Bak Anne Ben Büyüdüm!....

Bak anne ben büyüdüm, büyüdüm de fahişe oldum

Her gece sokaklarda ekmek arar oldum

Koca İstanbul üstümden geçti her şeyi unutur oldum

Bir o sevmedi beni bir o bakmadı yüzüme

Kim mi o anne ben kan revan içinde bırakan insan müsvettesi

Bırakmadı hüzünler beni, mahvedene kadar koştular peşimden

O müsvette düzülen kadın gibi her gece koynuma girdi…

Bir seni unutamadım bir sana kıyamadım.

Bir çocuk intihar etti Beyoğlu sokağında

Bense düş sattım aldanmışlara, şehvet kokan yataklarda

Kaçıncı yalan bu kaçıncı unutturduğun hatıra

Aynı acıya kaçıncı çarpışım

Bir defter verdiler elime gözyaşı topladım kapı kapı

İstanbul böyle anne karşı çıkarsan yersin dayağı

Her ne kadar yaralarımı saklasam da yansırlar gözyaşı defterimde

Hastalık yuvasıyım anne her gece nezarete giriyorum

Tanımadığım adamlar alıyor elimden insanlığımı

Kan kusuyorum.

Damarımdan giren her şırınga biraz daha unutturuyor seni bana

Hiçbir zaman kadın olamadım.

Ya hep yarımdım ya hep yalan

Bir kaçabilsem buradan direk sana geleceğim

Ölene kadar öpeceğim seni

Büyüdüm anne evet ne çocuğum oldu ne de bir kocam

Bir kedim oldu sadece hala da var

Bazen eve gelen adamlara durur şöyle bir bakar

İntiharlar birikir hep bu kadın kokan sokaklarda

Ve gerçekleşir teker teker veba salgını gibi

Bir ben sağlam kaldım burada

Boş ver anne sen bakma bu or.spulara

Ben hala temizim hala senin temiz evladınım…

Yalan anne yalan temiz değilim kirlendim çok

Bu günah arınmayacak ruhumdan

Ve belki bende öleceğim bir gün

Ölüme beş kala sıkacaklar kafama kahpe bir kurşun

Hep yalanlarla avutmuşsun beni hani nerde o mutlu sabah

Nerede mutlu insanlar hepsi kan kusuyor

Birine elini uzatsan düşüyorsun sende onunla

Kandırdın beni kızdım sana resmine bakıp bakıp ağladım

Zaten elimde tek temiz şey o var ya

Şimdi kulaklarımda bir uğultu var, beynimde yine gençliğimdeki fırtına

Düşlerim sustu anne, kelimeler bile çıplak kaldı

Kanattığım satırlar bile kızgın sana

Ve eğer bu mektuba cevap yazmazsan sus ve sonsuza kadar konuşma