Bunu Ben Uydurdum

o negatif olmayı seçti. yoksa özünden mi böyleydi bilinmez. kaderin bir hediyesi mi yoksa belası mıydı? yansıtma olgusunun işlevini de yeterince biliyordu. diğerlerinin onu olumsuzlamasına gerek yoktu. çünkü o bunu kendi seçmişti. her türlü olumsuzluğu içselleştiriyordu. insanlar nihilizmin eşiğinde sukünetle başlarını yaslayabilecek gerçeklikler üretebiliyordu. böylece eylemlerden yoksun kalmayı edilgen olmayı başarabiliyorlardı. o bunu daha da ötelere vardırdı. tabuları yıkıp yenilerini üretmeye koşullanmıştı. o başını yaslamıyordu üretilmiş hiçbir gerçekliğe. aksine yıkıyordu. eylemsiz edilgen deildi. etkin de değildi. bu tuhaf ayrımı bertaraf ediyordu. geçmişi gömüp geleceği üretmek içinde değil. zamansızlığın koşullarını yaratıp evrenin hiyerarşik düzenine ağırlık merkezini koyabilmek için. adeta deccal kılığında ama ahit zaman mesihlerini aratmıyordu. olumsuzlanmaması için bir neden varmıydı? çünkü o korkuyu uyandıracak olandı. şayet gerçeklik yıkılırsa insanlar artık güvenle sarılabilecek bir nesne bulamayacaklardı. varlığının nesnesi durumunda olan bu zamane mesihimiz sadece anlaşıldığı zaman olumlanacak hatta idol insanların kurtarıcısı haline gelecekti. anlaşılmasının tek koşulu işte bu kişinin varlığının öznesi olabilmesiydi. öznesi olduğunda tüm diğerleri anlayacaktı onunla aslında aynı şey olduklarını. artık kimsenin bireysel özgürlüğü bir diğerini tehdit etmiycek evrensel ortak bir değer sistemi üretilecekti...

-evet biraz korkutucu-

bu kişi aslında burada anlattığımla hiçbir ilgisi olmayan sadece bir ağacın kovuğunda farklı bir algılayış içersine giren bir gezginin yolunu yitirişine ilişkin bir terim. Ama benim burada anlattığıma gelirsek aslında başka bir karakter içinde fakat asla yapacaklarını(o karakterin gerektirdiği) ve yapması gerekenleri yapamayan(dünya şu an ki haliyle ona izin vermiyor!) hatta yaptığını sandığında herşeyin daha da ters gittiğini gören bir karakter. O diğerinin negatif kutbu. Fakat aynı güçteler. Bu yüzden adını astray olarak seçtim. Sapmış manasında değil, ikincil anlamı tersine giden anlamı uygun olduğu için.

Hikayesi basit. Belki değil bilmiyorum. Her defasında başına gelenleri unutmak zorunda oluşunun suretiyle o bir tür insan grubunun zayıflıklarının ereklerini hep kendisinde görmeleri ve bunun farkındalığından dolayı negatif yönde güçlenen, ama eylemlerinin gerektiği sergilenememesi ve sonuçların hep ters gitmesiyle boyun eğmeye mahkum kişi..

Evet gerçekten böyle bir grup insan, bir tür var. Her zaman var oldu belki en azından farklı bağlamlarda. Bu tür; zayıflıklarını ve güçsüzlüklerini, tüm bu negatif kutbun ereklerini onda görür.Peki neden? Can alıcı nokta zaten burada.. O bir defa zayıfların en küçük halkası değildir! Aksine gayet zıt yönde güçlüdür(Belki de değildir ama sonraki haliyle evet güçlü). Tek sorun, onun kendi zayıflık ve güçsüzlüklerinin ereklerini herhangi biyerde bulmaması ve bu pozitif tavırla diğer zayıfların olumlanması adına içerlemesi gerektiği unsurudur. Ne de olsa bölesi bedava bir arkadaş gereksin ya da gerekmesin, bulmak değil bulundurmak ve yaşatmak zorunludur. Böylesi bir durumda olan giden şeylerden sonra , onun nefretle dolu olması gerekmez miydi sizce? Geriye değil ileriye de bakabilirdi.. Tersine değil ileriye de gidebilirdi. Peki nasıl bu hale geliyor?? Çok basit. Hain planlar düzenlenmesiyle tabiki. Onun pozitifine, pozitifliğine hem el atmak suretiyle hemde kendilerini nötrleme istemiyle hain girişimlerde bulunulur. Daha üst mertebede hainlikler yok değil tabii ki. Hatta oyunun kuralları öylesine değişiyor ki nötr bir sistem içinde neyin negatif neyin pozitif olduğu ayırt edilemiyor.

Devamı nötralize olduktan sonra....