Paranormal Activity 2: Kaldığı Yerden Bir Daha! ( Kritik )

Serinin ikinci filminde, ilk filmde ki bu olayların neden gerçekleştiği ve musallat olan varlığın temel amacının ne olduğuna dair bir takım açıklamalar da yapılıyor. Yani kafasına esip de sırf keyfi için birine musallat olan bir hayalet değil, en başından beri bir gayesi bulunan, şeytana daha yakın bir varlık söz konusu olan. Bu çerçevede bakıldığında bazı şeylerin daha da yerli yerine oturduğu söylenebilir.

Hiç şüphesiz ilk filmiyle birlikte önemli bir şöhret yakalayan Paranormal Activity, görünüşe bakılırsa bu şöhreti devam ettirmek amacında. İlkinin üzerinden üç yıl geçmesinin ardından, bir nevi gerçekleşen olayların maksadını açıklamak ve durumu aydınlatmak amacıyla bir ikinci film daha hâsıl oldu. Bu geçiş döneminde filmin yönetmeni ve senaristi değişti fakat bunun pek de bir önemi olduğunu düşünmüyorum, zaten senaryo bakımından çok fazla bir şeye de ihtiyacı yoktu Paranormal Activity’nin ki hal böyleyken filmin temel amacı da izleyiciyi koltuğundan birkaç santim havaya zıplatmak ve ciddi oranda adrenalin hormonunun salgılanmasına sebebiyet vermekti. Bunu başardığın aksini de iddia edemiyoruz.

Açıkçası hem ilk film hem de ikinci filmin gözümde şöyle bir değeri var; zamane Holywood korku filmlerinin aksine, neredeyse bu tür içerisinde bir kült haline gelme başarısı göstermesi. Sadelik ve yaratıcılığın bir araya gelmesiyle, korku filmin geleceğine dair umutla bakabilme yetisini, özelde korku/gerilim fanlarına genelde de sinemaseverlere hatırlattı Paranormal Activity. Çok düşük bir bütçeyle dünya çapında bu kadar hâsılat sahibi olabilmesi de, bir ticari başarı olarak ayrıca değerlendirilmeli kanımca.

İkinci filme gelirsek, bu sefer hikâye, ilk filmin başrollerinden Katie’nin kız kardeşinin malikânelerinde gerçekleşen paranormal aktiviteleri konu alıyor. İlk filmle bağlantılı bir yapı içerisinde, Katie’nin henüz bu tür olaylara maruz kalmadan önce, kız kardeşinin evinde ne tür durumların yaşandığına dair bir gözlem yapabilme olanağına sahip oluyoruz. Filmin sonunun birinci film ile olan bağı da, bazı şeylerin açığa çıkmasına sebebiyet veriyor. Açıkçası serinin ikinci filminde, ilk filmde ki bu olayların neden gerçekleştiği ve musallat olan varlığın temel amacının ne olduğuna dair bir takım açıklamalar da yapılıyor. Yani kafasına esip de sırf keyfi için birine musallat olan bir hayalet değil, en başından beri bir gayesi bulunan, şeytana daha yakın bir varlık söz konusu olan. Bu çerçevede bakıldığında bazı şeylerin daha da yerli yerine oturduğu söylenebilir ki film içerisinde geçen “şeytanla yapılan anlaşma” hadisesi ve bu anlaşma sonucunda verilen taahhüt, söylediğimiz şeye işaret ediyor aslında. Bu bakımdan ikinci filmin düzlemi daha farklı bir yere oturuyor ki bu düzlemi daha çok Roman Polanski’nin 1968 yılında çektiği kült yapımlardan bir olan Rosemary’s Baby’nin düzlemi ve konu çerçevesine oturuyor, hatta ciddi ciddi bu filmi hatırlatıyor.

Peki, tüm bunların yanında filmin eksikleri gedikleri hususunda söylenecek bir şey yok mu diye sorabilirsiniz. Tabi ki var. Özellikle kurgusal ilerleyiş bakımından ilk filmdeki epilog’dan prolog’a kadar olan sürecin tıpatıp aynısı olan bir film var karşımızda. İlk yarıda yer yer gülünç, absürt sahne ve diyaloglarla izleyici hazırlanır, esas vurgun ise ikinci yarıda gerçekleşir. Temel olarak ilk filmde bu kurgusal düzen tutmuş ve sevilmiş olabilir fakat ikinci filmde en azından kendi açımdan daha iyi ve daha farklı yapıya sahip bir senaryo beklediğimi söylemeliyim. Her şeye rağmen film, izleyiciye vermek istediği şey olan yüksek gerilim ve dakika başına düşen kalp atışı sayısını normalin üzerine çıkarma hedefine ulaşmış gözüküyor. Velhasıl-ı kelam, uyarmadı demeyin, kalbi olanlar filme gitmeyi iki kere düşünsün! İyi seyirler.

http://www.gencsinema.com/makale/2-9446/paranormal-activity-2-kaldigi-yerden-bir-daha

Bazı sahneleri gerçekten geriyor. Bazıları ise yalnızca bir anda yüksek ses vermek üzerine kurulu. Birkaç bayan arkadaşınızla gidiyorsanız koltuğa gömülüp hoplayıp zıplıyorlar film boyunca. Bu insanlarla gitmeyin. Yada gidin komik oluyor.

Bazı sahneleri gerçekten geriyor. Bazıları ise yalnızca bir anda yüksek ses vermek üzerine kurulu. Birkaç bayan arkadaşınızla gidiyorsanız koltuğa gömülüp hoplayıp zıplıyorlar film boyunca. Bu insanlarla gitmeyin. Yada gidin komik oluyor.

işte bu konuda haklısın dostum =)

İlki sürükleyiciydi sonuna kadar ama beklentileri karşılamadı özellikle son sahnelerinde. O yüzden 2. bölümünü o kadar merak etmiyorum ama büyük ihtimalle izlerim.