Yalnızlığım Benim Sevgilim...

Yalnızlık;terkedilmiş bir mezarlığın ıssızlığı,sahipsiz bir cenazenin,kimliği belirsiz bir cesettin kimsesizliği ve terkedilmişliği değildir.Ruhun bedenin sınırlarını aşıp ''en yalın'' haliyle kendisi olmasıdır sadece.

***

Elimdeki kadehte kırmızı şarap,şamdandaki mumları yakıyorum yavaşca..Bir ben varım bir de yanlızlık karşımda..Bir tek o biliyor kadehtekinin benim kanım ve yaktığım mumlarında kendi hayatım olduğunu..Sadece kendi kanımı içebildiğimi,kendi hayatımı yakabildiğimi fısıldıyorum kulağına,ona ihanet ettiğim her sabah,akan kanımla,hayatımdan geriye kalan küllerle yalnızlığımın koyununa girdiğim gecelerde..

***

Yalnızlığımla mutluyum sanarken, kimsesizliğimi,ıssız sokaklarda kaybolan, terkedilmiş benliğimi ararken buldum.

***

Hiç kimse kimliği belirsiz bir ceset kadar terkedilmiş olamaz,en azından ruhlarımız bizimle.

mm,leziz:)

Sadece kendi kanımı içebildiğimi,kendi hayatımı yakabildiğimi fısıldıyorum kulağına..en tatlı yeri de burası..

en azından ruhlarımız bizimle...şimdilik...

Bir tek o biliyor kadehtekinin benim kanım ve yaktığım mumlarında kendi hayatım olduğunu..Sadece kendi kanımı içebildiğimi,kendi hayatımı yakabildiğimi fısıldıyorum kulağına,ona ihanet ettiğim her sabah,akan kanımla,hayatımdan geriye kalan küllerle yalnızlığımın koyununa girdiğim gecelerde..

çok güzel anlatılmış yalnızlık emeğine sağlık....

yalnızlık...belki de azıcık gerekli ruhun soluk alması için..belki de gereksiz kendi karmaşamızdan kaçmamız için..

yalnızlık neyin kimin kaybolan hangi ruhun yalnızlığı..

çok güzel bir paylaşım olmuş teşekkürler

Başlık adeta beni tanımlıyor,şaraplı kısımlar da bir o kadar güzel

Yalnızlığı güzel betimlemişsiniz... Herman Hesse ve Franz Kafka metinlerini çağrıştırdı bana eğretilemeleriniz.

Yalnızlık insanın doğal halidir diyebilir miyiz?...

sokaklarında bolca arak, cesetlerinde kırgınlıkları bitap, yollarını yitirmiş bir sevgili. ama nasıl oluyorda yanlızlığın kendisi değil ruhun en yalın hali olabiliyor? yere inse bence iyi olacak!