Dün Yağmur Yağacak'tan ; Özdemir Asaf

ARTIK O, O DEĞİL

Bir gece, artık büyüklüğümü herkese söyleyecek durumdayım dedi kendi kendine.

Alaylara, anlamayanlara,çekemeyenlere,hakısızlıklara karşı koyacak duruma geldiğini biliyordu.

Hiçbir şey, onu bunu ilan etmekten alıkoyamazdı artık.

Büyüklüğünü göstermek, eski ahlakın eski insanlarına göre doğruydu , o da bir belki de doğruydu.

Yeni çığır kesinlikle kesinlikle kendisinden taşacak , insanlar bunu yavaş yavaş sezeceklerdi. Eski ahlakın saygısız yolu, yapmacık kalıyordu.

Eser ile beraber söylemek. Tam bu.Göze bunu kolay alamayan törelerin rahatlığı içinde sıcak idi , ucuz ısınıyordu.

Üşümesini bildiği halde dışarıya çıkmaktan korkmamak...

Büyüklüğün ilk adımını o böyle attı.

Şimdi o'na o denildiğinde kimse anlayamaz. Çünkü o zaman o idi. Artık o, o değil. O kadar yalnız şimdi o. O kadar terk. O kadar ayrı, o kadar dışında, kimsesiz, acılı ve susuk. Yeni ölçülerin adı o'nun adının parçalanıp dağılmasıyla bulundu.

Bir bulsam da acısam.

EN SON KELİME

En sona sakladığınız kelimeleri söyleyin diye topladılar bizi.

Aşk diyeni astılar , fazilet diyeni de... İyilik diyeni de, sağduyu diyeni de.

Sevginin her türlüsünü söyleyenlerin hepsini astılar.

Cesaret ediyeni de , iyilik diyeni de... Özgürlük diyeni de astılar.

İnsan gücü diyeni de...Ben diyeni de , sen diyeni de siz diyeni de astılar.

Beni çağırdılar.

En sona sakladığım kelime "Yalan"dır dedim.

Durdular, düşündüler, beni bıraktılar.

Onlar beni bırakınca ben ;

- Bunu biliyordunuz da neden onlara öğretmediniz ? diye sordum.

Boyun büküp bana baktılar.

"Onlar asıldılar" dedim, sizi asmayacağım çünkü artık onlar zavallı oldu. Doğruyu bilmeden öğrenemden gittiler. Siz bilip öğrendiniz ve kaldınız. Kalmak benim hakkım. Beraber kalmalıyız dedim. Kendimi asmak onlara haksızlık etmek olacaktı.

Hepsini kestim...

ÇALMAYAN HIRSIZ

Evin önünden geçti Sokağa saptı. Kenarını dolaştı. Evin arkasında bahçe vardı. Girdi. Bir ağaç, onun arka bahçe kapısının üst yanındaki pencereden içeri girmesine yetti.

Sonra evden çıktı, evin ön kapısından.

Kaynak:

Özdemir Asaf "Dün Yağmur Yağacak"

1940- 1980 arası Öyküler