Henry Moore

XX. yüzyıl sanatçısının, sanatın yalnız biçimsel sorunlarla ilgilenmesi gerektiği düşüncesini yadsıdığını daha kolayca anlayabiliriz. Ne kadar ince ve yükümleyici olsalar da, denge ve yöntem bilinmezleri, bu sanatçılarda, umarsızca aşmaya çalıştıkları bir boşluk duygusu yaratıyordu. Picasso gibi onlar da, daha az beyinsel, daha az keyfi bir şeylere doğru yönelmeye çalıştılar. Peki ya, bir zamanlar olduğu gibi konu önemli değilse, ya da şu yakın zamanlarda ileri sürüldüğü gibi biçim önemli değilse, öyleyse bu yapıtlar neyi betimleyeceklerdi?

Bu sorunun yanıtını sezinlemek, dile getirmekten daha kolaydır, çünkü bu açıklamalar, kolaylıkla, ya yapay bir derinlikte ya da salt bir anlamsızlıkta yozlaşabilir. Ama, eğer söylemem gerekirse. sanıyorum, gerçek yanıt, modern sanatçının nesneler yaratmak istediğidir. Burada yaratmak ve nesneler terimlerini vurgulamak gerekir. Sözü edilen şey, ne denli ustalıklı olursa olsun, gerçek bir nesnenin basit bir kopyası değildir; ne de, ne denli bilgece olursa olsun, bir süslemedir. Her ikisin den de daha uygun ve dayanıklı bir şeydir; sanatçının, bizim günlük yaşantımızın köhne nesnelerinden daha gerçek olduğunu duyumsadığı bir şey. Bu kafa yapısını anlayabilmek için, kendi çocukluğumuzu, tuğ la veya kumla bir şeyler yarattığımıza inandığımız zamanı, bir süpür ge sopasını büyülü bir değneğe veya birkaç taş parçasını düşsel bir şatoya dönüştürdüğümüz günleri anımsamalıyız.

Bazen, kurduğumuz şey sonsuz bir önem kazanırdı bizim için; belki ilkellerin imgeye verdikleri derecede bir önem. Sanıyorum, heykelci Henry Moore (doğumu 1898) yaratılarıyla bize iletmek istediği şey de, insan elinin büyülü erdeminden ileri gelen, nesnenin o yinelenemeyen tekliğinin duygusu dur. Moore, modeline bakıp yapıta başlamıyor, tersine, taşa bakarak işe koyuluyor. Daha taşı parçalamadan, ondan bir şeyler çıkarmak istiyor. Fakat sakınganlıkla ilerleyerek, taşın ne istediğini bulmaya çalışıyor. Eğer taş, insan figürünü sezindiriyorsa, elbette daha iyi. Ama bu figürde Moore, kayanın cisimselliğinden ve yalınlığından bir şeyler korumak istiyor. Taştan bir kadın yapmak istemiyor, kadını sezindiren bir taş yapmak istiyor.

http://www.tate.org.uk/collection/N/N05/N05387_9.jpg

Uzanmış Figür-1938

sanat hayalgücünün ifadesidir,gerçekliğin yeniden üretimi değildir demiş olan zati muhterem insan saol serena anlaşılan ben sana çok daha teşekkür etçem