Şükran Kurdakul Şiirleri

ARMAĞAN

Bunca yıl çok ışık birikti avuçlarımda

Senin olsun

Esinlen sevgi dokuyan ellerimden

Bunca yıl şiirin, kardeşliğin, kavganın

Has bahçelerinde yarattım bu gerçeği,

Sabrım senin olsun.

Aşkım senin olsun.

Acıların sütüyle büyüttüğüm umutlar

Mahpushane avlularında boy verdi,

Dolunay menekşelendi kirli kara camlarda.

Her görüşte yeniden vurulduğumuz ana evren

Özgürlüğe boyadı saksımdaki çiçeği

Senin olsun.

Biz ki acılar döneminden

ellerimizi kirletmeden geçtik.

Direncim senin olsun,

sevgim senin olsun.

AL BENİ SEVECENLİĞİNE

Ben sevdayım, al beni sevecenliğine

Ben gülüm, dallarına aşıla beni

Çocuğum ben, göğsünde büyüt,

Umudum ben, düşüncende geliştir.

Acıyım, gerçeği ararsan bende,

İnancım, coşkuyu yaşarsan bende..

BENDİM

Dalgalanmış deniz bendim kendi içimde

Sonra yorgun düşmüş denizlere dönüşen

Ormandım,

Ağaçlarım düş ağaçlarından sıktı.

Tan yeriydim

Göğsüm bağrım payını aldı güneşten

Yanım yörem aydınlığa çıktı.

Gece de bendim

Uzak uzak yıldızları getiren

Su da bendim tarlanızda

Elinizin altında kitaptım

Penceredeydim odanızda

Kurşun geçmez dizeler çiçeği

Özgürlüğüm benim

Canımın saksılarında büyüdü

Ayıplara gömülen çağınızda

BURDA KALAN

Anımsama yeter mi

Bilirsin sen..

Kalan kaldı arkamızda

Bir defa geçilen yollar gibi

Unuttuğumuz günler

Nerde şimdi,

Nerdesin sen.

Beklemekse bekledindi

Eksile azala...

Yürümekse yürüdün,

İyi kötü zamanlar gördün

Saatler durmadı,

Trenler bastı gitti

Burdasın sen.

Neden Sonra

Yaşam gölgesidir sabrımdaki gerçeğin

Yorgun damarlarımı sevindiren.

Düğümlerin gizini çözmeye geldim,

Cinnet orduları geçti bahçemden.

Yaşasam, bende kalan doğanın görkemini

Çiçeklerle koklaşsam, kuşlarla söyleşsem.

Esinlerin dalgasına bıraksam kendimi,

Sarhoşluğun bordasına vurdukça evren.

Şükran Kurdakul

Yorgun Yürek

Bir solukta yaşadım ve tükettim tümünü

Bir solukta gördüm elli üç yılda gördüğümü...

Sonunda yorgun yürek 'duy..' dedi işte,

Sessiz sedasız gidilecek günü.