theangelofdeath Oluşturma zamanı: Şubat 14, 2009 Paylaş Oluşturma zamanı: Şubat 14, 2009 Bahçelerde ve yollarda saklambaç oynardık, gözlerimi kapatır sayardım. Gözlerimi açıp etrafıma baktığımda sadece seni arardım. Sobelenmek umrumda değildi, seni görünce bekler, yanında koşardım, önce sobelemek için değil, elin elime değer belki diye. Bir kovukta birini görürdüm, nefesini duyardım, kokusu gelirdi burnuma, sendin o. Dünya küçülürken büyüdüm ben. Okullara gittim. Seninle tanıştım. Okul bitince çarşıya çıkardım. Yollarda yürürdüm, belki sen de aynı yollarda yürürsün diye. Belki karşılaşırız da selam verirsin, gülümsersin diye. Yürürken birini görürdüm önümde yürüyen. Yavaşlardım. Endamı sana benzerdi, sesi seninki gibiydi, kokusu senin kokundu, sendin o. Daha da büyüdüm. Başka şehirlere, başka dünyalara gittim. Seni tanıdım. Kitapçıda görürdüm seni, yolda görürdüm seni, yemek yerken restoranda görürdüm seni. Kim olduğunu bilirdim, uzaktın bana. Sesini biliyordum, kokunu biliyordum, hatta bir gün yanlışlıkla eline değmiştim de teninin yumuşaklığını bile biliyordum. Konuşmuyorduk yine de, selamlaşmıyorduk bile. Uzaktın bana, başka dünyalardandık ikimiz de. İkimiz de bu şehrin insanı değildik, alışamamıştık, bana yakındın işte bu yüzden, ben sana yakındım, yakındık. Bu yakınlık bizi uzak tutandı. Alıştım sonra. Bu şehre ait oldum, başka yerde yabancı olmaya başladım. Seni gördüm. Sen de bu şehre ait olmuştun. Bu şehrin insanıydık ikimiz de. Seni seviyordum, biliyordun. Sen beni seviyordun, biliyordum. Seviyoruz şimdi birbirimizi. Ama söylemiyoruz nedense, konuşuyoruz ama hep başka şeylerden. Teninin yumuşaklığını biliyorum, çünkü yaramazca dokunmuştum bir gün yüzüne. Kızarmıştın o zaman. Elime vurmuştun başka bir zaman, şakacıktan. Gözlerimiz kesiştiğinde ikimiz de kızarıyoruz, derin nefes alıyoruz. Herkes biliyor birbirimize aşık olduğumuzu. Yine de elinden tutup seninle yürüyemiyorum. Yine de beline sarılıp öpemiyorum seni. Yine de omzuna başını koyup anlatamıyorum dertlerimi. Sen bazen bana sarılıp ağlayacak gibi oluyorsun, yüzün düşüyor, kalbim parça parça olup dağılıyor. Şimdi evdeyim, zil çalıyor. Bugün mü söyleyeceğiz birbirimize sevdiğimizi? Bugün mü sarılacağız yoksa? Sevgilim, sen misin? Alper AKPINAR http://sinestezi.files.wordpress.com/2009/02/00651.jpg?w=270&h=192 Alıntı Yorum bağlantısı Diğer sitelerde paylaş More sharing options...
Önerilen Mesajlar
Sohbete katıl
Şimdi mesaj yollayabilir ve daha sonra kayıt olabilirsiniz. Hesabınız varsa, şimdi giriş yaparak hesabınızla gönderebilirsiniz.