Gitmek Bir Ayrılış Biçimiyse,Kalmak Ayrılamamanın Trajedisidir..

gitmek bir ayrılış biçimiyse,kalmak ayrılamamanın trajedisidir.

gitmesi gerektiği halde gidemeyen,kalması gerektiği halde kalamayandan daha değerli değildir.

gerçi,değer sözcüğü sırıtıyor burada.ne gidememeye,ne kalamamaya değer biçemeyiz kolay kolay.

biçirtmezler adama.!

herkesin kendini demirlediği bir limanı vardır.bu yüzden,kimi zaman bir dalga serinliği,

kimi zaman durgun bir hüzün çöker insanın yüzüne.yüz yanılmaz.çünkü yüz,

yalan söylemeyi beceremeyen tek bölgesidir vücudun.vücudun sessiz sitemidir.açık veren,

ama açık verdikçe değerlenen bir şeydir yüz.şey sözcüğünü,yerine koyacak bir“şey”

bulamadığım için kullandım burada.bile bile kullandım.çünkü yüz,gerçekten de şey’dir.

ben yüzü erken tanıdım.o yüzden şanslı sayıyorum kendimi.

hani yaşlı kadınlar sandığın kapağını kaldırıp da gençliklerinden kalan bohçayı

bir kuyumcu titizliğiyle ağır ağır açarlar ya… benim sandığım yok;

eski kitaplarımın kapaklarını açıyorum ruhum ağırlaştıkça. eski yazılarıma,

eski şiirlerime bakıyorum ve nemlenen gözlerimi bir kurşun gibi tıkıştırıyorum namluya.

namlu bir metafor burada; elbette nemli de!

işte böyle bir gecede rastladım ilk şiirlerimden birine.şiirin adı:güzel yüzün aklımda.

son dizesi de şöyle:“kavgada ölmüş gibi güzel yüzün aklımda.”

o zamanlar kavgada ölenin yüzü güzelleşirdi.

şimdiyse kavgadan kaçanın yüzünün güzelleştiğini iddia ediyor bazı iç ve dış mihraklar.

inanmıyorum.yine de,her ihtimale karşı inanmışım gibi hırpalıyorum kendimi.

yüz derindir.derin anlamlar taşır.haliç’e çekilmiş bir tekne kadar yalnız,teknenin içinde,

karanlığa karşı şarap içenler kadar coşkuludur.kendine hasar vermesini bilendir yüz.

bilen ve beceren. yani becerikli bir bölgesidir vücudun.

başarılıdır ve başarılı olduğu için de apaçık hasarlıdır.

yüz bir imge değil,imgenin altındaki derin anlamdır.

bu yüzden gidenler,geride bıraktıklarının yüzlerini de götürürler yanlarında.

kalanlar,yüzlerden kopamadıkları için kalırlar.unutmak ancak hafızadaki yüzü silmekle mümkündür.

yüzünü aklından çıkartamadığın kişiyi unutman imkansızdır.

insan başka yüzleri içinde yaşatan derin bir boşluktur aynı zamanda.

boşluk yalnızca yüzlerle dolar.yüz vücudun parçası değil,vücut yüzün uzantısıdır.

başka vücutlar sevmek mümkündür tabii.ama anlamsızdır.geçicidir.

pahalı bir parfümün kokusu kadar uçucudur.asıl iş,başka yüzler katabilmektir hayata.

asla unutamayacağın,gözlerinin önünden asla kaybolmayacak başka yüzler…

kavgada ölmüş birinin yüzünü görmediyseniz eğer,bu anlattıklarımın hepsi uçar gider.

sabun köpüğünden farkı kalmaz sözcüklerimin.sözcüklerim çürür.lime lime dökülür,parçalanır…

hayatınız da parçalanır onlarla birlikte.ve sözcük değil,hayat önemlidir.yazık olur açıkçası.

işte bu yüzden,sadece bu yüzden yüzümü seviyorum.sadece kendiminkini değil,tanıştığım,konuştuğum,

ya da karşılıklı oturup uzun uzun sustuğum herkesin yüzünü seviyorum.şiirini okuduğum,

filmini seyrettiğim,şarkısını dinlediğim ya da sokakta karşılaştığım herkesin yüzünü.

kısacası her yüzü,daha da kısacası,“yüz”ü seviyorum.

çekici yüzü,ablak yüzü,bön yüzü,seksi yüzü,zeki yüzü,kıvrak yüzü,kolay elde edilir yüzü,

insanın iflahını kesen yüzü…dedim ya,yüzü seviyorum!

yüzünü ağır bir yük gibi sırtında taşıyanlarla kanım uyuşmuyor pek.dna’m denk düşmüyor.

dokum uyuşmuyor.tenim reddediyor,ruhum kaçıyor onlardan.yüzün önemini bilmeyenlerden,

kendi yüzünün anlamını fark edemeyenlerden iğreniyorum.

ve gidiyorum.kalacağım yer olmadığı için değil,gideceğim yer olduğu için…

yüzüm özlediği için farklı yüzleri…ve her yüzün ayrı bir anlamı olduğunu bildiği için,

çok iyi bildiğim için bunu;arkama bile bakmadan gidiyorum…

zaten arkaya bakmak,çok eski huyudur bazı çirkin adamların.

arkaya bakmayı beceremeyenlerin,onların yüzünü seviyorum en çok...

ALTAY ÖKTEM

gitmek bir ayrılış biçimiyse,kalmak ayrılamamanın trajedisidir.

gitmesi gerektiği halde gidemeyen,kalması gerektiği halde kalamayandan daha değerli değildir.

güzel sözler ama yazının gidişhatı biraz konudan sapmış gibi

benimde ne haddimeyse bunları söylemek