Özlü Söz Söylemek İçin Öz'ü Yaşamak Gerekir

Başımıza ne çok şey geliyor. Bir gün içine ne kadar olay sığdırıyoruz ? Bu olaylar ne gibi etkiler bırakıyor ?

Yaşadığımız an boyunca hep düşünüyoruz. Yok düzeltiyorum, kendimizle konuşuyoruz. Ben düşünmeyi kendimizle konuşmak olarak algılıyorum. Kafamızda sürekli bir ses. Kah bizi suçluyor, kah bizimle tartışıyor. Yapıyor bunu her zaman. Susmuyor. Susması için bizi ölüme davet ediyor. Öl diyor, kurtul diyor. Bizi eşiğe kadar sürüklüyor. Sonumuz ya bir barut kokusuyla karışık kırmızı zeminde son buluyor ya da dalgaların arasında süzülürken. Kimilerimiz bu yolculuğa rüzgarı hissederek son veriyor. Kendimizden nefret etmek bununla ilgili olsa gerek. Galiba içimizdeki o ses durumumuzdan bizi suçluyor. Bizden nefret ediyor. Kendimizden nefret ediyoruz. Buna meyilliyiz. Dirençsiziz.

Bu olaylar yaşanırken bazen karmaşıklığı bir cümleyle ifade ediyoruz. Ben kendimden örnek vermek isterim. Çok sevdim, tercih edildim. Şahit oldum. Bir çok kez. Fiziksel olarak beklentim yok, önemli olan içtir diyenlerin güzellik sevdasına. Hepsine. Başımı eğip dedim. Sadece körler tam sever. Evet. Belki bir genelleme ama sözümün arkasındayım. O an kör olmak geldi içimden. Hayatın zehirli renklerini soldurmak. Karanlıkla baş başa kalmak. Oyunu oynamadan sona varmak.

Düşüncelerim bundan ibaret değil. Çok düşünürüm genellikle. Eskiden görünüşünü beğenmeyenlerdendim. Aynalara küstüm. Güzellik kavramına çok takılmış olmalıyım. Ama bazen aynalara baktığımda kendimi güzel görüyorum. Vay be diyorum. Bazen de baktığımda suratımın halinden utanıyorum. Bu hep böyle sürüyor. Her değişik aynada farklı felaket. Ama farkettim. Aynalar yalan söylüyor. İşte "aynalar bazen yalan söyler" sözüm burdan çıkma. Dostlarım siz aynalara güvenmeyin. Dostlarınıza güvenin. Nasılım ? Süpersin. Bu kadar.

Nefret ettiğim bir huyum var. İnsanları eleştiriyorum. Yıkıcı eleştiriler. Aslında bunu yapmak istemiyorum. Dilim aklımdan bağımsız gibi. İçimde kötülük yok ama ya şakayı fazla kaçırıyorum ya da eleştiriye gelemediğim için kükrüyorum. Aslanım. Aslan burcu. Belki bundandır. Bu sitede de öyle. Çoğunuz benim ukala bir pislik olduğumu düşünüyor. Bense o lafların sahibiyle keşke arkadaş olsaydım diye düşünüyorum. Tüm kıvılcımlarım alev gibi yayılıyor. onları kontrol etmeliyim diyorum. Evet kontrol etmeliyim. Kimseyi kırmamalıyım. Benim kıvılcımlarım çok çabuk alev alıyor. Şakasına savunduğumun arkasında aslan kesiliyorum. Dalgacı bir kıvılcımla kalp kırıyorum. Burdan sesleniyorum. İsim vermeyeyim. Ama samimi sesleniyorum. Kırdığım herkesden özür diliyorum. HERKESDEN. İşte hepsi bu kadar. Sizinde böyle durumlarınız varsa lütfen yazın.

Yazı benimdir. Okuduğunuz için teşekkürler.