Küçük Bir Armağan, İçinde Hisseden Herkese...

kız çocuğu

Onüç yaş dolarken köyde bakıştığı genci askere alıyorlar küçük kızın. Hayaller kuruyor gelecege dair.Sevdiği köyde küçük bir ev tutar, belki yapar bir ev,'ez te hezdikım' der sevdiği kulağına, gözleriyle derken,artık diliyle,belki,belki...

Ev halkı bir telaşta,onu buyuten en buyuk abla ve onun büyüttüğü ufaklıklar dolanıyor telaşla...

Soruyor;

-Ne var,ne oluyor?

İstanbul'dan teyzeleri geliyor.(kocası ölen ve kocasının kardeşiyle evlendirilen teyzesi)

Kapkara gözler,simsiyah saçlar,kalem kaşlar... Güzeller güzeli pırıl pırıl bir genç kız,kız çocuğu?

Kızı almaya geldiler,kara kaşlı kara gözlü kızı, güzeller güzelini...Sevdiğini umursamadan,düşlerini...

Annesi söz vermiş kızın;

-abla sana veririm bir kızımı söz

Diyerek.

Belki daha talihli olur diğer kız çocukları?

'Sevdiğim askerde,ben burada... Başkasına yar edecekler düşlerimi,sevdamı alacaklar. Buna 'dur' demeliyim.Bu kader olmamalı,anam beni yar eder mi hiç sevmediğim birine.Sormaz mı ablam -var mı bir yiğit diye?... Düşlerimi çalacaklar benden,alacaklar zavallı doğmamış çocuklarımı.'

Ağlıyor...

Mahallenin en yiğit kızı,yakışmaz ona gözyaşı. Hemen koşuyor sevdiğinin kapısına. Şükür gelmiş izne.Ürkek bir ifadeyle, çağırıyor arkaya,bostana. Ağlaya ağlaya anlatıyor kız olanları,delikanlı bir hışımla koşuyor görüşülen eve,vuruyor postalının ağır sesiyle ayağını yere; 'alamazsınız sevdiğimi,çiğnersiniz ölümü' diyor. Dinleyen kim?... Veriyorlar küçüğü teyzesinin eline 'al senindir' diye... Koşarken yiğit sevdiğinin peşine,gelme diyor kız,'anam ve ağam ne derse o' diyor.

İstanbul'a gidiliyor,elde bir bohça,cılız mı cılız bir kuru beden... Trende süzülüyor boncuk boncuk yaşlar ve şaşkın şaşkın bakıyor gözler,ne yapacaklar dercesine.

Patlatıyor teyzesi ilk fiskeyi küçük suratına.

İstanbul'da karar veriyorlar, ortancaya verecekler kızı. Büyük oğlana vereceklerdi ama küçük ısrar etti,sevdi(!) teyzekızını.Aynı gün bir hoca getirdi ağabeyi,kardeşi sevinsin diye. Kıydılar bir nikah, eski fistanıyla kıza, kıydılar...

Küçük tek döşekli odayı onlara verdiler. Kız ne yapacağını bilmez,oldu zavallı küçük bir kadın... Sabahsa uyanmadı diye önce kocasından,sonra temizlesin evi diye teyzesinden yedi dayağı bir temiz kahvaltı niyetine. Sabun verdiler,yıkasın diye üstünü başını. 'Bir kalıp yeter sana' dediler. Her gün, her gece aynı zulüm, aynı perişan yüz ifadesi... Dört ay geçti şişti karnı iyicene,hamilesin dediler.Yedinci ayda,ölmek istedi,gaz ocağına doğru yürüdü elinde kibritle...Attı kibriti bir temiz önüne.

'-Atık düşlerimden uzak bir gerçekte yaşarken ben, ne anlamı var ki bu gerçekte boğulmanın? en iyisi bu karnımdaki zavallıyı da kurtarmak. Kurtulmak bu kölelikten... Kalmadı mecalim,kalmadı bir kendim.. Tutunamıyorum hiç bir duvara...dallar kırılmış çoktan,başka ellerin umutsuzluğunda.. N'olurdu bir kalıp daha sabun verse... Ne olmuş uyanamadıysam.Ne yapıyor şimdi sevdiğim... Peki ip atlayan yaşıtlarım? ne olacak bu karnımda kıpırdayan şey? oyuncağım mı? ne gerek var...onu da parçalamayacak mı umursamazca,yazamaz çocuklar gibi kıyıcılar? neyse nerede şu kibrit?...

Gaz döktü üzerine,çaktı kibriti... Yanıyor alev alev,acıdan bağırıyor!Duymamak imkansız küçük bir kızın acısının çığlığını ve minik bir

bebeğin kalp atışlarını... Duyuyorum,kulağımda hala çığlığın küçük kız!

Koştular hastahaneye ölmesin bari,başımıza kalmasın diye. Küçük kayınbiraderi şahit oldu olaya,konuşmadı bir daha. Küçük

kadın yattı hastahanede yirmi gün,büyük acılarla. Çıkışından bir ay kadar sonra bir oğul getirdi dünyaya,onbeş yaşında anne oldu küçük kadın... Küçük bir anne oldu kız çocuğu,yaşlı bir suratla...

not: imla ve noktalama hatalarım için özür dilerim ama yazdıktan sonra bir daha düzeltemedim.

Bir kaç ufak hata var ama ben de okuduktan sonra elleyemedim kendime gelmem zaman alacak çünkü.

Teşekkürler.

Gerçekten de çok etkileyici olmuş, teşekkürler...

Değiştirebilsek keşke bu acı gerçekleri...

Bu küflenmiş beyinleri akıl, mantık neşteriyle bir biçebilsek...

Yazık çok yazık...:confused:

güzel ve etkileyici bir yazı ama imla kuralları dışında azda olsa anlatım şekline çalışırsan daha iyi olacak...güzel bir yazı

teşekkürler paylaştığın için...

Küçük bir anne oldu kız çocuğu,yaşlı bir suratla...

Çok güzeldi, çok etkileyiciydi ve de çok tanıdıktı....

teşekkür ederim okuyan ve yorumlayan herkese... o öykünün hikayesindeki kahraman benim çok yakınım kendisine okuduğumda ağlayıp; ''hayır 4 aylıktı bebek , hem nıkah da bızım orda kıyıldı cunku anam vermez nıkahsız benı '' dedi... ve o ağlarken benim gülmeme sebep oldu

ah o küçük kızzz hala küçücük bir kız çocuğu :)

not: bu oyku yaklasık iki yıl önce yazdığım ilk öykümdü. sonra toplumsal olaylar yerine karmaşık ruh halimi seçtim yazmak için

çok güzel yazmışsın zebun

gerçek hemde... sölemek lazım belkide bişeyler... ama kimne en önemli nokta burda... eğitimli adam yada kadın bile bunlara göz yumarken biz olan için ah vah etsek ne olur?