Ruhuma Nasihat...

Hala hayattasın unutma!

Yaşıyorsun..Bir şeyler yazıyor,çiziyorsun..Çoğu kez karamsar cümleler eşlik ediyor satırlarına..İçini satırlara döküyorsun..Kalemin her kağıda dokunuşunda,içindeki buzları eritiyorsun…

Biliyorum..Hiç kimse anlayamadı seni…Fakat ben biliyorum..Ruhun ızdırap çekerken hayatının en zor döneminde,hala umuda sarıldığına bizzat ben şahit oldum..

İsyan(kar) değilsin,fakat genellikle gizlemeyi başaramadın içindeki acıyı..

Hatırlar mısın?Biz seninle,yani ikimiz…Bir çocuğun sevincine ortak olduğumuz anın huzurunu hiçbir şeye değişmezdik..Şimdi bir sorgula bakalım kendini..En son ne zaman hissettin bu duyguyu..Farkında değilsin,uzaklaşıyorsun her şeyden..İçindeki karanlığı,berrak bir bahar gününe döndürür huzur..Oturdukları yerden hazıra konma hevesindeki insanlara özenmedin sen hiçbir zaman…Huzuru bulmak senin elinde…Nasıl olacağını çok iyi biliyorsun!

Dün,bir hastanenin bahçesinde oturdum..Uzun uzun seyrettim insanları..Her birinin türlü dertleri vardı,belkide çoğu son demlerindeydi ömrünün ve bundan haberdar yaşıyorlardı..Birden tüylerim ürperdi..Aklıma annemi getirdim..Yine son günlerini geçirdiği hastane odasından denizi seyrediyordu..Çok severdi denizi..Ve bana söylediği o cümle,aslında şükretmenin nasihatı niteliğindeydi..”Eğer yürüyebilseydim,şimdi şu deniz kıyısında olur,sadece o denize ayaklarımı değdirsem bile huzur bulurdum”..O anda aslında ne kadar aciz ve çaresiz olduğumu hissetmiştim…

Ve dün..Kiminin elleri yoktu,kiminin gözleri..Elleri yoktu belki,ama dokunmayı biliyordu,en önemlisi de bir ele sahip olmanın değerini biliyordu…Gözleri yoktu fakat,gözlerindeki cehalet perdesini kaldırmış,etrafına aydınlık gözlerle bakmayı öğrenmişti…Belkide çoğu kişinin göremediği gerçeği o görebiliyordu…(şükretmek)

Şimdi soruyorum sana ey ruhum..

Bozuk plak gibi takılı kaldığın o yaşanmışlıkları silmeye hazır mısın? hangimiz garanti veriyor ki mutluluğa? Ya da mutsuzluğa? Huzuru kendi ellerinle yoksaydıysan,mutlu olman zaten zor..fakat dediğim gibi hala senin elinde..

Yaşıyorsun..

O halde gül,çok zor değil..Hayat,mutsuz olacak kadar uzun değil,o kadar vaktinin olmadığını biliyorsun..Mutsuzluğa ayıracak zamanın yok..Ve unutma ki;Mimiksel bir hareketten bahsetmiyorum..Gülmek huzurdur,içini acıtmaz...

Uzak şehirlerin ardındaki küçük yürek,

Gözlerine düşmemiş henüz çiğ damlaları..

Gülmek için yaratılmış gözler,ağlamayı bilir mi?

Sen ki,o gülüşünle,

Nice sapkınlara kafa tutarsın,

Onların kalkanı kötülük olmuş

Seninse tertemiz bir gülüşün var

Sakın küçümseme olur mu o gülüşü ..

sanki benim tuhuma yazılmış gibi hissettim tüylerim ürperdi sağ ol

--------------------

sanki benim ruhuma yazılmış gibi hissettim sağol inadına illede gülmeli diyorum bende

Teşekkür ederim,birazcık olsun hissettirebildiysem bunu,ne mutlu bana:)

Hani eski bir deyiş vardır 'Her insanda tüm insanlığın halleri gizlidir 'diye... İşte o sözü haklı çıkaran, ve satır aralarında onaylayan bir yazı. Evet formül kulağa basitmiş gibi geliyor; Carpe diem! (Anı yalala!) Ama uygulama da bir o kadar da zordur, geçmişi unutmak, geleceği takmamak, şimdinin tadını çıkarmak. Bunu becerebilsek aşmış, aydınlanmış, bireyler olabilirdik zaten. Birgün an da yaşamayı öğrenebilmemiz umuduyla, ilham perin yanından hiç eksik olmasın Lady'm.

Ağlamaz olur gözleri,

Halbuki çocuksu bakışını kaybetmemiştir gözlerinde,

Bir şeylere kırgındır masum yüreği,

Küçümsermiyiz o gülüşü,

Hiçbir mutluluk eşdeğer değildir onunkine,

İçtendir,şefkatlidir...

Teşekkürler Mystery duygusal bir yazı sana ait olan:)

çok güzel bir yazı yazmışsın..özellikle son kısmı çok hoşuma gitti bu inancı hiçbir zaman yitirme..

Yorumlarınız için hepinize ayrı ayrı teşekkürlerimi sunuyorum..border umarım dediğin gibi olur..bunun olması için mucizeye ihtiyacımız yok öyle değil mi? teşekkürler eklemelerin için..geceyürüyen harika bir şekilde tamamlamışsın şiiri eline sağlık:) Çok teşekkürler ensi,elimden geleni yapacağım:)

O halde gül,çok zor değil..Hayat,mutsuz olacak kadar uzun değil,o kadar vaktinin olmadığını biliyorsun..Mutsuzluğa ayıracak zamanın yok..

mutluluk için çabalamak bile güzel kaybetmezsin umarım o çabayı hiç

çok anlamlı bir yazı..evet aslında hiçbir şey gülüşümüzü kendimizden bile saklayacak ihmal edecek kadar önemli değil....

çok güzel ya çok teşekrlr bizimle paylaştığın için....

O halde gül,çok zor değil..Hayat,mutsuz olacak kadar uzun değil,o kadar vaktinin olmadığını biliyorsun..Mutsuzluğa ayıracak zamanın yok..Ve unutma ki;Mimiksel bir hareketten bahsetmiyorum..Gülmek huzurdur,içini acıtmaz...

çok güzel.......

Teşekkürlerimi sunuyorum:)