Ölmekte Olan Bir Zen Rahibi

Bir Zen rahibi ölmek üzereydi. Çok yaşlıydı, tam doksan yaşında.

Birden gözlerini açıp “Ayakkabılarım nerede?” diye sordu.

Öğrencisi atılmış: “Nereye gidiyorsunuz? Çıldırdınız mı? Ölmek üzeresiniz, doktor hiçbir umut kalmadığını söyledi; sadece birkaç dakikanız kaldı.”

Rahip yanıtlamış: “O yüzden ayakkabılarımı istiyorum: Mezarlığa gitmek istiyorum çünkü hiçbir yere götürülmek istemem. Kendim yürüyerek gideceğim ve ölümü orada karşılayacağım.

İnsanların beni taşımasını istemiyorum. Beni bilirsin... Şu ana kadar kimseye yük olmadım. dört kişinin beni mezarlığa taşıması çok çirkin bir şey olur. Hayır.”

Mezarlığa yürüdü. Bununla da kalmadı, kendi mezarını kazdı, içine uzandı ve öldü. Bilinmeyeni kabullenen ne büyük bir cesaret, tek başına gidip öteyi sevinçle karşılayan bir cesaret! O zaman ölüm dönüştürülür; o zaman ölüm, ölüm olmaktan çıkar.

çok güzel bir davranış sergilemiş

adam yürüyerek kendi gitmiş mezarına takdir ettim =))

sonuna kadar yazılan her sey normal gibiydi... ama ölümle ilgili yazılan için aynı şeyi söyleyemiyorum. mükemmel...!

gerçekten adam hayata ve ölüme karşı farklı bi düşüncesi varmış..sağol paylaştığın için...

delikanlı adamada böyle ölmek yakışır

''şu ana kadar kimseye yük olmadım'' böyle yaşayanlarda varmış demekki tüylerim diken diken oldu.

Gerçekten hoş bir yazı. Bende böyle olmak isterdim

beni ölüm kısmı değil de kimseye yük olmayışı,ölürken bile bunda ısrar edişi etkiledi.bravo doğrusu.