Navaz Serkeş:Güneşsiz Başkaldırı Köhneliği

Güneşsiz Başkaldırı Köhneliği

Her yeni günde boğulur güneşsiz başkaldırım,

Bağrı deşili hüzün baz yanıklarım batar,

Battıkça,felçli bir cin uykuma kaçar,

Katre katre terini içerim kanayan gülüşlerin,

Kabus,acı nefes nefesim kafes,

Kirpiklerimde bedbin dilekler mahzen kurmuş,

Hüznümün yüzünde acımsı madımaklar toplanır,

Gasbedilmiş maneviyatım boşlukta üşür,

Uyuşmuş hiçliğim kendi içinde besinsiz,

Boynuma asarım talan mevsimin yağmacı ruhunu,

Siyahımsı bir duygusuzluk dolaşır güllük bayırında,

Defolu bir tanrı aciz bakar heder olmuş gülistana.

Yoldaşsız ezgilerin ezik yasını hicran çölü tutar,

Hüsranlıklarımın boynundan öper hüzzam tınılar.

Şehvetperesliğim tel örgüsüne takılır,

Yosunlaşan rüzgarın damarındaki çürümüşlüğe.

Kuzeyimdeki kış bulutlarının köhne boğukluğunda,

Ölüm sevdamı cilalarım,

İçimdeki cesetten aldığım şevkle.

NAVAZ SERKEŞ