İki Dünya Arasındaki Fark

Bulunduğum dünyada her şey “yer” dir. Bunu coğrafi anlamda söylemiyorum, bu bir şuur hali. Burada söz konusu olan bir başka boyut, gelir gelmez yapılacak en önemli iş o boyuta uyum sağlamak. Örneğin, sizinle bağlantı kurmak istediğim zaman ne dışarıya, ne yukarıya, ne aşağıya, ne kuzeye, ne de güneye gidiyorum, daha çok içeriye, anlıyor musunuz? Burada yer değiştiriliyor, ancak fizik dünyadan farklı olarak değiştiriliyor. Size ulaşmak için yolculuk yapmaya ihtiyacım yok, dünyevi anlamda aşılması gereken bir mesafe de yok. Bu yeni şuura uyum sağlamak oldukça zor. Sübjektif koşullar burada objektif gibi görünüyor, sembolik ve elle tutulabilir şekiller alıyor. Örneğin bir şeyler yapabilmek için dünyada şuurlu bir çaba sarfetmek zorundayız, oysa burada içe yönelmenin (imgelemenin) dışında bir çaba harcanması gerekmiyor. Biz burada daha çok derine (içimize) doğru yaşıyoruz!

Bu hiç çalışmadığımız anlamına gelmez. Özellikle dikkatlerini dünyevi ıstıraplardan ayıramayanlar, tüm enerjilerini oraya yöneltenler kendilerine göre bir şeyler yapıyorlar. Ama dünyadaki çalışmayla kıyaslandığında bizim sübjektif etkinliklerimiz daha kapsamlı, çünkü sübjektif etkinlik burada objektif gibi görünüyor. Öğrenim de dünyadaki gibi değil, ne ders ne de konuşmacı var, bazen bir üstat var, ama çoğu zaman hiç kimse yok. Burada bilgi dışardan değil doğrudan doğruya ilhamla, idrak aracılığı olmadan geliyor. Kendi içinize kendiliğinden itilmek gibi bir şey bu!

Dünyevi hayat her ne kadar dış etkinliklerden meydana geliyorsa da, bir iç hayat da var. Aynı şekilde burada her ne kadar eğilim iç etkinliklere doğruysa da, bir dış hayat da var. Ancak oranlar değişmiş, tersine dönmüş. Fiziksel ihtiyaçlardan doğan davranışları ele alın, bu tür şeyler dünyada ağır basarlar, ekmek parası kazanma derdi olmadığı için burada gerekli değiller. Eğer insan yaratıcı gücünü denemek istiyorsa bunu dünyada yapmalıdır, çünkü burada yaratış kendiliğinden, sadece imgeleme gücüyle gerçekleşiyor.

Biz dört boyutlu, dünyadakinden daha canlı realitelerden oluşmuş bir alemde yaşıyoruz. Sevinçler ve ıstıraplar burada yüz kat daha yoğunlaşmış halde. Benim yaban arılarım ve depresyon bulutum, yoksul kadının küçük iplikleri ve servetini yitirmiş adamın utancı gibi!