Antimatter

1998 yılının sonlarında, yani Patterson Anathema‘dan ayrıldıktan az biraz sonra, Duncan Patterson ve çocukluk arkadaşı Mick Moss İrlanda-İngiltere ekseninde biraraya gelip deneysel projeleri Antimatter‘ı başlattılar.

Duncan, Anathema ile Alternative 4 albümünden sonra yollarını ayırmış, döneminin en sevilen sayılan bass gitaristi ve dahası bestecisi, güftecisi idi. Mick ise kendi deyimiyle çocukluğundan beri kaydettiği şarkıları söyleyen amatör bir müzisyen… Duncan, Dave Pybus ve Anathema’ya karşı doluydu ancak daha iyi hissediyordu, Mick hazırdı ve iş grubun ismine kalıyordu. Duncan, Angelic ismini düşünürken, pubda demlendiği bir gece MTV‘de bu isimle pop-r&b kırması bir şarkı görüp vazgeçecekti. Grubun adı siyah-beyaz, Antimatter oluyordu. Ve artık lk albüm geliyordu, sene 2001 olduğunda müzik piyasasına, Anathema’yı ve Duncan’ı özleyen bizlerin avuçlarına, çok değişik bir çalışma düşüverdi.

Saviour, Holocaust, Over Your Shoulder, Psalms, God is Coming, Angelic, Flowers, The Last Laugh ve Going Nowhere isimli 9 şarkıdan oluşan yaklaşık 45 dakikalık çok garip bir albümdü SAVIOUR. Elektronik atmosferik ya da trip-hop; türü için birçok yakıştırma yapılabilirdi ancak kapağının aksine karanlık bir albüm olduğu kesindi. Albümü etkileyici kılan şarkı sözleri ve uyuşturan melodilerin yanı sıra Michelle Richfield ve Hayley Windsor‘un başdöndüren vokalleri Angelic ve Saviour gibi şarkıları sıradan olmaktan çıkarıyordu.

Over Your Shoulder ve Flowers’ın bazı baskılarda bonus track olarak yer aldığı bu albüm, Antimatter’ın dağıtıcı şirketle yaşadığı tüm şanssızlıklara rağmen grubun adını duyurmuş ve 2003 yılında çıkılan bir dünya turunu peşinde getirmişti. Over Your Shoulder ise bir Mtv prograında fon müziği olmuştu.

Antimatter bundan sonra 2002 yılında “Live @K13” adı ile içinde Duncan’ın Anathema’da iken yazdığı bazı şarkıların da yer aldığı bir internet albümü yayınladı. Albümlerdeki kayıt kalitesinin istenen seviyede olmayışı Antimatter’ı zorluyordu.

Albümde The Last Laugh, Over Your Shoulder, Psalms, Saviour, Holocaust gibi şarkıların akustik, canlı ya da demo versiyonlarının yanı sıra Lost Control, Eternity Pt.3, Alternative 4, Destiny gibi şarkılar da yer alıyordu. Bu güzel yılın sonunda ise plak ve dağıtım şirketi dertlerini halletmek isteyen Duncan, kendi firması Strange-Light Records‘u kurdu. İşler iyi gidiyordu.

Çok nadiren görülen bir durum gerçekleşmiş, Metal Hammer, Rock Hard gibi dergiler Saviour adlı bu “metal” olmayan albümü incelemiş ve yüksek puanlar vermişti. Hatta bazıları Saviour’u ayın ve yılın albümü seçmişlerdi.

Artık sırada ilk albüme göre çok farklı bir sound barındıran 2003 çıkışlı Lights Out albümü vardı.

2003 yılında Antimatter, çıkış albümü Saviour’a göre oldukça karanlık ve belli ki aceleye getirilmemiş kaliteli bir albümle, Lights Out ile geri döndü. Saviour ile Lights Out’un atmosferlerindeki farklılığı albüm kapağına bakarak dahi anlamak mümkündü.

Mick ve Duncan bu albümde de ayrı ayrı yazdıkları şarkıları yanyana getiriyor ve yine şaşırtıcı bir şekilde uyumlu bir albüm ortaya koymayı başarıyorlardı. Albümde Lights Out, Everything You Know Is Wrong, The Art Of A Soft Landing, Expire, In Stone, Reality Clash, Dream ve Terminal adlarıyla 8 şarkı bulunuyordu ve ilkine göre genel olarak daha organik bir altyapıya sahipti.

Albümde Saviour’un hatun vokalleri yine yerlerini almış ve Jamie Cavanagh(şimdilerde Anathema bassçısı) da perküsyonlarda gruba yardım elini uzatmıştı. Albümdeki bazı şarkıların akustik kayıtları yine grubun internet sitesine konmuştu ve açıkçası şarkıların orjinallerini dahi geride bırakacak kadar temiz ve etkileyiciydiler. Lights Out, Saviour‘a göre kesinlikle hazmı zor bir albümdü ve en başta ısınmasanız dahi zamanla vazgeçilmez hale geliyordu.

2005 yılına gelindiğinde ise çokça beklenen ve bu bekleyişe değen albüm, Planetary Confinement, kayıtları iki ayrı ülkede(İngiltere-İrlanda) tamamlanmış şekilde piyasaya çıkıyordu.

Albüm, ilk iki albüme göre elektronik ve yapay bir atmosferden tamamen uzaklaşmış, yaylılarla desteklenmiş, akustik ve heyecan verici bir çalışmaydı. Özellikle kullanılan piyano ve kemanlar Legions gibi şarkıların etkisini arttırıyordu. Albümde; Planetary Confinement, The Weight Of The World, Line Of Fire, Epitaph, Mr. White, A Portrait Of The Young Man As An Artist, Relapse, Legions ve Eternity Pt. 23 adlarıyla 9 şarkı yer alıyordu.

Mick kayıtlarını İngiltere, Liverpool’da yapmış, Duncan ise kayıtlar için İrlanda ve Fransa’yı tercih etmişti. Burada herkese garip gelen bazı noktalar var elbette. Bu ikili biraraya geldiği ilk günden bu yana Antimatter’ın bir grup değil iki solo projenin birleştirilmiş hali olduğunu söylüyordu. Ancak açıkça zikretmek gerekirse Planetary Confinement’ın albüm kayıtlarının farklı ülkelerde yapılmış olması dinleyiciyi işkillendirmeye yetiyordu. Antimatter için ayrılık çanları çalıyor diyordum özetle.

Ve ikili, Antimatter’ın 4. stüdyo albümü olan “Leaving Eden” öncesi yollarını ayırdı. Duncan Patterson kişisel sebeplerini gerekçe gösterdi ve kariyerine solo projesi “Ion” ile devam edeceğini açıkladı. Mick Moss ise Danny Cavanagh’la beraber “Leaving Eden” üzerinde çalışıyor. Yaptığı açıklamaya göre Mick, Antimatter şarkılarını tekrardan sahneye taşımak için bir turne düşünüyor.

Duncan Patterson “Ion” adıyla “Madre, Protegenos” albümünün hazırlığını yaparken, Mick Moss Antimatter adı altında albümlerine devam edecek..

Alıntıdır

Yok mudur antimatter dinleyen koskoca forumda?

Leaving Eden ile başlamanız tavsiye edilir tarafımca

Ben varım The last laugh parçasını şiddetle tavsiye ediyorum..