Hepsi, Her Şey Sensin

Hayallerim ağlıyor.. Ben ağlıyorum..Sen bilmiyorsun. Bilmiyorsun akan göz yaşlarımı. Ağlayan hayallerimi. Mum ışıgıyla yaşıyorum. Titriyorum.. Soğuk..Ağlıyorum.. Yalnız bıraktın beni sen de.. İnsanlar kötü.. Korkuyorum.. Odam karanlık. Işıklar yanmıyor.. Yalnız dışarıdan gelen ışıltıları görebiliyorum. Şimdi halının üzerine uzanmış karanlığımı seyrediyorum.. Karanlığıma,yalnızlığıma dalıyorum yine. Yine seni düşünüyorum. Mum bitti. Ağlamıyorum artık.. Kurudu gözyaşlarım.. Sigaranın ucundaki kül gibi yanıyorum.. Kibritim de sensin. "Şimdi ne yapıyor acaba? Onunla mısın?" diye soruyorum kendime.. Cevapları sessizlik.. Dünyam artık onun dünyası.. Hayatımı yazdığım sen artık başkasının hayatısın.. Sen onunsun artık. Kim bilir. Belki o da son olmayacak. O da benim gibi ardından yalnız kalacak. Üşüyecek. Aglayacak. Özleyecek. O da kendi karanlığına dalacak.. Kim bilir.. Belki de bunları yaşayan sen olacaksın. Belki o sana "Olmuyor onu unatamıyorum ne yapsam. Beni affet!" diyerek ardına bakmadan yürüyecek ya da bakmaya cesaret edemeyecek. Korkacak çünkü gözyaşlarını görmeye korkacak. Çünkü o zaman ne kadar çok sevildigini görecek. Sevginin büyüklügünden korkacak. O zaman beni hatırla sevgili.. Hissettiklerimi hissedeceksin o an.. Sakın bana acıma Yaşattıklarını anlayınca. Kendine de kızma. Ben sana kızgın degilim.. Bana yaşattıklarınla ve yazdıklarımla varım ben. Unutma ben seninle varım. Gecelerimi uykumu bölen senle varım.. Sabah saçımı tarayan, aynada gördügüm ben degilim. Kitaplarımı okuyan ben degilim. Yazdıklarım ben degilim.. Hepsi, her şey sensin...