duygusuzum (yardım edin)

neden bilmiyorum ama hiç acımıyorum ya da sadece kendime ağlıyorum çevremde üzücü bir olay yaşansa insanların gözlerinden damla damla yaş düşer ben öylece bakarım hatta neden ağlıyor bunlar dediğim olur yolda bi kedi ya da köpek ölüsü görsek ablam eve varana kadar sürekli köpekten bahseder gözü dolar bende yürü ya dünyada bir sürü şey ölüyor falan diyorum acımak istiyorum ama elimden gelmiyor sessiz sakinim ama sürekli içimden hırs dolu düşünceler geçiyor:confused: sadece müzik dinlerken hayal kurarken ya da şiir yazarken ağlıyorum ama bir olay içinde soğuk kanlı oluyorum sizce bu iyi birşeymi ?

egosantrik...

Bu tarz şeylere acıyıp ağlayamamak gayet normal herkes duygusal olacak diye bir şey yok.. Kimisi film izlerken bile hüngür hüngür ağlar kimisinin mantığı ön plandadır film der geçer yardımlık bişeyinin olduğunu düşünmüyorum

iyide bende böyleyim ağlamam neyi değistirir diye düsünüyorum ama tabikide cok önemli birsey olduğunda istemsiz gelisen birseydir ağlıcam duygulu olucam diye kendini kasma bu ztn icinde bulunan birsey sadece sulugöz değilsin olmada ztn

Ağlamak da tıpkı yemek içmek yada uyumak gibi vucudun ihtiyaçlarından biridir.

Bazen sebepsiz yere ağlarsın,bazen çok duygusal ortamlardan bile etkilenmezsin.

Bu senin suçun yada bir anormalliğin diğil.Tamamen vucut kimyası.

Saçma sapan şeylere ağlamayacak kadar akıllısın.Bu bi sorun değil ki.Ağlama tabii ki.Ben de senin kadar duygusuzum,sadece sinirlenince ağlarım.Ayrıca sen kendinle ilgili konularda ağlıyormuşun yeter bu kadar.Gerisine ağlamak boş yere yıpranmaya girer zaten:D:D:D

Gayet doğal bence senin durumun, her insan farklı algılar çevresinde olup bitenleri tabi böyle oluncada herkes birbirinden farklı tepkiler verir..

neden bilmiyorum ama hiç acımıyorum ya da sadece kendime ağlıyorum çevremde üzücü bir olay yaşansa insanların gözlerinden damla damla yaş düşer ben öylece bakarım hatta neden ağlıyor bunlar dediğim olur yolda bi kedi ya da köpek ölüsü görsek ablam eve varana kadar sürekli köpekten bahseder gözü dolar bende yürü ya dünyada bir sürü şey ölüyor falan diyorum acımak istiyorum ama elimden gelmiyor sessiz sakinim ama sürekli içimden hırs dolu düşünceler geçiyor:confused: sadece müzik dinlerken hayal kurarken ya da şiir yazarken ağlıyorum ama bir olay içinde soğuk kanlı oluyorum sizce bu iyi birşeymi ?

bu senin savunma mekanizman aslında kendine üzülüyorsan başkalarına da üzülebilirsin fakat karakter olarak bunu kaldıramayacağını düşünüyor alt beynin ve bu şekilde bir savunma mekanizması oluşturmuş olsa gerek vurdum duymaz olmaya itiyor alt beynin seni belki de daha önce yaşadığın negatif olayların etkisi bu küçüklüğünde olabilir bunları bir sorgula ve şöyle düşün sevdiğin insanlardan birini seç en sevdipğin onun öldüğünü falan düşün onun cenazesini gömülüşünü bakalı ne hissedeceksin kendini bir sınav et acılardan kaçmak yersiz çünkü böyle patlama derecen de büyük olur nacizane önerim bu

Ben iki türlü de bi halt hissetmiyorum ben n'apayım?:)Sevinç yok,üzüntü yok,hırs yada şefkat yada duygu namına ne derseniz hiç birini hissetmiyorum.Ataraxia deniyor sanırım buna...

Ben iki türlü de bi halt hissetmiyorum ben n'apayım?:)Sevinç yok,üzüntü yok,hırs yada şefkat yada duygu namına ne derseniz hiç birini hissetmiyorum.Ataraxia deniyor sanırım buna...

herkeste bir şekilde reaksiyon veriyor sıkıntılar ama eminim vardır bak yazının arasında gülmen bile güzel bence yaşadığımız sürece duygular var nasıl eline iğne batınca canın acır üzülüncede acır ya da sevinirsin gözlerin parlar he hırs kıskançlık vs gibi duygular aşırıya kaçmamalı ama sevmek üzülmek mutlu olmak bunlar hayatın renkleri nasıl doğru kullanırsak tablomuz o kadar güzel olur diye düşünüyorum arkadaşım

neden bilmiyorum ama hiç acımıyorum ya da sadece kendime ağlıyorum çevremde üzücü bir olay yaşansa insanların gözlerinden damla damla yaş düşer ben öylece bakarım hatta neden ağlıyor bunlar dediğim olur yolda bi kedi ya da köpek ölüsü görsek ablam eve varana kadar sürekli köpekten bahseder gözü dolar bende yürü ya dünyada bir sürü şey ölüyor falan diyorum acımak istiyorum ama elimden gelmiyor sessiz sakinim ama sürekli içimden hırs dolu düşünceler geçiyor:confused: sadece müzik dinlerken hayal kurarken ya da şiir yazarken ağlıyorum ama bir olay içinde soğuk kanlı oluyorum sizce bu iyi birşeymi ?

müzik dinlerken şiir yazarken ağlıyorsan duygusuz değilsindir, sadece diğer olaylarda içinde his uyanmaması hayat deneyimlerin sonucu empati kurmadığın için olabilir. sadece bu hayat değil geçmiş yaşamlardan da bahsediyorum.

şüphesiz her insan da duygulanacak ve duygulanmayacak konuları hayat deneyimleri sonucu kendisi belirliyor. herşeyin fazlası zarar aslında, yani gereğinden fazla duygusal olmak da hayatı zorlaştıran hatta yeri geldiğinde yaşam kalitesini etkileyen bir durum bence.

ben de okuldayken sınıfta birisi kalemini kaybedip ağlayarak hocam kalemimi kaybettim dediğinde bütün sınıf üzgün bakardı ben ve birkaç arkadaş ise gülmemek için kendimizi zor tutardık yüz ifadesi komiğimize giderdi çünkü. ama titanik gösterime girip seyrettiğimde sonunda ağlamıştım. çünkü o sırada birisinden yeni ayrılmıştım.

arkadaşım,

ben bu durumun normal olmadığını düşünüyorum. kendinle ilgili şeylere üzülüyosun ancak dışarıdaki olaylara karşı hissiyasızsın. tahminim insanların sana yeterince değer vermediğini düşünüyorsun ya da çok değer verdiğin insanlar tarafından yüz üstü bırakıldın (bu çok çeşitli şekillerde olabilir) bu yüzden daha önceden söylendiği gibi bi savunma mekanizması geliştirmişsin. yani dış olaylara karşı daha az ya da hiç tepki vermeyerek daha az acı çekeceğini düşünüyorsun. ancak bu şekilde bir olay yada olaylar yaşayıp yaşamadığını bilmiyorum. eğer böyle bir dönemden geçiyorsan dikkatli ol sonuçları çok tehlikeli olabilir.

aynı şey benim de başımda var. hala kutulamadım ve son bir yıldır bunun acısını çekiyorum.

beklentilerimin çok dışında bir yerde yaşıyorum haliyle insanlarınıda anlamıyorum ailemde dahil. aslında böyle yaşamaya alıştım(şimdilik)bana haksızlık yapıldığını düşünüyorum tepki olarakta her birine sert çıkıyorum.onlar benim beklediğim şeyi göstermeyince bende onların beklediği şeyi göstermiyorum sanki binlerce bilmediğim ruh yapısı arasında kalmışım gibi.böyle bir konu açmayacaktım ama hoşlandığım kızda bu insanlar arasında olunca patladım. herneyse konuyu fazla çarpıştırmasam iyi olacak yardımlarınız için teşekkürler. .

Ben duygularımı kaybedeli sanırım 6-7 yıl kadar oluyor. Ben tabiki nedenini biliyorum. Sorun geçmişimde. Küçükken ağlaktım resmen:) . Sonra baktım ki sen indikçe insanlar tepene biniyor. Ben de duygularımı zamanlar yok ettim. Artık kimse beni üzemiyor. Hatta fiziksel bir zarar vermedikçe beni sinirlendirme ihtimali bile yok. zavallı aptal insancık der geçerim:) . Mesela şu an kimseyi özlemiyorum, kalben bağlı olduğum kimse yok ama boşlukta gibi de hissetmiyorum çünkü amaçlarım var, nefretim var. Onlar yeter de artar bile. Duygusuz olmak bir avantajdır, çünkü daima aklını kullanırsın, zalimce olsa da!

ahhh keşke bende senin gibi olabilsem:D en iisi:)

Herşeyin bir bedeli var. Tabi bir de sevgisiz bir ortamda büyümen şart, yoksa Allah korusun sevmeyi öğrenirsin:) . Bir de sürekli nefret duygusuyla yoğrulursan ortaya süper bir şey çıkıyor:) . Şeytanla insan arası birşey işte. Hala böyle olmak istermisin:)

Herşeyin bir bedeli var. Tabi bir de sevgisiz bir ortamda büyümen şart, yoksa Allah korusun sevmeyi öğrenirsin:) . Bir de sürekli nefret duygusuyla yoğrulursan ortaya süper bir şey çıkıyor:) . Şeytanla insan arası birşey işte. Hala böyle olmak istermisin:)