raskolnikov Oluşturma zamanı: Kasım 2, 2009 Paylaş Oluşturma zamanı: Kasım 2, 2009 gidenlerin ardından türküler yakıp, gitmelerine hiçbir ses edememenin acısını taşıdık yüreklerimizde... her gelen, neden bu kadar sarıldığımızı sorardı dostlarımıza, yoldaşlarımıza... bizim ölümümüz ecelden olmaz canım, biz bu hayata hiç beklemediği bir yerden girip, hiç ummadığı bir yerden çıkıp gideriz... ondandır her gördüğümüzde sarılmamız, her görüştüğümüzde birbirimizi hiç görmeyecekmiş gibi kucaklamamız... gülüşlerimiz bulutlara asılı yaşarız canım, gözlerimiz güneşe dikili, yumruklarımızda yarım kalmış vedaların sorulacak hesapları... kaybettiğimiz bütün savaşlara inat, yüreğimize sığan bilmediğimiz acılara inat, yeniden, yine, hep ayağa kalkar, yenide savaşırız.... gözlerine güneşi hapseden yoldaşlar... sizin gözlerinizle bakıyor, sizin hesabınızı soruyorum şimdi... a benim güzel gülüşlü canım! biz bu hayatı uğrunda ölecek kadar sevdik.... şimdi ağlıyorsam, yenilgilerime bir ağıttan dolayı değil, yeneceğimiz günün yakınlığını göremeyecek dostlarım içindir... şimdilik bu kadar sevgili gülüşlüm... biz bu havadan, bu topraktan, bu aşktan, bu yağmurdan doğduk... her vedamız bir başlangıçtır ondan... Alıntı Yorum bağlantısı Diğer sitelerde paylaş More sharing options...
Önerilen Mesajlar
Sohbete katıl
Şimdi mesaj yollayabilir ve daha sonra kayıt olabilirsiniz. Hesabınız varsa, şimdi giriş yaparak hesabınızla gönderebilirsiniz.