zaranca Oluşturma zamanı: Kasım 7, 2008 Paylaş Oluşturma zamanı: Kasım 7, 2008 Evet …Hayattaki en büyük kaybım ANNEM olur..Nerden çıktı demeyin…Neden bu kadar sık düşünür oldum bunu da bilmiyorum.Yani onun hayatımda olmaması,yok olması,tahammül edilir gibi değil..Sadece nasıl dayabilirim diye düşünmekteyim.Ama başedemiyorum yazık ki..İçim içim yiyor itirafsa itiraf..Yara gibi oldu bu düşünce kaşıdıkça daha bir kanıyor daha bir yakıyor içerimi.Sevgi ne saçmalıyosun yine diyorum,kendimi dinleyemiyorum bile. Yok yani “”olmayacak”” birgün hayatımda biliyorum ama bu kadar erken olmasın yani..Kıvırcık torun istiyodu benden torununu görsün de bir de damadını tabii…Saraylarda yaşatacağım dedim ya sana yalan…Saray alacak param hiç olmayacak ki ANNE!!!Niye ağlıyorum ki ben şimdi ..Umrumda değil öz ağlarsa göz de ağlarmış..Ona ağlıyorum !!!Yok....Yalan....Yalan anne hayatımda olmayışına döktüklerim .. Senin hayatımda olmayışın düşüncesine..Sana layık bir evlat mıyım ki?Emin değilim.Öyle çok emek var ki üstümde !!Ah be annem biraz da kendine yaşamadın…Ona bütün üzüntüm...Yumruk yemiş gibiyim boğazıma…Hele ki nefes alışım da…Beni bırakma anne…Ben senin gibi değilim bilirsin.Ota boka ağlayan bi kızın var senin anne.İçim acıyor...Zaman akıyor.. ..Anne Unutma!!!Sakın ola beni bırakma... Lincoln, okuduğu en güzel kitabın annesi olduğunu söylemiş vaktiyle. Brecht, Kafkas Tebeşir Dairesi’ni çizmiş. Gorki koca bir kitap yazmış. Yesenin, “(…) uyandırma beni sekiz yıl önce / uykumu böldüğün gibi gün ağarmadan” demiş. Bachmann, o yüce kadın, sormuş annesine akşamları, “günleri nasıl yorumlamalıyım / ve nasıl geceye hazırlanayım diye”. Ve Lorca, “Şaşkın Şarkı”nın sözlerini yazıvermiş bir çırpıda. Ve Ruhi Su düzenlemiş: Ana, ana, gümüş olmak istiyorum, gümüş olmak istiyorum. Oğul, oğul, çok üşürsün sonra, çok üşürsün sonra. Ana, ana, su olmak istiyorum, su olmak istiyorum. Oğul, oğul, çok üşürsün sonra, çok üşürsün sonra. Ana, ana, yastığına işle beni, yastığına işle beni. Oğul, oğul, olur hemen şimdi, olur hemen şimdi. Ve oğul’un/kızın ın gözlerinden üç damla yaş süzülmüş bu şarkının sözlerini bloguna aktarırken. Bir damlası yere düşmüş. Bir damlası, yüreğinin içine. Bir damlası da, bu yazıyı okuyanların anne ve hayat tasavvurlarına. 1 Alıntı Yorum bağlantısı Diğer sitelerde paylaş More sharing options...
angelofdeath Yanıtlama zamanı: Kasım 7, 2008 Paylaş Yanıtlama zamanı: Kasım 7, 2008 güzel bir yazı paylaştığın için saol annemi kaybedeli bir ay oldu ve nasıl dayanacağımı bilmiyorum hala,dayanılır bir acı değilmiş bu annenizin değerini iyi bilin arkadaşlar,ertelemeyin hiç birşeyi,söylenmemiş şeyler bırakmayın sonra çok geç olabiliyor hayat o kadar kısa ve boş ki keşkelerle ömür geçmiyor 1 Alıntı Yorum bağlantısı Diğer sitelerde paylaş More sharing options...
mervecix Yanıtlama zamanı: Kasım 8, 2008 Paylaş Yanıtlama zamanı: Kasım 8, 2008 küçükken annemin saçlarında beyazlar olurdu.. beyazları her gördüğümde ağlardım, çabuk derdim anneme çabuk boya onları.. sanki boyadığı zaman herşey deişecek annem gençleşecek ve ölüm annemden sanki biraz daha uzak duracakmış gibi gelirdi.. şimdi annem hala yanımda, yanıbaşımda ama ölümün gitgide daha yakınımızda olduğunu hissediorum.(( 1 Alıntı Yorum bağlantısı Diğer sitelerde paylaş More sharing options...
nazirella Yanıtlama zamanı: Kasım 8, 2008 Paylaş Yanıtlama zamanı: Kasım 8, 2008 çok güzel bi yazı...... Alıntı Yorum bağlantısı Diğer sitelerde paylaş More sharing options...
non_serviam Yanıtlama zamanı: Kasım 8, 2008 Paylaş Yanıtlama zamanı: Kasım 8, 2008 Kayıplar kaçınılmaz... Deadly destiny'de dediği gibi yani... İnsan doğduğu günden itibaren hem yaşamaya hem de ölmeye başlar... Ben de babamı kaybedeli bir yıl oldu,kör mü öldü badem gözlü oldu,o gidince mi anladım değeri bilinmez bende onu çok özlüyorum... acıyı kabul et,göğüsle... Ve şık bir voleyle giderken bu dünyadan başkasına devret... Yazı güzel,ama keşke okumasaydım. şimdi böyle filtreli dertlere garg oldum iyi mi Alıntı Yorum bağlantısı Diğer sitelerde paylaş More sharing options...
attart Yanıtlama zamanı: Kasım 8, 2008 Paylaş Yanıtlama zamanı: Kasım 8, 2008 Okuyunca yalnız olmadığımı anladım. Annem hastalandığında başına dikilir "Hadi kalk abartma iyisin" derdim sonra gece yatağımda anneme bir şey olacak diye ağlardım. Yıllar önce değil bir kaç ay önce. Otuz yaşıma geldim ama annesiz kalmayı hayal dahi edemiyorum. Bir insanın annesi yoksa hayatta yapayalnızdır bence. Benim annem de hep benim için yaşadı. Genç denilecek bir yaşta tek başına bir kız çocuğu büyüttü. Ben onun kadar özverili olabilir miyim bilmiyorum. Angel arkadaşım başın sağolsun Allah sana anneciğinin toprağı kadar ömür versin. Alıntı Yorum bağlantısı Diğer sitelerde paylaş More sharing options...
raskolnikov Yanıtlama zamanı: Kasım 15, 2008 Paylaş Yanıtlama zamanı: Kasım 15, 2008 hep düşünürdüm zaten...anne nedir, baba kimdir, aile ne işe yarar diye... şimdi bazılarınızın sesini duyar gibiyim, ailem beni anlamıyor, beni duymuyor gibilerinden laflar dökülüyor ağızlarınızdan ama hepiniz bir yerlerde unutuyorsunuz sizi büyüten kişileri...tamam bütün babalar iyi değil belki, bütün anneler güzel değil ama siz bu dünyanın neresinde olursanız olun, yaşadığınız toprak parçasının adı ne olursa olsun....sizin tek bir aileniz var ve hepte öyle olacak.... neyse; dağıtmaya gerek yok konuyu... yani kısacası; bu hayatın her yerinde sadece bir anneniz var sizin, bir babanız var ve sizi tek onlar anacak... ............................. teşekkürler... Alıntı Yorum bağlantısı Diğer sitelerde paylaş More sharing options...
zaranca Yanıtlama zamanı: Kasım 17, 2008 Yazar Paylaş Yanıtlama zamanı: Kasım 17, 2008 Teşekkürler beğenen beğenmeyen herkese...Ama öyle bir acı düşmüştü ki içime bunları yazarken...Tanrım gösterme acısını...Sevgiler herkese... Alıntı Yorum bağlantısı Diğer sitelerde paylaş More sharing options...
mysteriouslady Yanıtlama zamanı: Kasım 17, 2008 Paylaş Yanıtlama zamanı: Kasım 17, 2008 Başlığı gördüğüm anda okumama geyreti gösterdim yazıyı fakat yinede engel olamadım duygularıma...Hani bir söz vardır "başa gelmeden bilinmez" diye,çok doğrudur aslında...Tıpkı yazıda geçen ve birçok kişinin ortak noktada buluştuğu fikre bende sahiptim 6 yıl önce...Korkardım...Düşünmek bile istemezdim...Yine de insan kendi ailesine yakıştıramıyor dimi....Anneler gününün nasıl yas dolu geçebildiğini çok iyi anladım 6 yıl önce...Tam 6 yıl oldu kaybedeli ve inanın 6 yıl da geçse 6 günde acının boyutu hiç azalmıyor....Hatta her geçen gün daha da artıyor...Sadece ne oluyor biliyor musunuz? Hayatın akışına kaptırıyorsunuz kendinizi ve bu zaman içerisinde belki sizlerde anne-baba olduğunuz anda inanın çok daha iyi kavrayabiliyorsunuz değerini ki annem de hep bunu söylerdi...Ölüm hepimiz için kaçınılmaz bir gerçek...Bu nedenle önemli olan öldüğü vakit değil,ölmeden önce anne ve babanızın kıymetini iyi bilmenizi öneriyorum....Her ne olursa olsun sizi en iyi anlayacak ve koruyacak olan,her daim gerçek sevgiyi yaşatabilen onlardır...Evet gerçek sevgi,çünkü karşılıksızdır... 1 Alıntı Yorum bağlantısı Diğer sitelerde paylaş More sharing options...
Mrs_Echelon Yanıtlama zamanı: Kasım 17, 2008 Paylaş Yanıtlama zamanı: Kasım 17, 2008 çok güzel bi yazı.normalde beni duygulandıran şeyleri okumayı,izlemeyi sevmem ama arada esiyo işte.. saol. Alıntı Yorum bağlantısı Diğer sitelerde paylaş More sharing options...
zaranca Yanıtlama zamanı: Ocak 5, 2009 Yazar Paylaş Yanıtlama zamanı: Ocak 5, 2009 Dün annemle uyudum ..Nasıl bir huzur nasıl bir mutluluk anlatamam....Ama yine gözaşlarımı tutamadım..Burnumu çektiğimde ağladığımı anlamadı..Kimbilir farketti belki de ...Niye bu düşünce bu kadar kafamı meşgul ediyor inanın bilmiyorum ..Annem iyi ki varsın...İyi ki canımsın!!! Alıntı Yorum bağlantısı Diğer sitelerde paylaş More sharing options...
CREMATORY Yanıtlama zamanı: Ocak 5, 2009 Paylaş Yanıtlama zamanı: Ocak 5, 2009 Dün annemle uyudum ..Nasıl bir huzur nasıl bir mutluluk anlatamam....Ama yine gözaşlarımı tutamadım..Burnumu çektiğimde ağladığımı anlamadı..Kimbilir farketti belki de ...Niye bu düşünce bu kadar kafamı meşgul ediyor inanın bilmiyorum ..Annem iyi ki varsın...İyi ki canımsın!!! Yüreğine sağlık zaranca, Ana gibi asla Sevgili olmaz Alıntı Yorum bağlantısı Diğer sitelerde paylaş More sharing options...
AnathemaAngel Yanıtlama zamanı: Ocak 6, 2009 Paylaş Yanıtlama zamanı: Ocak 6, 2009 Her insanın en az 1 2 defa girdiği bi' ruh hali vardır hani.. Büyüdüm,kimseyi umursamam tripleri.. Bu triplerdeyken ne kadar üzdüğümün farkına varamıyordum hiç.Nereden bilebilirdim benim zevk diye yaptıklarımın onun canını acıttığını.Düşünemiyodum.. Şimdi anlıyorum.Ve onu kaybetme korkusu sarıyor bedenimi.. Bir anımı bile onsuz geçirmek istemiyorum ben.Daha şimdiden gitmeden özlüyorum.Hiç sebepsiz okuldan eve gelince sanki aylardır görmemiş gibi öpesim geliyor..Ondan sonrada engelleyemediğim yaşlar.. Alıntı Yorum bağlantısı Diğer sitelerde paylaş More sharing options...
zaranca Yanıtlama zamanı: Nisan 8, 2009 Yazar Paylaş Yanıtlama zamanı: Nisan 8, 2009 Yanındayken kıymet bilmek gerek....Sonrasında ne dense boştur!!! 1 Alıntı Yorum bağlantısı Diğer sitelerde paylaş More sharing options...
chris Yanıtlama zamanı: Nisan 8, 2009 Paylaş Yanıtlama zamanı: Nisan 8, 2009 hep düşünürdüm zaten...anne nedir, baba kimdir, aile ne işe yarar diye... şimdi bazılarınızın sesini duyar gibiyim, ailem beni anlamıyor, beni duymuyor gibilerinden laflar dökülüyor ağızlarınızdan ama hepiniz bir yerlerde unutuyorsunuz sizi büyüten kişileri...tamam bütün babalar iyi değil belki, bütün anneler güzel değil ama siz bu dünyanın neresinde olursanız olun, yaşadığınız toprak parçasının adı ne olursa olsun....sizin tek bir aileniz var ve hepte öyle olacak.... neyse; dağıtmaya gerek yok konuyu... yani kısacası; bu hayatın her yerinde sadece bir anneniz var sizin, bir babanız var ve sizi tek onlar anacak... ............................. teşekkürler... keşke babamda olsa diye üzülürken annemi kaybetme korkusu sardığından beri unuttum "babacığım" kelimesinin kutsarmışçasına verdiği güvenlik hissini... Alıntı Yorum bağlantısı Diğer sitelerde paylaş More sharing options...
raskolnikov Yanıtlama zamanı: Nisan 8, 2009 Paylaş Yanıtlama zamanı: Nisan 8, 2009 sizn hiç babanız öldü mü diye sorar can yücel... siz hiç babanızın acı çektiğini gördünüz mü?... annenizin hıçkıra hıçkıra ağladığını?... sanki hiç olmayacakmış gibi düşünülen tek şey ailenin yok olmasıdır... hiç olması istenmez, hiç düşünülmez... ölümsüzdür baba... ölümsüzdür ana... ölümsüzdür kardeş.. Alıntı Yorum bağlantısı Diğer sitelerde paylaş More sharing options...
Önerilen Mesajlar
Sohbete katıl
Şimdi mesaj yollayabilir ve daha sonra kayıt olabilirsiniz. Hesabınız varsa, şimdi giriş yaparak hesabınızla gönderebilirsiniz.