Terapötik Temas Tekniği

Terapötik Temas Tekniği, bir durugörü medyomu ve meditasyon öğretmeni olan Dora Kunz ve New York Üniversitesi’nde hemşirelik profesörü olan Dolores Krieger tarafından geliştirilmiş bir psişik tedavi yöntemidir. Manyetik bir şifacının elleriyle hastanın bedenine dokunarak veya hastanın bedeninin enerji alanını okşamalarla “süpürerek” manyetik güç aktarımına dayanır.

“Terapötik Temas” tekniği aslında binlerce yıldan beri çeşitli toplumlar tarafından uygulana gelen, ancak yakın zamanda yeniden sistematize edilmiş bir şifacılık tekniğidir.

Bu teknik, ilk olarak Dora Kunz tarafından çağımıza uygun biçimde sistemleştirilmiştir. Kunz, elleri hasta kişiye temas ettirmek suretiyle iyileşmeye yardımcı olma yeteneğinin, yalnızca özel bireylere bahşedilmiş bir yetenek olmadığını, tüm insanlarda mevcut doğuştan gelme bir kapasite olduğunu varsayarak yola çıkmış, birçok tanınmış şifacının çalışmalarını dikkatle gözlemledikten sonra herkese öğretebileceğini düşündüğü bu tekniğin prensip ve uygulamalarını ortaya koymuştur. Bu tekniğin geliştirilmesine katkıda bulunan ve ona “Terapötik Temas” ismini veren kişi ise Dr. Dolores Krieger’dir.

Terapötik Temas, Amerika’da başta hemşireler olmak üzere pek çok sağlık personeline öğretilmiş ve çok olumlu sonuçlar alınmıştır.

Terapötik Temas uygulamasında “İyileşme” terimi bireyi tüm yönleriyle bir bütün olarak kapsamaktadır: beden, zihin ve yaratıcı ruh; böylece belli bir fiziksel hastalığın iyileştirilmesi üzerinde durmak yerine kişinin bütün olarak enerjilerinin dengelenmesi sürecine odaklanılır.

Terapötik Temas uygulaması tüm canlı organizmaları besleyen, süptil ve fiziksel olmayan bir enerji kavramı üzerine dayanmaktadır. Bu enerji, daima mevcut ve kullanılmaya açık, hayat verici evrensel bir güçtür. Terapötik Temas uygulaması, evrensel hayat enerjisini cezbetmek ve bu enerjinin akışını şifa vermeye yönlendirmek için şuurlu bir çabayı temsil eder. Terapötik Temas bu süptil enerjiye nasıl uyum sağlanabileceğini, hastalık tarafından düzensiz hale getirilmiş enerjinin çeşitli yollarla nasıl teşhis edileceğini ve normal akışı tesis etmeye nasıl yardımcı olunacağını gösterir/öğretir.

Terapötik Temas’ın görüş açısına göre hastalık, hem bireyin kendi içinde, hem de birey ile çevresi arasında mevcut bir düzensizlik halidir. Uygulayıcı, hastanın enerji akışı kalıbının tekrar düzene girmesine yardım eder, böylece onda doğuştan var olan bütünlüğe gidiş eğilimini artırır.

Canlı organizmaların büyüme ve gelişmesini sağlayan kendi kendini düzenleme süreci, çevreyle birçok seviyede sürüp giden alış verişler yoluyla sağlanır. Örneğin, insanoğlu tüm fiziksel elementleri paylaşır: toprak, su, hava ve ateş (güneş ışığı). Bizler en basitinden en karmaşık olanına kadar tüm sistemlerimizi harekete geçiren ve onlara nüfuz eden canlı bir enerji denizinin içerisinde yüzmekteyiz.

Eğer yaşam çeşitli nitelikteki enerjilerin karşılıklı değiş tokuşu ile karakterize edilirse, her iki halde de, organizma içinde ya da organizma ile çevre arasındaki herhangi bir blokaj, tabiatın eğilimlerine karşıt ve bu yüzden de sağlıksız olarak kabul edilir. Bu durumun birçok fiziksel örneklerine rastlayabiliriz: solunum, sindirim, boşaltım sistemlerindeki tıkanıklıkların hepsi hastalıkla bağlantılıdır.

Benzer prensiple zihinsel ve duygusal tıkanıklıklar sadece olgunlaşmayı engellemekle kalmayıp, aynı zamanda fiziksel rahatsızlıklara da yol açabilmektedir. Herhangi bir seviyedeki tıkanıklık bireyin bütünlüğünü parçalamaktadır.

Terapötik Temas’ta uygulayıcı, hastaya yardım etmek için, tıkanıklıkları ortadan kaldırmaya çalışır, böylece doğal şifa süreci daha etkin bir şekilde ilerleyebilir. Yaşam enerjisindeki tıkanıklıklar ortadan kaldırıldığında, hasta çevreden daha fazla enerji çekebilme ve bu enerjiyi daha etkili ve yeterli biçimde özümseme kabiliyetine sahip olacaktır.

Blokajların ortadan kaldırılması ve düzensizliklerin dengelenmesine ek olarak uygulayıcı, yaşam enerjisini hastaya yönlendirmektedir. Bu onun kuvvetlendirilmesine yardım eder, böylece iyileşme daha etkili bir biçimde meydana gelebilir.

Metodun esası enerji alanı kavramına dayanır. Bu çerçevede insanoğlu yeni ve farklı bir görünüş almaya başlar. İnsanı çevreden topladığı çeşitli formlardaki enerjileri işleyen katı bir varlık olarak değil, gerçek anlamda enerji olarak algılamaya başlarız. İnsan varlığı, çeşitli evrensel enerji alanlarının içinde lokalize olmuş bir karşılıklı etkileşim kalıbıdır.

Kısaca özetleyecek olursak, Terapötik Temas uygulaması, uygulayıcının kendi lokalize enerji alanını bir araç gibi kullanarak, hastanın alanı içerisinde rahatsızlık nedeniyle tıkanmış ya da düzensiz hale gelmiş bölgeleri tekrar dengeye getirmesine yardım etmesi demektir.

Gevşemiş olarak, “tamamen şimdide olma” hali, uygulayıcının fiziksel hareketlerini olduğu kadar kendi düşünce ve duygularını da, kontrol edebilmesini gerektirir. Şuurlu bir niyetin kullanımı (bazen buna maksatlılık denir), Terapötik Temas uygulanmasında esastır. Uygulayıcı sakin bir hale gelme, evrensel hayat enerjisine kanal olma ve bu enerjiyi hastaya yönlendirme niyetini oluşturmalıdır. Terapötik Temas uygulamasında amaç, bir şifa aracı haline gelmek ve canlı organizmalara bütünlüklerini yenilemeleri için yardımcı olmaktır.

Bir organizma hastalandığında, doğuştan var olan itilim, bozulan düzeni tekrar kurmak için hemen harekete geçer. Uygulayıcı, evrensel yaşam enerjisinin varlığına, tüm canlı şeylerin içinde yaradılıştan mevcut şifa potansiyeline ve kendisinin şifaya aracı olma yeteneğine güven duymalıdır. Böyle bir güven yani içsel bir güven ve kararlılık olmadan enerjiyi, Terapötik bir amaç için yönlendirme hususunda net bir niyet oluşturmak imkansızdır. Fakat bu güven körü körüne bir inanç üzerine değil, bilgi ve deneyim üzerine kurulmalıdır.

Son olarak eklenmesi gereken önemli nokta ise, Terapötik Temas tekniğinin herhangi bir tıbbi tedavi ya da cerrahi müdahalenin yerini almak amacıyla değil, tamamlayıcı bir tedavi biçimi olarak kullanılmasının gerekliliğidir.

Kaynak: İyileştirici Dokunuşlar, Janet Macrae, Ege Meta Yayınları.

Teşekkürler nevermore yine döktürmüşsün