Deaths_Expulsion Oluşturma zamanı: Nisan 15, 2010 Paylaş Oluşturma zamanı: Nisan 15, 2010 Ne çok şey değişmiş bunca yıldır. Oysa her şey dün yaşandı sanki. Geriye dönüp bakmaya korkuyor insan kaybettiklerinin farkında olmaya korkuyor. Hep kazandıklarımız ön planda olur, ya kaybettiklerimiz hiç mi önemi yok? Sanki hiç kaybetmemişiz gibi. Büyüyoruz kazanmaya başlıyoruz kayıplarımızı unutuyoruz. Doğru olan bu mu, her geçen gün kendimizden bir şeyler kaybediyoruz oysa. Küçük bir çocukken nasılda güzeldi hayat en sevdiğimiz arkadaşlarımız en sevdiğimiz kıyafetlerimiz ve hiç sahip olmadığımız sorumluluklarımızla ne kadarda toz pembeydi hayat. Büyüdükçe bahaneler üretiyoruz kendimize farkında olmadan. Büyüdükçe kaybediyoruz o çocuğu. Her defasında bilerek oynanan oyunlara kanıp, olgunlaşmak adı altında biraz daha zevksiz hale getiriyoruz hayatı. Çocukluğumuzu özleyemiyoruz artık çünkü beynimiz ket vurmuş geçmişine, sanki o günleri hatırlarsak aslında ne kadar mutsuz olduğumuzu, yüzümüzdeki her tebessümde kendimizi nasıl kandırdığımızı fark edeceğiz. Oyuncaklar daha saftı o zamanlar, bir şeyler anlatırlardı. Arkadaşlar arkasından konuşmak için değildi, büyüdükçe süregelen çıkar ilişkisi bozdu o küçük dünyayı, ayak uydurmaya mecbur kıldı. Kimi kendini kapattı dış dünyaya, kimisi ayak uydurdu oyunlara, kimisi dayanamadı… Yaptıklarımızdan pişman olmadık derken nerelere gelmişiz ne kadar da kaybetmişiz kendimizi. O kadar körelmiş ki insanlar, kendilerini tanımaktan vazgeçmişler, kendilerine hesap sormaktan korkar olmuşlar ve bu gayet doğal bir yaşam tarzına bürünmüş. Bu gün ölsek mutlu muyuz, huzurlu muyuz? Hiç keşke demedim diyenlerin bir tek pişmanlığı olmayacak mı? Zamandır belki bizi bu kadar cömert yaptıran kendimize. Fırsat çok nasıl olsa. Oysa geçen bir saniye bile geri gelmezken … Alıntı Yorum bağlantısı Diğer sitelerde paylaş More sharing options...
Hush Yanıtlama zamanı: Nisan 18, 2010 Paylaş Yanıtlama zamanı: Nisan 18, 2010 adaptasyon belki.. ama unutmamak lazım. Fırsat çok nasıl olsa. Oysa geçen bir saniye bile geri gelmezken … kendimizi yetmişimize kadar yaşayacağımıza alıştırmaktan kaynaklanıyor bence. halbuki , bir dakika her gün son gün gibi olmalı.. Alıntı Yorum bağlantısı Diğer sitelerde paylaş More sharing options...
aksak lisan Yanıtlama zamanı: Nisan 18, 2010 Paylaş Yanıtlama zamanı: Nisan 18, 2010 ben de bi an önce büyümek isterdim:) çocukken de yapacaklarınız sınırlı oluyor ve herkes siziz adınıza karar verir neyse konu bu değilki eline sağlık bazı noktaları çok güzel işaret etmişsin O kadar körelmiş ki insanlar, kendilerini tanımaktan vazgeçmişler, kendilerine hesap sormaktan korkar olmuşlar ve bu gayet doğal bir yaşam tarzına bürünmüş. Alıntı Yorum bağlantısı Diğer sitelerde paylaş More sharing options...
MistikRuh Yanıtlama zamanı: Nisan 18, 2010 Paylaş Yanıtlama zamanı: Nisan 18, 2010 Değişim kuramı geldi aklıma yine , Gerçekten öyle fatih erkoç Anı Dinleyen azdır herhalde. Alıntı Yorum bağlantısı Diğer sitelerde paylaş More sharing options...
jimix Yanıtlama zamanı: Nisan 18, 2010 Paylaş Yanıtlama zamanı: Nisan 18, 2010 Benim bir arkadasım var. Koca adam hala çocuk gibi, kişisel olgunlaşmayı kabullenemeyip böyle yaşamayı şeçmiş. Hala temiz, iyi kalpli ve bir çocuğun enerjisine sahip. Taşımakla yükümlü olduğu birçok sorunu birer okul ödevi muamelesi göstererek, gülerek of'lasada dert etmiyor. Şükür demek lazım. Sonuçta dahada kötüleri var x) Güzel olmuş yüreğine saglık. Alıntı Yorum bağlantısı Diğer sitelerde paylaş More sharing options...
Coventine Yanıtlama zamanı: Nisan 18, 2010 Paylaş Yanıtlama zamanı: Nisan 18, 2010 Gece gece anılarımı canlandırdın hakkaten cocukken ne kadar guzeldi hayat şimdi hep mücadele keşke hiç var olmasaydım dedirtiyor hayat bazen ama yinede yaşamaya değer derim hani össde 4 yanlış bir doğruyu götürüyoya hayattada 1 güzel anı 10 kötü anıyı götürüyo Alıntı Yorum bağlantısı Diğer sitelerde paylaş More sharing options...
melenie Yanıtlama zamanı: Nisan 19, 2010 Paylaş Yanıtlama zamanı: Nisan 19, 2010 bence büyüdükçe kaybetmiyoruz..aksine kat kat artıyo sorumluluklarımız,değişiyo düşüncelerimiz,anılarımız çoğalıo ister istemez... ve öğreniyoruz.. yarın asla dünkü gibi olamayacağımızı.. Alıntı Yorum bağlantısı Diğer sitelerde paylaş More sharing options...
emir869 Yanıtlama zamanı: Nisan 19, 2010 Paylaş Yanıtlama zamanı: Nisan 19, 2010 Ben memnunum büyümekten. Bu ülkede çocuk olmak zor, genç olmak zor.Ayrıca yaşadıklarımız bizi var etti. Ne çok şey öğrendim şu son 5-6 yılda bile. İnsanları tanıdıkça umutlarımı yitirdim. Diğerleri gibi olmaktan hep korktum hala da korkuyorum. Var olmak zor iş. Çocukluğun tek güzel yanı hala bir sürü umutlarımızın olması. Dünyanın en zengin insanı ya da bir mucit ya da bir başbakan olabileceğimize dahi inanırız. Büyüdükçe anlarız ki bir hiç olmamak için bile çok uğraşmak gerek. Özellikle de hayata mağlup başlayanlardansak. Alıntı Yorum bağlantısı Diğer sitelerde paylaş More sharing options...
.thumb.jpg.f670248be5bf94e864a6fbbd05e02051.jpg)
Önerilen Mesajlar
Sohbete katıl
Şimdi mesaj yollayabilir ve daha sonra kayıt olabilirsiniz. Hesabınız varsa, şimdi giriş yaparak hesabınızla gönderebilirsiniz.