipten sürdürüyor Yusuf. Büyük Hüzün. ... Genç şairler üstüne düşünelim diyorum. Kanılarımız katılaşmış ve yanlış diyorum. Karşılaştırma cesaretini göstermiyor kimse."

Yapıtları:

Şiir:

Kanayan Şiirler (1985)

Zamanın Kırılan Aynasında (1989)

Yaldızlı Bir Yanılsama (1994)

Yeryüzüne Vuran Telaş (1995)

Şimdi Hangi Irmakta (1998)

Dalgaların Sesiyle (2001)

Derin Uğultu

Ödülleri:

1999 Orhon Murat Arıburnu Ödülü - Sabahattin Kudret Aksal Şiir Özel Ödülü / "Şimdi Hangi Irmakta" ile

KADIN

Kapalı bir kutudur hayat

Açtıkça kapanan

Açtıkça kaybolur insan

O karanlıkta

Çocukken bir vecize fırlatmıştım

Aşkla zeytin arasında

Ben zeytini oldum bittim sevmiştim

Ama bir yaştan sonra

Kadın da zeytin gibiydi, anladım

‘Düğmemi koparmadım’

Kadının kadın olduğunu öğrendim

Bildim amenna

ÖYLE DE DEĞİL DE

Derin sessizliği yırtan

Bin yılların sükutuna saldırı

Yolun karşısına geçebilmek

İntihar süsü verilmiş eylemle

Öyle de değil de

Şimdi kim bilir hangi acılardan

Kopup gelen ve gelecek olan

İstemeden gelmiş istemeden...

Yeşil bir ağaç gibi kökünden devrilen

Öyle de değil de

Oysa dallarında kuşlar cıvıldardılar

Bu türkü onlara yakışmayacak

Ormanda bırakılmak için geç,

Göç için erkendiler

Öyle de değil de

Derin bir acının kıyısında bağdaş kurup

Kederli bir yüreğin türküsünü söylediler

Olmaz dedirten çığlıklarla

Olur mu kardeşim böyle...

Öyle de değil de

Bireylikler, sayı 13, 2007

TESADÜF

Cansever’i anımsatan şiiri

O günlerde yazdım

Karatrenlerle kara yollara çıktım

Kardan adamlarla istasyonda ağladım

Bir anıdan başka nedir ki?

Bir ağıtın başlangıcı değil mi?

Yıllar yıllar sonra ne acı tesadüf

Ne acı ölüm