Hayata Olumlu Bakmak

Jerry, çevresindekilerin çok sevdiği insanlardan biriydi.

Keyfi her zaman yerindeydi. Her zaman söyleyecek olumlu

bir şey bulurdu. Hatta bazen etrafındakileri çıldırtırdı bile.

Bu adam, bu halde bile nasıl iyimser olabiliyor? Birisi nasıl

olduğunu sorsa; ''Bomba gibiyim” diye yanıt verirdi hep.

“Bomba gibiyim.”

Jerry bir doğal motivasyoncuydu.

Yanında çalışanlardan biri, o gün, kötü bir günündeyse,

Jerry yanına koşar, duruma nasıl olumlu bakılacağını anlatırdı.

Bu tarzı fena halde düşündürüyordu beni...Bir gün Jerry’ye

gittim. Anlayamıyorum dedim.Nasıl olur da, her zaman,

her koşulda bu kadar olumlu bir insan olabiliyorsun?

Nasıl başarıyorsun bunu?

Her sabah kalktığımda kendi kendime Jerry bugün iki

seçimin var: Havan ya iyi olacak, ya kötü. derim.

Havamın iyi olmasını seçerim. Kötü bir şey olduğunda gene iki

seçimim var: Kurban olmak, ya da ders almak.

Ben başıma gelen kötü şeylerden ders almayı seçerim.

Birisi bana bir şeyden şikayete geldiğinde, gene iki seçimim var.

Şikayetini kabul etmek ya da ona hayatın olumlu yanlarını

göstermek. Ben hayatın olumlu yanlarını seçerim.

Yok yahu, diye protesto ettim. Bu kadar kolay yani?

Evet.Kolay dedi Jerry.Hayat seçimlerden ibarettir.

Her durumda bir seçim vardır. Sen her durumda nasıl

davranacağını seçersin. Sen insanların senin tavrından nasıl

etkileneceklerini seçersin. Sen havanın, tavrının

iyi ya da kötü olmasını seçersin.

Yani sen, hayatını nasıl yaşayacağını seçersin!..

Jerry’nin sözleri beni oldukça etkiledi. Onu, uzun yıllar

görmedim. Ama, hayatımdaki talihsiz olaylara dövünmek

yerine, seçim yapmayı tercih ettiğimde hep onu hatırladım.

Yıllar sonra, Jerry’nin başına çok tatsız bir şey geldi. Soygun

için gelen hırsızlar, paniğe kapılıp, Jerry’yi delik deşik etmişler.

Ameliyatı 18 saat sürmüş, haftalarca yoğun bakımda kalmış.

Taburcu edildiğinde, kurşunların bazıları hala vücudundaymış.

Ben onu, olaydan altı ay sonra gördüm.

Nasılsın? diye sorduğumda, Bomba gibiyim dedi

Bomba gibi. Olay sırasında neler hissettin Jerry dedim.

Yerde yatarken, iki seçimim var diye düşündüm..

Ya yaşamayı seçecektim, ya ölümü.Ben yaşamayı seçtim.

Korkmadın mı, şuurunu kaybetmedin mi !..

Ambülansla gelen sağlık görevlileri harika insanlardı.

Bana hep İyileşeceksin merak etme dediler.

Ama acil servisin koridorlarında sedyemi hızla

sürerlerken, doktorların ve hemşirelerin yüzündeki

ifadeyi görünce ilk defa korktum.Bu gözler

bana; Bana adam ölmüş diyordu. Bir şeyler yapmazsam,

biraz sonra ölü bir adam olacaktım gerçekten.

Ne yaptın? diye merakla sordum..

Kocaman bir hemşire yanıma yaklaştı ve bağırarak

herhangi bir şeye alerjim olup olmadığını sordu..

Evet diye yanıt verdim.. Var.. Doktorlar ve hemşireler

merakla sustular.. Derin bir nefes alarak kendimi

toparladım ve bağırdım: Benim kurşunlara alerjim var !..

Doktorlar ve hemşireler gülmeye başladılar. Tekrar bağırdım..

Ben yaşamayı seçtim. Beni bir canlı gibi ameliyat edin.

Otopsi yapar gibi değil.

Jerry, sadece doktorların büyük ustalıkları

sayesinde değil, kendi olumlu tavrının büyük

katkısı ile yaşadı. Yaşaması bana yeni ders oldu.

Hergün, hayatımızı dolu dolu yaşamayı seçme şansımız

ve hakkımız olduğunu ondan öğrendim.

Ve her şeyin kendi seçimimize bağlı olduğunu.

Bu yazıyı okudunuz. Şimdi iki seçiminiz var:

1. Unutup gitmek.

2. Kesip saklamak,

fotokopisini çıkarıp, dostlarınıza dağıtmak.

Ben, ikincisini seçip bunu sizlerle paylaşmayı tercih ettim.

Francie Baltazar-Schartz

vay be.Ben bunu face de paylaşıcm.ne adammış kardeşim

paylaşım için saol blueboy

yaa muhteşem,harika gerçekten şuan en ihtiyacım olduğu bi yazıydı.. paylaşım için sonsuzz teşekkürler blueboy....

blueboy müthiş harika mükemmel bir yazı sağol

katılıyorum mikemmel..

başarı hikayelerinde meşhur bir yazı ama güzel hatırlatma,teşekkürler blue:)

ellerinize sağlık gayet güzel.

hayata olumlu bakabilmek yaşama gücümüzü sürekli kılar.