Ölümden Korkuyor Musunuz?

Neren lorkayımki ? ayrıca korkmalımıyım?

Elimde değer verdiğim ve kaybetmek istemediğim şeyler var..Ölmek istemiyorum, henüz erken.Ama ölümden korkmuyorum.

Ben korkuyorum İnsan bilmediği şeyden korkar ve ben ölümün nasıl olduğunu bilmediğim için korkuyorum. Evet henüz erken benim için de. Bu şey gibi, aileni, arkadaşlarını, tanıdıklarını , evini, yurdunu bırakıp bambaşka bir yere taşınmak ve hiç dönmemek gibi. Bu beni ürkütüyor.

Hem de nasıl korkuyorum!

Korkmalıyım da..

Şu anlık korkmuyorum

Fakat ölüme yaklaştığımı hissettiğimdeki korkuyu söylemeye gerek bile yok...

Ölümün temelinde yaşamaktan korkmak vardır. Ölümden korkan insanlar hayatlarını gerçek anlamda yaşayamamış ya da temellendirmemiştir, bu da kişiyi ölümü daha fazla düşünmeye iter.

Her gece defalarca, defalarca, defalarca hatta defalarca ölüyorum/öldürülüyorum, alıştım artık.

Hayallerimi gerçekleştirdikten sonra, ölümün ne zaman geldiği önemli değil.

Hiçlikten korkuyorum. Kendime var olduğumu ispatlayamıyorum. Sonra kalbim yerinden çıkacakmış gibi oluyor ve kafayı yiyorum. Daha sonra ise yalnızca huzur... Ölümün bir başlangıç olmadığını, hiçbir zaman başlangıç diye bir şey olmadığını, anlıyorum. Başlangıç ve son kavramları yalnızca zihnimizden çıkan kavramlardır. Bu kavramlar o kadar işlemiştir ki varlığımızın temeline, sonsuz olan bir şey, başlamayan ve bitmeyen bir şey düşünemiyoruz. Bu yüzden aslında ölüm korkusu.

Valla hep büyük bi sürprizle karşılaşacağımı düşünüyorum ölünce... Haliyle insan acuk korkuyor tabii

Başlığa bakmak bile korkutuyo.

ölmek güzl olurdu cehennm olmasa

O zaman için rahat olsun.

Sanırım hayatımın her alanında yaptığım gibi, öldüğümde olacaklardan değil de, arkamda bıraktığım aileme olacaklardan daha çok korkuyorum.

İş öyle bir yere bindi ki, bir keresinde bir rüyamda vurulup ölüyordum, yükselirken, "şimdi babaannem ve annem benim ölmeme çok üzülecek!" deyip korkuyor ve üzülüyordum.

Biriyle tanışacaksın sen iyi biriysen tanışacağın kişi hakkında iyi şeyler düşünür onun iyi biri olduğunu sanarsın ,kötü biri isende tanışacağın kişinin kötü olduğunu düşüneceksin bu yüzden tanışmak istemeyeceksin.

ölümden korkmak değilde hatırlamak dünyanın kalıcı olmadığını bilmek yetiyor insana onun için yaptığımız ve aldığımız kararlarda ölümünde etkisi var diye düşünüyorum sevdiklerimi kaybetim bir gün bende ölücem onun için ölümden değilde değer verdiklerimi kaybetmek korkuyorum onları bir daha görememekden

/kimse ben ölümden korkmuyorum demesin yaşamayan bilemez bir kez karşı karşıya kaldım inanın hayatımda böyle bi tırsma yaşamadım o anı yaşayınca anladım ki kim ben ölümden korkmam derse yalan söyler (benim için öyle) korku düzeyinin en yüksek olduğu andır bence ve yaşadıkların gerçekten saniyeler içerisinde gözünün içinden geçiyor:wacko:

Bu benim forumdaki ilk yazım.Güzel soru.Bilmediğimiz şeylerden korkuyoruz açık,nedenide basit.Eğer kötü

düşünce yapısına sahipsen korkarsın.Ama olumlu düşünce yapın varsa korkmazsın ancak bu korkmamak

ölümden korkmamaktır oysa dünyayada olumlu gözle baktığın için ayrılış yani kopuş olacak ve korkacaksın...

Umarım anlaşılmıştır fazla karmaşık yazmak istemiyorum ama bazen oluyor.

Sanırım hayır

Ölüm olmasaydı ne olurdu? Felaketlerde kimse ölmezse peki? Yangınlarda tüm bedeni yanmış insanlar ölmeseydi ve sokakta gezselerdi nasıl bir felaket olurdu kim bilir. Zaten ölüm olmasa dünya insan sayısını kaldıramazdı. Ölümden değil ölümün olmadığı bir dünyadan korkuyorum.

ölümden sonra yokluk olsaydı çok korkmazdım sanırım yani zaten bitip gidicek herkes ölüyo onu kabullenebilirdim belki ammaa ölümden sonrası yeni bir boyut,uyanış bana göre, ve çok korkuyorum o boyuta ne kadar hazırım ? insan gidiceği yeri bilmez ve sıcak sanıpta yanına kalın kıyafetler almazsa üşür dimi ?

Korkmuyorum. Korkmayacağım da! ...

Hayır, ama bazen nasil öleceğimden korkuyorum

MONTAIGNE her ne kadar da"Ölümden niye korkacağım ki? Ben varken o yoktur,o gelince de ben olmayacağım" dese de bilinmezlik korkutur dostlar O da korkmuştur bence.

Geri dönüşü yok çünkü.Sonu gelecek kısa süreli bir macera da değil ki adrenalin için ölmek isteyesin.

Kısacası korkup korkmamak nasıl baktığınıza bağlı.

sweet poison bu dünyadan bir kopuş gibi bakıyor.

Başka biride kavuşma olarak bakıyor.

Ben sweet gibi düşünüyorum ama bir yandanda yıllarca savunduğun tanrı ile bir araya gelmek var