Jump to content

"Bir Zamanlar" Konçertosu


Rimmon

Önerilen Mesajlar

Bakma boşuna, orada değilim ben, senin baktığın ve bakacağın hiç bir yerde varolmamaya yeminliyim. Sessizlikle temsil edilen bir anarşide, boşluğun kaotik karanlığında, yani senin anlayacağın, senin anlamadığın her yerdeyim artık.

 

Nefes alamıyorum, nefes alamıyorsun, soluksuz seviyoruz birbirimizi, etrafımız kendini tanımayan insanlarla çevirili şimdi ve biz de onların etrafını sarmış durumdayız. Herşeye karıştık, her yere eriştik ve birbirimiz dışında kalan bütün evreni gördük seninle. Benliğimin sahibi olan, farkına varılamamış tek noktasısın evrenimin ve ben de öyle...

 

Kelimelerle bölüyorum nicedir hayatımı tasniflemek adına, yazılar yazıyorum, yokluğuna sövüyorum, varlığına sövüyorum, kendime sövüyorum sonra oturup hiç birşey olmamış, bütün o cinayetler hiç işlenmemiş gibi saatlerce konuşuyoruz seninle, gülüşüyoruz..

 

Sen hala sahteyle gerçeğin olanca bulanıklığıyla kesiştiği bir sathısın zihnimin, sen kimsesizsin, sen yokken ben kimliksizim ve her koşulda muafız seninle bütün kutsiyetlerden.

 

Doğru mevsim değildi, yanlış yerlerdeydik belki ve birbirimizde eriyip kaynaşamayacağımızı bile bile sırf aşkın onurunu korumak adına nafile bir savaşımda yan yana durduk seninle. Yanımda durdun, yanında durdum ve git gide uzaklaştık bu yanyanalık durumundan, öteki olduk birbirimiz için, herhangi bir öteki...

 

Ama bak dinle, rüzgar bir isim fısıldıyor gecenin karanlığına usulca, aynı anda, aynı şeyi düşünüyoruz yıllar sonra, sana baktığımda yağmurda üzerine iliştirdiğim o gömlek geliyor aklıma, senin de o sahili hatırladığını biliyorum.

 

Zamanın aciz tutsaklarıydık saatsizliğimizin kerahet vaktinde. Biçemsizliği bir tezahür biçimi sayan nice soysuz köpeğin ortasında körpe bir lanetti yalnızca saf kalan.Varlığından dahi emin olunamayan bütün uzamları aşmıştı "ben" diye biri, aradığını bulamadan,bulduğunda, böyle acıyacağını bilmiyordu şüphesiz...

Yorum bağlantısı
Diğer sitelerde paylaş

Bilinemeyesice bir kahırdı bu kendini buluşunu kaybediş süreci...

Bir kimsesiz kalıştan yeni kopup gelmenin yarattığı sığlık onu sendeletmişti bu tekinsiz tenhalıktaki karanlık sokakta, sokağın adı dün gibi aklında...

 

Kaybolmuştuk,sen vardın, ben vardım, sokaklar ve gitmeye çalıştığımız bir yer de vardı hatta.Ve bütün bunlara rağmen öylece kayboluvermiştik işte. Gözlerin mevsimlerin meskeni, ben şafak vakitlerine küskün bir gece kuşu, inatçı bir çocuk gözlerin, bense büsbütün kör bir gece kuşu...

 

Kapat artık kendini ve biraz soğuyana kadar bekle, yoksa bir yangın olacaksın göz bebeklerimde.Usulsüz adımladığımız mezarlıklarda yankılanıyor hala daha ayak sesin ve gülüşün öyle bir kazınmış ki hayli münasebetsiz donukluktaki yüzüme, karanlık bile cesaret edemiyor ona erişmeye...

 

Ama adın bütün zaman kiplerinde tek bir eyleme dönüştü artık farkına varılamayan bir çekimserlikle, farklı çekimlerde;

 

P İ Ş M A N L I K.

Yorum bağlantısı
Diğer sitelerde paylaş

Sohbete katıl

Şimdi mesaj yollayabilir ve daha sonra kayıt olabilirsiniz. Hesabınız varsa, şimdi giriş yaparak hesabınızla gönderebilirsiniz.

Misafir
Bu konuyu yanıtla...

×   Farklı formatta bir yazı yapıştırdınız.   Lütfen formatı silmek için buraya tıklayınız

  Only 75 emoji are allowed.

×   Bağlantınız otomatik olarak gömülü hale getirilmiştir..   Bunun yerine bağlantı şeklinde gösterilsin mi?

×   Önceki içeriğiniz geri yüklendi.   Düzenleyiciyi temizle

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

×
×
  • Yeni Oluştur...