Kelt Mitolojisinde Çokşeytancılık....

iskandinav mitolojisinde, evreni birçok şeytanın yönettiği inancı...

tanrılardan çok şeytanlar inancını kucakladığı için kimi araştırmacılarca "kelt" çoktanrıcılığı, çokşeytancılık adıyla anılır. Kelt tasarımları, ağırlıklı olarak "sözlü geleneğe" bağlı idi. Bu nedenle "şiir" kutsaldı ve şiir dışında yazılı ürün yararsızdı; "geçmiş" ya "olağanüstü" idi ya da "sıkı"cıydı. Doğal olarak Kelt geçmişine yönelik söylenceler "hayal gücü" ile iç içedir.

Verimlilik ve verimliliğin "nedeni" durumundaki cinsellik, Kelt ürünlerinde kesintisiz bir "çağrışım" yapar; taş anıtlarda, vajinalarını iki elleriyle ayırarak duran tanrıça simgelerine, yamaçlarda yumuşak kireç kayalar üzerine işlenmiş ereksiyon halindeki erkekleri tasvir eden "dev" gravürlere rastlanır.

Kelt mitolojisinde, "göksel soykütüğünün" başında yer alan "Lug" , hem savaş tanrısı, hem de büyü, güneş, şimşek ve sanat tanrısıdır. Doğaüstüne inanma istekleri vardı ancak doğaüstü tasarımlar kabileden kabileye değişiyordu. Ölülerin ruhlarının dirileceği inancı vardı: Dirilen ruhların, Yeryüzü2ne "musallat" olmak için dönüşlerini engellemek temel amaç gibiydi ve bunun için "insan" kurban ediyorlardı. ruhları çağırmak için "druidleri" bulunuyordu. "Öfkeli ruh" ya da "cin" olarak algılanan "Draugr" kurganlarda dolaşırdı.

Boynuzlarla simgelenen ve "boynuzlu" anlamına gelen "cernennos", cehennemle ilişki bir tanrı olmasına karşın, aynı zamanda cehennemler tanrıçası "peoserpina" gibi bereket, şans ve hasat tanrısıdır; avıcların koruyucusudur. Anlaşıldığı gibi Kelt mitolojisinde "Yaratıcı"nın karşıtı olan tek bir "Şeytan"ın izine rastlanmaz. Cernunnos'u bir şeytan olarak algılayamayız. Bizim şeytanımız "boynuzlarını" oa borçlu olmasına karşın görüyoruz ki bir yönüyle o, iyi bir tanrıdır. Ne var ki sonraları, yapısında "karşıtlık" içeren ve "korkunç" işlere bakan Kelt tanrıları, bize taşınan Ortaçağ şeytanına benzetilmeye çalışılmıştır.

Örneğin; Cernunnos, "keçi boynuzlu ve sabit bakışlı" olarak, "tepenin kamburu" anlamına gelen ve insan kurban etme törenlerinde hazır bulunduğuna inanılan canavar tanrı Crom Cruach, "iri dişli ve iri pençeli, ağzında yarısına kadar yenmiş bir insan kolu bulunan, ayakları iki kesik baş üzerinde duran, fallusu ereksiyon halinde" bir canavar olarak betimlenir. Crom Cruach Keltsinde önemli bir tanrıydı; söylence buna tanıklık eder; İÖ XVI. yüzyılda, tüm klan şeflerinin ilk doğan çocukları Tapınma Ovası'nda O'na kurban ediliyordu.

Kelt mitolojisinde "şeytansı" çağırışımlar yapan ve panteonda çok önemli bir yer tutan bir başka tanrı vardır. Adı "Loki." Loki, kuzey ülkelerinin, "düşman" güçler olan "Kurt Fennir"in, "hel"in, cehennemler tanrıçası "proserpina"nın, yılan "midgard"ın babası ve komutanı; Kelt söylencelerinde geçen "sekiz bacaklı at Sleipnir"in babasıdır. Çokbiçimli olduğuna inanılmakla beraber genellikle ufak-tefek cüce bir insan görünümünde betimlenir.

.........................

Şeytan Tasarımı Terimleri Sözlüğü'nden alıntı....

mitolojide "çok şeytancılık" terimi ve bu varlıkların şeytansı gösterilmesi aslında çok absürd.... (yanlış anlama raskol sadece içerik hakkında yorum yapıyorum) "şeytan" figürü kilisenin güçlenmesinden sonra çıkmıştır ve bu gibi benzetmeler ve yakıştırmalar eski dini yıpratmak için geliştirilmiştir... şeytanla ilgili ve şeytani isimlerle ilgili olan herşey incelendiğinde bunların tümünün pagan tanrılarının çarpıtılması sonucu ortaya çıktığı görülür... zaten bu tip metinler ortaçağ döneminde ortaya çıkan görüşlerin teorileridir aslında... ama farklı görüşlerin bu tanrılara bakıp ne anladıklarını, ne gibi çıkarımlar yaptıklarını görmek de güzel tabi... ama okuyup da bu konu hakkında bilgisi olmayanlara, günümüz etik anlayışı olmadan mitoloji okumalarını da tavsiye ederim, ilginç bi yazıydı teşekkürler raskolnikov