Bir Zavallı Anne-Hikaye

Arkişler bir yerden buldum onun için imla hataları varsa özür...

HAMİLE

Bayan Suzın o gün hiç iyi durumda değildi.Alnından damla damla terler süzülüyordu.Karnındaki sancılar gittikçe artıyordu.Sank

i onlarda çıkmak istiyordu bir an tekmelerle haber veriyorlardı.Onların gözünde anne bağrında bir hapishaneydi.

Var gücüyle bağırmıştı:

-Ozan!Ozan!Çabuk gel,va va vakit geldi çabuk!

-Noldu Suzın'cım!?Yoksa,yoksa zaman geldi mi?Geliyorlar mı?

-Evet,evet beni hemen hastaneye yetiştir!

-Tamam,tamam sakin ol!

Bay Ozan hemen avizeyi kaldırdı,112'yi tuşladı telefon çevir sesi vermiyordu.Kendi kendine mırıldandı:

-Kahretsin,tamda zamanıydı!Napcam şimdi?

Buğulanmış pencereyi eliyle sildi sağa sola bakındı.Her yer buz tutmuş,lokum lokum kar yağıyordu.Arkasını döndü.

-Hayatım,biraz sabret olur mu?

Napcağını oda bilmiyordu.Çevresine baktı,hastane bu küçük klubeye uzak sayılırdı.Yetişemezlerdi.Odunluktan bir kaç odun çıkar-

dı.Şömineye endişeyle teker teker attı.Şömine odayı ısım ısım ısıttı.Doğum hakkında bir şey bilmiyordu ama çare kalmamıştı.

Bir kasenin içine soğuk su doldurdu.Bir parça bezi orda ıslatıp karısının alnında birikmiş terleri sildi.Alnına iyice bastır-

dı.Elbisenin karın kısmını el,bıçak kararı yırttı.Yırtılan bez parçasını kasenin içine bandırdı.

-Derin derin nefes al sakin ol sakin,sakin,sakin...

Suzın iyice sakinleşti.Derin derin nefesler alıp veriyordu.Ozan İkizler ve karısına zarar gelmemesini istiyordu.Bu yüzden

Ellerini ve ayak bileği kısımlarını yatağa bağladı.Ani bir hareket zarar verebilirdi.

-Inkır dediğimde ınkır...

İradesizce hı,hı diye kafa salladı.Getirdiği oyma bıçağıyla rahim kısmına bir yarık açtı "Inkır" sesleriyle kadının

ınkırması bir oldu.İkizleri hemencik aldı.Onlarla sonra ilgilenmeliydi.Hüngür hüngür ağlıyorlardı.Beşiğe yerleştirdi.Yırtılan

bez parçasıyla var gücüyle boşalan kanları durdurmaya çalışıyordu.Ama nafile bez bir anda kızıla boyanmıştı.Kan durmuyordu.

Kadıncağız "Son anım,son anım bana yavrularımı göster bir kez olsun göreyim." diye sayıklıyordu.Tekrar avizeyi araladı.

Çalışmıyordu.Yanaklarına doğru yaşlar boşanıyordu.Ağlayarak:

-Nolur,nolur beni bırakma,bizi bırakma !sesleri rüzgarla karışıp gitmişti.Kadının ızdırabı,haykırışlarıda kesilmişti.

Gözleri yumulmuştu.Nabzını ileri geri araladı,atmıyordu.

Kafdağının ardından dahi duyulabilcek bir sesle:

Alacağın olsun!Alacağın olsun lanet kader!2 can verdin 1 can aldın!Ama 2 canıda sahipsiz bıraktın.Lanet olsun!Kahrolasın!

Diye bağrıyordu.Yankılanan gür sesiyle şömineden gelen alevler yavaş yavaş sönüyordu.İçindeki neşe gibi,sönüyordu.

İçindeki yaşları yüreğine akıttı,gözyaşları gönlünü asit gibi yakıp eritti.Kanlar içinde kalan iki meleğine döndü baktı onları kucakladı.

Ne onlar annelerini görmüş ne anneleri onları görmüştü.Yetim yavrularına sıkıca sarıldı.Sanki dahada şiddetlenmişti

ikizlerin ağlayışları.Bilinmez,orda kan gölü içinde süzülen kişinin kendi anneleri olduğunu biliyorlar mıydı?Sanki kendi ara

larında bir elveda töreni düzenlediler bir ruh daha gökyüzüne karışırken...İkizlerden kanlar süzülüyordu bir bir yere damlı

yordu.Diyebilcek miydi:

Bu sizin anneniz sizin için kendini feda etti,diyebilcek miydi?Onlarda kandan değil yaşlardan boğluyorlardı.

Senin adın Kader senin adın Ecel.Sevgili Kader getirdi Ecel.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ouw. şit. Kaderin böylesine yazıklar olsun.