raskolnikov Oluşturma zamanı: Kasım 7, 2008 Paylaş Oluşturma zamanı: Kasım 7, 2008 İstanbul’da bir kış günü.. sıcak bütün her yeri esir almışken tanıdım seni.. bir arka sokak pastanesinde oturmuş çay içiyordun.. uzun siyah saçların düşmüştü askeri renk gocuğunun üstüne… oturdum yanına… gözlerinden belliydi güzelliğin… gözlerinin parıldayan yanlarından belliydi direngenliğin… Zaman zaman buluştuk sonra, oturup çay içer sohbet ederdik… Gözlerinden akıyordu umut… Gözlerine doluyordu… Erken büyüyor çocuklarımız demiş şair…17’sindeydin daha umudun ismini haykırdığında… yanındaydım senin…. Gözlerini gördüm.. O, ilk defa kaldırdığında gökyüzüne sol yumruğunu, gözlerine konan direnci gördüm… Umudun adını haykırırken sokaklarda, yüzündeki kırmızı fular bile saklamıyordu gülüşünü… Sonra yayıldı o gülüş tüm şehre, tüm ülkeye, tüm gökyüzüne…. Bütün gökyüzüne yayıldı, dudaklarından dökülen umudun adı…. Hep beraber haykırdığımızda oldu, tek başına haykırdığında… “umut yürekte, yürek kavga da, kavga her yerde….” İşte o tek haykırdığın zamanlardan birinde buldu seni karanlık… ama hemen gelmedi üstüne, sinsi sinsi, kalleşçe saldırdı sana… Hiç bırakmadın ama direnmeyi, hiç soldurmadın gözlerindeki parıltıyı… En son, birkaç ay önce gördüm seni… hala güzeldin, hala omuzlarından, askeri gocuğunun üstüne düşüyordu saçların… hala parıldıyordu gözlerin… bir arka mahalle pastanesiydi yine, yine çay içiyorduk… Uzundu sohbetimiz… sen zayıflamıştın ama… O tek başına umudu haykırdığın zaman seni saran karanlıkla savaşın yormuştu seni… yormuştu ama yine de gülüyordu gözlerin… yenilmemiştin yine… Sonra ayrıldık… Uzun uzun sarıldık birbirimize… Ayrıldık…. Bugün!.... Yoldayım!... Telefon çaldı!... Hiçbir şey duymadım sonra… Öylesine bakıyordum…kulağımda çınlayan kelimenin ötesi yoktu artık… - Aysel gece yaşamını yitirdi!... ………………………… Aysel, gece yaşamını yitirdi… ……………… Yitirmek!... Yaşamını yitirmek… Sen, yaşamı yitirmemek için savaşırken söylenecek söz müydü bu!.... Senin yaşamını elinden aldılar… Seni benden aldılar…. Seni hayattan aldılar… Biz bu yaşamı uğrunda ölecek kadar sevdik….. Ruhum ağıt yakıyor giden dostların ardından… Ağlamak olmayacak ama!..... ......................... Gidiyorum, yarım kalan sözlerin merakına düştükten sonra belki yaşanacak aşkların gizlisinde kalırım belki kavgalara bilemem düşlere bulaşırım meraklanma sen yinede bir tutam güneş olacak koynumda yeterki yeterki leke değmesin gül tenli ellerimize sevdalar yaşamak içindir ölümde yakışır bize gidiyorum sokak ışıklarında gölgeler büyüterek belki varlığı ispat istemez bir kursun olurum belki körpecik bakışlara kalkan olurum meraklanma sen yinede gözyaşların saklı kalacak yeterki yeterki leke değmesin gül tenli ellerimize sevdalar yaşamak içindir ölümde yakışır bize binlerce kez koştum sadece koştum yıkık kentlerin enkaz bulvarlarında nasıl koşulursa molozlar içinde öyle koştum ve şarkılar dinledim korkulu çığlıklı ve içinde uçurumlar olan şarkılar ve şarkılar söyledim inançlı yürekli sevdaya durmuş şarkılar yüreğimi kalkan ettim kanlı duruşlara sevdamı volkan ettim hoşçakal küçüğüm alnım ak başım dik gidiyorum bilesin ki bazen ölüm de yakışır bize Ahmet Can Akyol....................... http://www.yasaktube.com/index.php?sef=Bir-Ogul-Bytmelisin&tag=bir+o%C4%9Ful+b%C3%BCy%C3%BCtmelisin&type=tag&video_id=2qAZSWfUnQs yazı bana ait.... şiir ahmet can akyol'un.. klip grup yorum... başlık " bir görüş kabininde" isimli ezgiden... Alıntı Yorum bağlantısı Diğer sitelerde paylaş More sharing options...
Pholymnia Yanıtlama zamanı: Kasım 7, 2008 Paylaş Yanıtlama zamanı: Kasım 7, 2008 Kaybetmek... Ya kaybettiğini kabullenmek??? Bir saniye öncesi ve bir saniye sonrası o kocaman uçurum. Gelen bir telefon, verilen son nefes... Arkada kalan olmak... Kabullenmek... O yiğit gülümsemeleri toprağın altına hapsetmek... Vazgeçmek... Kaç gencecik yürek, kaç kavga, kaç masum hayal daha düşecek toprağa... Kaç güzel yürek emanet edilip soğuk bir taşın ardına, giden aklında aklın kalanda daha kaç defa düşecek yürek yollara... Bilinmez... Başını biz yazmadık, sonunu çizemiyoruz... Tek bildiğimiz o körpecik yüreklerin düştüğü anda toprağa mis kokulu çiçekler açacak tohumundan... Tohumundan can bulacak daha nice can...Gidenlerimiz!!! Yolunuz açık olsun!!! UNUTULMAYACAKSINIZ... Yüreğine sağlık Raskom... Alıntı Yorum bağlantısı Diğer sitelerde paylaş More sharing options...
Depressive Yanıtlama zamanı: Kasım 7, 2008 Paylaş Yanıtlama zamanı: Kasım 7, 2008 ölümler ölümler ölümler.... yaşarken ölmek var insanların hayatlarında.. bu zamanlar olacaktırda.. saçmalıyorum yine... susayım ben.. lanet hayat... 1 Alıntı Yorum bağlantısı Diğer sitelerde paylaş More sharing options...
raskolnikov Yanıtlama zamanı: Kasım 8, 2008 Yazar Paylaş Yanıtlama zamanı: Kasım 8, 2008 zmanın bittiği, yer yerin yok olduğu anlar vardır insan hayatında... işte öyle anlardan birindeyim şimdi..gözlerimden dökülen yaşlara hakim olamamak böyle bir duygu aslında... yüzüm gözüm yaş içinde, seni arıyor her yanda ruhum....yoksun... içimden gelmiyor söylemek ama... hoşçakal...yoldaşım...canım....ruhum..... -------------------- Aşksız ve paramparçaydı yaşam bir inancın yüceliğinde buldum seni bir kavganın güzelliğinde sevdim. bitmedi daha sürüyor o kavga ve sürecek yeryüzü aşkın yüzü oluncaya dek! Aşk demişti yaşamın bütün ustaları aşk ile sevmek bir güzelliği ve dövüşebilmek o güzellik uğruna. işte yüzünde badem çiçekleri saçlarında gülen toprak ve ilkbahar. sen misin seni sevdiğim o kavga, sen o kavganın güzelliği misin yoksa... Bir inancın yüceliğinde buldum seni bir kavganın güzelliğinde sevdim. bin kez budadılar körpe dallarımızı bin kez kırdılar. yine çiçekteyiz işte yine meyvedeyiz bin kez korkuya boğdular zamanı bin kez ölümlediler yine doğumdayız işte, yine sevinçteyiz. bitmedi daha sürüyor o kavga ve sürecek yeryüzü aşkın yüzü oluncaya dek! Geçtiğimiz o ilk nehirlerden beri suyun ayakları olmuştur ayaklarımız ellerimiz, taşın ve toprağın elleri. yağmura susamış sabahlarda çoğalırdık törenlerle dikilirdik burçlarınıza. türküler söylerdik hep aynı telden aynı sesten, aynı yürekten dağlara biz verirdik morluğunu, henüz böyle yağmalanmamıştı gençliğimiz... Ne gün batışı ölümlerin üzüncüne ne tan atışı doğumların sevincine ey bir elinde mezarcılar yaratan, bir elinde ebeler koşturan doğa bu seslenişimiz yalnızca sana yaşamasına yaşıyoruz ya güzelliğini bitmedi daha sürüyor o kavga ve sürecek yeryüzü aşkın yüzü oluncaya dek! Saraylar saltanatlar çöker kan susar birgün zulüm biter. menekşelerde açılır üstümüzde leylaklarda güler. bugünlerden geriye, bir yarına gidenler kalır bir de yarınlar için direnenler... Şiirler doğacak kıvamda yine duygular yeniden yağacak kıvamda. ve yürek, imgelerin en ulaşılmaz doruğunda. ey herşey bitti diyenler korkunun sofrasında yılgınlık yiyenler. ne kırlarda direnen çiçekler ne kentlerde devleşen öfkeler henüz elveda demediler. bitmedi daha sürüyor o kavga ve sürecek yeryüzü aşkın yüzü oluncaya dek! adnan yücel... Alıntı Yorum bağlantısı Diğer sitelerde paylaş More sharing options...
raskolnikov Yanıtlama zamanı: Kasım 12, 2008 Yazar Paylaş Yanıtlama zamanı: Kasım 12, 2008 canım yanıyor.... içimden bağırmak geliyor... sadece bağırmak... hiçbir anlamı ya da açıklaması olmadan bağırmak.... canım yanıyor..... yokluğun her gün daha da acıtıyor ruhumu... kusura bakma "yüreğimin kızıl saçlı bacısı" gelemedim seni uğurlamaya.... Alıntı Yorum bağlantısı Diğer sitelerde paylaş More sharing options...
Önerilen Mesajlar
Sohbete katıl
Şimdi mesaj yollayabilir ve daha sonra kayıt olabilirsiniz. Hesabınız varsa, şimdi giriş yaparak hesabınızla gönderebilirsiniz.