Kendi Şiirinizi Paylaşın..

Korkuyorum ve susuyorum

Kötü şeylere

Korkuyorum affedilmemekten

Sevilmemekten

Ama Tatlı günleri, sevinçi yıldızları

Benim için yaratmış

Hata yapsamda

Yanındayım " seni seviyorum" diyor

Mutlu oluyorum

Ve o an utanıp siliyorum gözlerimi.

Elif

Adı güzel

Karakteri güzel

Kendisi bendeki aşk ile dahada güzel.

Dürüst ve uyumlu

ihtiraslı ve romantik

Kırmızı ve siyah

Ben adem o havva

Cennette mutluyduk

ama birden ay bize küstü

Ayrıldık birbirimizden

dünyaya düştük

bana kelimeleri emanet ettiler elife annelik duygusunu

aşkı birbirimizi ararken kaybettik

Ben sahılllerde dalgalarla arkadas oldum

elimi yaratana actım elif için bizim için dua eden kul oldum

Yandım yandım kül oldum....

Savruldum rüzgarda elif diye.....

elif diye .aşk diye..

Sessizlik incitebilir seni diye

Biraz bağırabilirim gözlerine

Çünkü bazen

Toprak ekilebilir yeşil şeylere

Bir şiirimin sonu aslında ve en ucu açık kısmı, anlamsız ve yeterli, ezeli yokmuş gibi.

Güneş gittiğinde, değişir dünyam,

Karanlık bir ses konuşmaya başlar içimde.

İlk ışıklarıyla ödünç verdiği yaşamı,

Son ışıklarıyla çekip alır yorgun tenimden.

Gider yapmacık gülümsemelerimin kaynağı,

Geride kalan karanlığı kalbime sıkıştırarak.

Sol yanımda kimsenin yaklaşmaya cesaret edemediği siyah katranla kaplı bir yükle kalakalırım.

Ve gecenin ürkütücü sessizliği işte o zaman başlar.

Şimdi külü çoktan soğumuş küçük bir kibrit kadar beceriksiz bedenim.

Işığın var ettiği cesaret çoktan gitti.

Dün gece, aynada gördüğüm gözlerle yarım kalan hesaplaşmayı bitirme vakti...

Aynı yastıkta iki yabancı olduk...

Ne oldu da ecnebi gözlerle bakıyor şimdi aşkla bakan gözlerin?

Hangi ustanın harcı örüyor koca koca duvarları,

Ve hangi sel alıp götürdü gönül çiçeklerini?

Güldüğünde açan tomurcuklar nerede şimdi,

Hani en sevdiğin vardı neydi adı?

Unutma beni çiçeği...

Dudaklarımın arasındaydı, daha düne kadar tazeydi sevgi sözleri.

Şimdi yel aldı da, gam vurdu da, yosun tuttu da kayıp mı ettik herşeyi?

Ulu orta sarılmalarımız vardı bizim,

Metroda danslarımız,

Çınar altı kaçamaklarımız vardı hani...

Reçel tadında, mısır ununda, giresun tavasında pişen muhlamamız vardı.

Biz vardık biz,

Sen yoktun, ben yoktum...

İki lira paraya bir bardak çay vardı da,

Siz yoktu, onlar yoktu...

Biz vardık...

Biz kalamadık...

Patavatsız...

Ey Sevgili.

Bu gecede yazacağım seni,

Nemli gözlerimle buğulu gecenin kederden çatlamış köhne defterine.

Bırak ay kıskansın! Yıldızlar ağlaşsın gecenin kuzeyinde.

Şafak teninde sökene kadar yazacağım seni geceye,

Öyle kuralsızca, mısraları katledercesine…

Lügat çaresiz kalacak hislerimi telaffuz etmeye,

Dirilecek ölü düşler sersem sabahın geceye kapanan gözlerinde,

Ürperecek ölüm her imkânsızım deyişimde...

İmkânsızım!

Vay be Ağır sevdam...

Gözlerimin ıslak portresi, yüreğimin yorgun nefesi,

Ah ne özledim bir bilsen bu fırtınayı dindiren denizi.

Hani MELEĞİM derdin bana ya,

Saçlarını serpiştirirdin ya gönül yüzüme,

Hasedinden melekler boynunu bükerdi.

Sesini duyan rüzgâr;

Bir daha ezgileri ile esmemek için ant içerdi.

Sen yine onlara üzülürdün...

Kırılıp gözlerinin bileklerini kesip ağlamasınlar diye,

Bir bebek narinliği ile gecenin sesinde,

Sessizce fısıldardın 6 heceyi yüreğime.

SENİ SEVİYORUM.!

Yürü bire ehl-i deve, endamını göreyim.

Sensiz geçen gecelerin ecdadını s*keyim.

Marcia gibi yavşak mıyım bir kapris uğruna öleyim?

Marcia'yı da s*keyim, Ferhan'ı da s*keyim.

Bana yar olmayan karının izzetini itibarını s*keyim.

Yansın karıların alayı,su veren itfayenin hortumunu s*keyim.

Marcia, değermiydi bu kapris bütün bunlara?

Gerçi her taraf *mcık dolu mala iyi vurana.

Ulan Near bir *m için düştün melankoli belasına.

Ye kebabı, iç rakıyı, vur karpuz göte.

Bu gidişle y*rramı gidersin cennete!

------

Beyler biraz küfürlü ama "*" işareti ile sansürledim. Şunu bilmelisiniz ki sanat duygulardan beslenir, ve öfke güççlü bir duygudur,tıpkı segi veya üzüntü gibi. Ve küfürde öfkenin çaresizliğidir...

Renkler soluyor yavaşça,

Bulamıyorum kendimi bu karanlık dünyada.

Sanki sarmaşıklar sardı kalbimi,

Boğuyor bu içimde ki sıkıntı beni.

Sesleri duyamıyorum artık,

Manasını yitiriyor herşey.

Uzaklara dalıyorum bazen,

Kendimden geçiyorum sessizce.

Kalbim eriyor gün geçtikçe,

Savaşamıyorum içimde ki güç ile.

Neden aynı son diye soruyorum kendime,

Sessiz bir çığlık yanıt veriyor bedenime..

Sanki istemiyor savaşmayı kalbim,

Yeter artık bitsin bu hayat diyor.

Tenimden süzülürken gözyaşları,

Bekliyorum ölümün gelip beni sarmasını ..

Düşünüyorum da ; ne çok şey yaşadık seninle ve ne çok güzel şeyi sığdırabilmeyi başardık geçen zamana. Şimdi sana ait ne varsa aşkı çağrıştırıyor bende. Senin kokun beraberinde aşkı getiriyor uzaklardan. Her sözünde bir aşk hikayesi saklı haberin yok. Gözlerin! Gözlerin ölümsüz aşk şarkılarına ilham verecek güzellikte. Bundan olmalı ki; uzun zaman aralıklarında düşünüyorum seni. Bir şeylerin ertelenmiş halisin sen. Tüm sıkıntılarıma mola verdiren dakikalarda saklı senin hayalin. Ne zaman aklıma gelsen aydınlanıyor karanlıklarım. Umutsuzluklarımı, korkularımı, mutsuzluklarımı göz ardı edip, seni düşünüyorum büyük bir haz duyarak. Henüz kendime dahi izah edemediğim bir duygu bu. Adını koymayı başaramadığım, daha önce yaşanmamış türden duyguların başkahramanı oldun sen. O, zırhlara bürünmüş, kabuğunun çatlamasından korkan adamı yok etti geçen zaman. Zırhlarını eritti aşkın ateşi, şimdi kırılan kabuğun altında yatan seni yaşıyorum günbegün. Nasıl sıcaksın, nasıl sevgi dolu, ne kadar şefkatli ve ne çok sevilmeye değer. İşte bu yüzden beni sana getiren adımlar birbirleriyle yarışıyor çoğu zaman. Sırt çantama ikimize de yetecek kadar umut, mutluluk ve tebessümü sığdırarak geliyorum yanına. Ve sen yalnızlığımın üstünü örten sıcacık bir sevgi oluveriyorsun içimde. Bana dost oluyorsun, bana yoldaş, bana sırdaş oluyorsun, bana yar, bana yar oluyorsun daha ilk günden beri.

Şimdi sen yanı başımda şarkılar söylüyorsun, gitarının telleri ağlıyor, ve ben yazıyorum. Sana ve seni yazıyorum ...

PatavatsiZ

bir sabah vakti

cici kuşlar öter neşeli neşeli

leş kargaları tepelerinde dolanır

zavallıların yok haberi

Üzerine bir kalem çektim geçmişimin

Artık olanlarla değil , olacaklarla yaşıyorum.

Yarını umursamadan, bu günün tadını çıkarıyorum .

Bir çekişte içmek var hayatı ,

Yada yudum yudum tadına varabilmek.

Ama içlerinden en çok koyanı varya ,

Sonunu göremeden gitmek.

Yolun daraldığı yerdeyim şimdi,

Sözlerin bittiği , ışığın yittiği.

Ellerim boşboş , içimde bir nisan sersemliği.

Yağmur sonrası güneş olmak vardıya ya hani,

Akan sulara yol olup akmak vardı ya ,

Denizlere ulaşıp özgür olmak,

Hayallerimden uyanıp yaşamak...

Buruktu ufukların

Rıhtımın baharına

Ağır gelen

O kalbe

Korkarım umutlarım boşuna sevgilim

Ki öldüm

Ağlamak neye yarar

Rüyadan düşer gibi

Ayrılığın rotasında

Ah nihayet

Kavuştum

Tek heceli

Şuursuzluğuma

Yaşa

Bensizliğinle

Ama sensizliğimle

Hep bir sızı ki

İçimde

Ne zaman işitsem

Ki hiç bilinmedik sayılmaz

Adın

İşte bir sızı

Tutmaz elinden

Dilsiz yüreğim

Bir Mayıs düşse

İçine

Ki kırılır mı bilmem

Ama yine de

İşte sevgilim

İşte sana bir merhaba

Getirdim

Gönüllüce

İstemlice

------------

inandığın!

seni senden alan ,,verirsin tüm nefesini yürürken yolunda,

kızıl bir yıldız ,,,ıslak bir çamurda yetti can göçtü,

ayakları güzel taş izleri kırmızı,

parmaklarımda bir kangren sabırsız olamayışım,

her sabah bir ilahi tanrıya,, kıyıdaki uyanışlar yalnız,

her bakış bir ilahi,, yüzünde şeytanın sırıtmadığı,

ve her şey bir ilahi ç...ığlıkların,

tebessümlerin,derinlere saklanmış kahkahaların ve suküt,

içine saklanmış her yağmurda gözlerin parlayışı,, damarlarından çekilememiş öfkeye...

Bizim neyimiz eksik, hadi kalk oynayalım. Bayağıdır şiir yazmamıştım hem. Bir şeyler deneriz artık.

Siyah parlak dalgalar kabarıyor

Güneş batıyor, gökyüzü kararıyor

Gökyüzünün masumiyet taneleri çürüyor

Ruhsuz, zorba hanımefendi ay

Yine kendi saltanatını kuruyor

Ve yine örümcekler her tarafımda

Hepsi gökyüzünden birer damla gibi düştü

Hepsi benim eşsiz büyük denizimde

Güçsüzüm, onların her birine karşılık

Ben asla kendi yerimi bulamadım

Kendimi karmaşık ve lanetli hissettim

Bilemedim, bu eşsiz denizin neresindeyim

Sadece kayıp, sadece aciz olan ben

Yoruldum artık bitmeyen gürültüden

Tek aradığım, bir sakinlik ve huzur

Teslim oldum bu denizin bitmeyen sularına

Kulaklarım bitmeyen hışırtılarla çınlıyor

Balıklar gibiyim suyun derinliklerinde

Bedenim daha derine sürüklenip duruyor

Ben öldüm mü bilmiyorum

Sadece suyun altında bir elmasım

Zincirlerim var, görünmez

Hareketsiz öylece sürükleniyorum okyanusta

Sonu belli değil, benim ufak direnişlerim faydasız

Başı belli değil, geriye doğru bakmam anlamsız

Etrafım sunaklarla dolu

Kurban edileceğim ve her yer kan olacak

Acıyla inleyecek vücudum

Kaybolacak bütün zarafetim bütün ışığıyla

Deniz yildizi topluyorum turkuaz denizlerden ---guzel bir gokyuzu verecegim batan gune

sometimes an angel fall from heaven

sometimes a devil rises from hell

in brightest day , in blackest night

my soul will be always mine

Damla olmuş düşüyor penceremden aşağı güneş.

Bak yine gün batıyor, el sallıyor menekşemin dalları.

Gülücüklerle başladığım mutlu güne,

Bir kamyon dolusu yorgunluk ve bir çuval hüzünle kapıyorum.

Bir ileri giden ayaklarım iki geri gidiyor,

Nedense varamayacakmışım gibi istediğim yerlere.

ve bir salkım üzüm gibi yendikçe bitiyor,

Zerdali kokusu dağılan yüreğimde.

Akşam oldu hüzünlendim ben yine.

Bak yine güneşsiz saatlerim başlıyor.

Yazamıyorum titreyen ellerimle,

Bak yine bir ben boş yatağa gidiyor.

Rüya görecek kadar bile anım kalmadı artık.

Her yeni tuğla bedenimi eziyor,

Sus sakın konuşup bozma büyüsünü.

Ellerim ayrı, yüreğim ayrı diyor...

Pata..

Ağırlıktan ayakta duramaz bedenim,

Sönmüş gözlerimin bakmayı hak etmediği bir yerdeyim.

Belki bir ipin ucunda, belki de cehennemdeyim.

Çığlıklar atarak kaçmaya çalışan ruhumun,

Sevmediği bir yerdeyim. Eminim...

Bıkmışlığın ve öfkenin dalgaları içinde,

Bağırmak isterim.

Bağırıp hükmetmek, ele geçirip yok etmek isterim.

Şu kara yalnızlığımın acısını kusarak bitirmek.

Belki yarın...

Diyerek telkin eder kendisini bu zavallı.

Maskeleri ardına gizlenmiş yüzlerce yalancının önünde...

Ne de güzel gülüyorlar, mutlular der içine,

Sahte gülümsemelerin oluşturduğu kalp ağrısı içinde...

Dayanamaz bedenim, dayanamaz benim zavallı pembe giysim.

Bir türlü kaçamayan ruhum, acı çektirir...

Toprakla bütünleşmeyi bekleyen gözlerim, perde çeker önüne,

Belki bir sonsuzluk, belki de ateşler içine...

Ve bir sessizlik daha göçer buradan,

Kendi halinde, gözyaşları ile...

İnsanlar ikinci yüzleri ile gelecekler son gününe...

Ve iyi insandı sözünü tekrar çıkaracaklar,

Yalan kütüphanelerinden...

Unutulacak, çürüyecek, bitecekti sonunda...

---------------------------------------------------------

Amatör amatör burda dursun bu o zaman...

Her satır bir intihardır. Ve bak ne kadar aptalım, sana mektuplar yazıyorum.

Her zaman

sen

ve

sen varsın.

Kendinle hoş bir sohbet içindesin.

Adınla kıramayacağım tek şey

bu sessizliğim.

Sitede bulunduğum şu ilk dakikalarda sizleri kendi yazdığım bir kaç şiir ile selamlamak istedim buyursunlar.

Çiğneyip geçsen gururumu,

Liğme liğme etsende duygularımı,

Bu kin sana dokunmazmı...

Mısralar dizeler tükense,

Hasretinden dönsemde deliye,

Bu can sana sorulmazmı...

Savursan hiç acımadan,

Yerden yere vursanda beni,

Bu beden sana sarılmazmı...

Aşkınla yansam için için,

Bin defada gelsem dünyaya,

Bu kalp sana vurulmazmı...

Buda ikincisi buyursunlar.

Aptalın tekiyim ben,

Herkesi kendim gibi gören,

Haddinden fazla iyi niyetli,

Safın tekiyim….

Şaşkının tekiyim ben,

Herdefasında üzülen,

Üzüldükçe kin gütmeyen,

Safın tekiyim….

Ve aşığın tekiyim ben,

Sevdikçe sömürülen,

Kaybettikçe akıllanmayan,

Safların en safıyım….

Buda üçüncüsü ara ara sizlerle diğer şiirlerimi ve yeni yazdıklarımıda paylaşacağım.Buyursunlar..

Derinlere saplanmış suretin,

Eğer yaşamak buysa,

Yüreğim suskun,yüreğim durgun…

Haykırmak gelsede içimden,

Söylemek istesemde,

Nefesim güçsüz,nefesim yorgun…

Çekmekse bir hiç uğruna bu azabı,

Katlanmaksa sensizliğe yazgım,

Gözlerim ağlamaklı,gözlerim solgun…

Söküp atmaksa içimden,

Tesellim belli lakin,

Bedenim sebepsiz,bedenim sensiz…

Üçgünlük dünyada dahi bana uzaksan,

Yabancıysan,sevmiyorsan,

Hayat anlamsız,hayat yersiz…

Kahrolsamda,savrulsamda sonsuzluğa,

Son nefesimde dahi dudaklarımda,

Kelebeğim adın,Kelebeğim ismin…

AklınıPeynirEkmekleYiyenŞiir

Ruhum, katlanamıyor bazen

Sahip olduğu bedenin getirilerine

Var olmaktan yorulmam ben

Derdim var olduğum düzenle

Yıldızları göremiyorsam eğer

Günü bitirecek gücüm olsun,

neye yarar

Belki ihtiyaç duyduğum her şey

Elimde olan kadar

Yolun sonundaki mi önemli

Yola çıkartan neden mi?

Tanımlamaların değeri

'Olduğum'a erer mi?

Çivi çiviyi söker mi

Taş taşı kırar mı

Bir çakıl atsam

Söyle başımı yarar mı?

Yardı diyelim,

Bu bir kaza mı?

Yoksa gülünesi,

Basit bir intihar mı?

Haydi öldüm diyelim,

Ruhum özgür kalır mı?

Yoksa bedenim için

Derin bir yas tutar mı?

Uçar mı, kaçar mı?

Mahcup olur,

kalır mı?

Tanrı beni çağırıp,

sağlam bi fırça atar mı?

Yer miyim, yemez miyim?

Yahu nasıl karar vereyim!

Bi kalıp peynir al da

Ben aklımı yiyeyim.

Komik oldu sanki,

Şiirimi seveyim.

Neyse,

gün doğar az sonra

artık yatmaya gideyim.

-edacık cık cık cık