Bir Büyük Hadisedir; Benim Sana İnanmam

Şimdi bir yerlerde Tchaikovsky çalıyor, sana göre klasik, bana göre sıradan. Yine de bir büyük hadisedir benim sana inanmam.

Adam büyük fakat telaşsız adımlarla içeri giriyor, boş içki şişeleri titriyor o an, derken farkına varılıyor yazılmak için bir köşede sinsice biriken onca şeyin. Adam bu defa kararsız adımlarla dışarıya yöneliyor, birşeylerden saklanarak birşeyler gömüyor, tedirgin. Birilerinden saklanarak eski bir şarkıyı çalıyor ıslıkla. "Hay aksi! Tam da dolunay vakti bir gece yarısı" diye hayıflanıyor kendi kendine.

Bir yerlerde Rachmaninoff çalıyor, sana göre didaktik, bana göre epik. Sen yine Alman ekolünü yeğlediğini söylüyorsun birilerine, ben rusları müdafa ediyorum, Phytagorasın galip ayrıldığı sokak dövüşlerinden dem vururcasına.

Kadın penceresiz bir yerlere girip çıkan adamı izliyor. Keşke diyor, keşke içeride ne olduğunu, onun içeride neler yaptığını bilsem! Attila İlhan'ın pia'sını ezberden okuyor iki defa, hava kararırken. "Aksi halde işlerim ters giderdi" diyor. Sahiden de kimi zaman hava kararırken pia'yı iki defa ezberden okumadığında ters gidiyor işleri.

Bir tek Korsakov'da hemfikiriz seninle, tüm senfonileri tutkulu. Sevişiyoruz, sonra sen bir takım feminist yayınları okuyorsun, bilinçaltında az önce ırzına geçildiği fikriyle o an aldığın zevk çarpışıyor.

Kadın adamın yanına gidiyor, adam kendinden saklanırken farkına varmadan kadına sığınıyor. Sessiz bir utangaçlıkla gecenin elbisesini sıyırıyorlar birlikte; Gün doğuyor. Kadın kendinden kaçarken farkına varmadan adamla karşılaşıyor. Kuşlar ötüyor, çiçekler açıyor, ne güzel!

Şimdi; biz seninle hiç sevişmemişiz, kadınla adam karşılaşmamış henüz. Aksilik bu ya, romantizm hiç varolmamışçasına soğuk bütün insanlar. Sen soyut bir heykel yapıyorsun evinde, ben "hayat, uyku ve yol üzerine"yi yazıyorum. Fakat adamla kadın yer değiştiriyor, kadın gömülenleri çıkartmaya çabalarken adam ne bulacağını merak ederek pür dikkat izliyor kadını. Gece olmuş tekrar.

Bir an bütün o kalabalıklar düşünülüyor, savaş zamanı ekmek ve yağ kuyrukları, sıkış-tepiş tramvaylar, devlet daireleri, okullar, fabrikalar...

Ben anarşizmi savunurken gizliden gizliye faşizan olduğumu görüp dehşete düşüyorum, ama aslında "hayat uyku ve yol üzerine"yi ben değil o adam yazmış! Kadın gelip senin heykelini kıracak birazdan, alenen tehdit bu !!

Büsbütün küstahlaşıyorsun heykelin kırılınca, okuduğunu sandığın o feminist yayınlardan dem vurup "bu gece de ben seni becereyim" diyor gözlerin, adam seni onca kitabı aslında hiç okumadığına bir türlü ikna edemiyor. Biraz sakinleşince ataerkil düzeni eleştiriyoruz, hala küstahsın, hala hırçınsın, dudağının kenarından öpüyorum seni, adam kadının ardı sıra gidiyor, kadın o sırada hep sana ithaf etmek istediğim bir başka yazımı yazmaya başlamış.

Ay küçülürken sevişiyoruz kadınla, adam perişan. Sen ay büyürken kadını vuruyorsun, adam bir kadeh arsenikli şarapla beni zehirliyor ve sen sonunda düzüyorsun adamı, çok fena!

Kadın ölürken önceki akşam pia'yı okumadığını anımsıyor belli belirsiz. Tchaikovsky çalıyor bir yerlerde, küstah hırçın ve kötüsün, dudağının kenarından öpüyorum seni, herşeye rağmen, masumsun, hala inanıyorum...

"Kadın adamın yanına gidiyor, adam kendinden saklanırken farkına varmadan kadına sığınıyor."

Bir zamanlar yazın ile ilgilenirken buna benzer bir cümle kurduğumu hatırlıyorum, kaçarken sığınmak teması üzerine. Çok beğendim yazını, hep paylaşmanı dilerim.

çok güzel bir yazı olmuş paylaşımın için teşekkürler.

Güzel yorumlarınız için teşekkürler...