theangelofdeath Oluşturma zamanı: Ocak 30, 2009 Paylaş Oluşturma zamanı: Ocak 30, 2009 Her şey zor mudur bu hayatta ya da en zor şey nedir? En acıklı en fiyakalı en mayhoş ya da en dramatik olay, nesnel mi olalım öznel mi bu konularda kime göre neye göre? her şey yarın kalan bir aşkla başlamıştı daha aşk ne demek diye ansiklopedileri sözlükleri karıştırırken bulmuştum seni bir aşk inşa etmeye başlamıştık ama olmadı . -neden? -YANITSIZ sonra o çocuk o yarım kalan inşaatla yıllar geçirmeye başladı artık o inşaatta kalıyordu ama inşaat yağmalanıyordu,dökülüyordu her gün bir tuğla düşüyordu kafasına yüreğine, bir süre sonra hissizleşti. Duygu fakiri bir hal aldı. Sonra bir gün otururken tek başına şiirler yazarken yıkım ekibi geldi kepçe,kürek megafonla bağırıyorlardı sahipsiz sanmışlardı inşaatı. - içeride kimse var mı? uyanmıştı gördüğü güzel rüyadan, noluyor diye dışarı çıktı. Karşısında dozerleri, kepçeleri gördü ne yapıcağını şaşırdı noluyor burda diye bağırdı. Yıkıma geldik eşyalarınızı çıkarın dedi orta yaşlı bir adam. Bağırdı çocuk hayır olamaz dedi burası benim yıktırtmam dedi. Bu sırada kepçelerin, dozerlerin o merhametsiz seslerini duydu. Bir taş aldı fırlattı kepçenin camını kırdı. inşaata gelen dozerin önünde durdu ama kepçe inşaata gidiyordu ona doğru koşarken taşa takılıp düştü yere bayılmıştı. Sevgisinden büyük olmayacak bir baş ağrısıyla uyandı nerede olduğuna bir kanaat getiremedi . Başını kaldırdı ve tabelada moloz dökülmez yazıyordu. inşaatının enkazı üstündeydi. Koştu hemen iki üç tuğla koydu üst üste tekrar yapmaya çalıştı o yıkık dökük inşaatı ama olmuyordu yapamıyordu . Hayallerini gerçeğe çeviremediği için ağladı Yaşanmamışlıklar için ağladı çok ağladı toprak çamur oldu o çamur bütün enkazı içine aldı çocukta o çamura saplandı çıkamıyordu çamura batıyordu iyice ölüme gidiyordu ama ağlaması durmuyordu ve en sonunda çocuk o çamurda boğuldu artık enkazıyla beraber toprağa karışmıştı mutluydu belkide hiç olmadığı kadar kim bilir? Alıntı Yorum bağlantısı Diğer sitelerde paylaş More sharing options...
Jessica Yanıtlama zamanı: Ocak 30, 2009 Paylaş Yanıtlama zamanı: Ocak 30, 2009 Hayallerini gerçeğe çeviremediği için ağladı Yaşanmamışlıklar için ağladı çok ağladı toprak çamur oldu o çamur bütün enkazı içine aldı çocukta o çamura saplandı çıkamıyordu çamura batıyordu iyice ölüme gidiyordu ama ağlaması durmuyordu ve en sonunda çocuk o çamurda boğuldu artık enkazıyla beraber toprağa karışmıştı mutluydu belkide hiç olmadığı kadar kim bilir? Harika.. 1 Alıntı Yorum bağlantısı Diğer sitelerde paylaş More sharing options...
Önerilen Mesajlar
Sohbete katıl
Şimdi mesaj yollayabilir ve daha sonra kayıt olabilirsiniz. Hesabınız varsa, şimdi giriş yaparak hesabınızla gönderebilirsiniz.