Bir Küçük Çocuk

Bir küçücük oglancik, bir gün okula baslamis. Pek mi pek akilliymis. Okulu da pek büyükmüs. Ama akilli çocuk, sinifina disaridan kestirme bir yol bulmus. Buna çok sevinmis. Artik okulu ona kocaman görünmüyormus.

Bir zaman sonra, bir sabah ögretmen demis ki;

- "Bugün resim yapacagiz."

"Ne güzel! " demis çocuk. Resim yapmasini pek severmis. Her türlüsünü de yaparmis. Aslanlar, kaplanlar, tavuklar, inekler, trenler, gemiler ... Mum boyasini çikarmis ve çizmeye baslamis.

Ama ögretmen "Durun!" demis. "Henüz baslamayin." Ve çocuk herkes hazir olana kadar beklemis.

"Simdi" demis ögretmen, "Çiçek çizmesini ögrenecegiz."

"Iyi demis" çocuk. Çiçek çizmesini çok severmis ve pek güzellerini yapmaya

baslamis pembe, mavi, turuncu mum boyalariyla..

Ama ögretmen, "durun" demis, "size nasil yapacaginizi gösterecegim." Yesil sapli kirmizi bir çiçek çizmis."Iste" demis ögretmen, "Böyle çizeceksiniz. Simdi baslayabilirsiniz."

Küçük çocuk bir ögretmenin resmine bakmis, bir de kendininkine... Kendininkini daha bir sevmis ama bunu söyleyememis. Kagidi çevirip ögretmeninki gibi yesil sapli kirmizi bir çiçek çizmis.

Bir baska gün küçük oglancik, sinifa çikan kapiyi tek basina açmayi becerdiginde, söyle demis ögretmen."Bu gün çamurdan bir sey yapacagiz."

"Iyi" demis çocuk. Çamurla oynamayi pek severmis. Her seyi yapabilirmis onunla. Yilanlar, kardan adamlar, filler, fareler, arabalar... Baslamis çamuru yogurup sikistirmaya..

Ama ögretmen "Durun, daha baslamayin!" ve beklemis hazir olmasini herkesin. "Simdi" demis ögretmen, "Bir çanak yapacagiz."

"Güzel" demis çocuk. Çanak yapmasini da pek severmis ve baslamis yapmaya boy boy, sekil sekil çanaklari.

Ama ögretmen "Durun!" demis, "Size nasil yapilacagini gösterecegim." Ve de göstermis herkese bir büyük çanagin nasil yapilacagini. "Iste" demis ögretmen "Artik baslayabilirsiz." Küçük çocuk bir ögretmenin çanagina bakmis, bir de kendininkine. Kendininkini daha çok sevmis, ama bunu söyleyememis. Topragini yuvarlayip yeniden yapmis ögretmeninki gibi derin bir çanak.

Ve çok geçmeden küçük çocuk ögrenmis beklemeyi, izlemeyi ve her seyi ögretmen gibi yapmayi. Ve çok geçmeden baslamis kendiliginden hiçbir sey yapmamaya. Ama birdenbire küçük çoçuk ve ailesi tasinivermis baska bir eve, baska bir sehire ve çocuk gitmis baska bir okula...

Bu okul daha da büyükmüs öbüründen. Kestirme yolu da yokmus disaridan.Büyük basamaklari çikmak ve uzun koridorlari geçmek gerekiyormus sinifa kadar.

Ve daha ilk gün demis ki ögretmen: "Simdi resim yapacagiz!" "Güzel" demis çocuk ve beklemis ögretmenin ne yapacagini söylemesini. Ancak ögretmen bir sey söylemeden baslamis dolasmaya.

Küçük çocugun yanina gelince sormus:

- "Resim yapmak istemiyor musun?"

- "Istiyorum" demis çocuk. "Ne yapacagiz?"

- "Ne istersen" demis ögretmen.

- "Her kes ayni resmi yaparsa ve ayni renkleri kullanirsa, kimin ne yaptigini ve neyin ne oldugunu nasil anlarim ben?"

- "Bilmem" demis çocuk ve baslamis "YESIL SAPLI KIRMIZI ÇIÇEGI" çizmeye...

bu hikayenin bi benzerini daha okumuştum... tekrar hatırlattığın için sağol phobos;)

Ben teşekkür ederim, aslında çok anlamlı bir hikaye....

evet.......

kırmızı kürklü tilki geldi aklıma. paylaşım için sağol