Gerçekten Unuttum (mu?)

http://www.tubitak.gov.tr/tubitak_content_images/2305662562662950780.jpg

Hayatta kalabilmek için gündelik hayatımızda karmaşık ilişkiler içeren onlarca sıralı hareketi yapmamız gerekir. Beynimiz, öğrenme ve hatırlama yeteneğimiz bizi pek çok canlıdan üstün kılar. Gençken çok daha kolay olmakla beraber ileri yaşlarımızda da öğrenebilme yeteneğimizi koruruz. Bilim insanları uzunca bir zamandır öğrenirken veya unuturken beynimizde tam olarak neler olduğunu ortaya koymaya çalışıyorlar.

Beynimizde yeni bilgiyi depolayabilmemiz için – öğrenebilmek için - sinir hücrelerimizin arasında yeni bağlantıların oluşması gerekir. Daha önce bilmediğimiz bir bilgiyle karşılaştığımızda uyarılan beyin hücresinden ipliksi uzantılar oluşarak komşu hücrelere doğru gider. Uzantının sonunda iki hücre birbirine dokunduğunda (aralarında bir sinaps oluştuğunda) bilgi bir hücreden öbürüne akar, böylece yeni bir şey öğrenilmiş olur. Bağlantı bir şekilde kırılırsa öğrenmiş olduğumuz şeyi unuturuz.

Bilim insanları, bağlantı tam koparılmadan da unutma işleminin gerçekleştiğini gözlemlediler. Yeni gözlemlere göre sinir hücreleri arasındaki bağlantılar bir süreliğine ‘servis dışı’ kalabiliyor. Beynimiz, unuttuk sandığımız bilgilere dair bazı bağlantıları pasif bir şekilde saklıyor, bu bilgileri yeniden öğrenmeye kalktığımızda bu bağlantıları yeniden aktifleştiriyor. Yeniden öğrenmek böylece en baştan öğrenmekten daha kolay hale gelmiş oluyor.