Gece Yolculuğu

1. Gece

Hız sesi saklamadan yavaşla.

Çünkü tohum içinden sarar dalını ve suyu bekler. Suları unutan kalabalık çağrılar körlüğündeyken kulaklarımızın duyduğu sadece yalan. Oysa tüm taşları yeryüzünün hapsedilmiş beton zerrelerinden seni gözlüyor dokunuşunda çağından koparılışının çığlığı ile sözlerini saklayarak.

Bazen unutmak hatırlamanın yoludur.

Yüzlerce elbisenin giydirildiği isimler firhisti gibiyken "insan" belki de bir unutuşu çağırmalı. Çünkü her elbise, her düğmesinden bir diğerine ilikli "insan"ı saklamak üzere. Ve elbiseleri sökmek yeterli değil. İsimlerinden unut, kendini hatırlamak zamanı.

İsimsiz bir zamana ait olandan doğdun.

11.01.11/ alexandrit

2.Gece

Dili çözülen bir zaman vardır.

Dokun; havanın suya, ateşin toprağa sarmalında.

Anlamından sökülen harflere bezeniyor tüm cümleler nefesini unuttuğunda. Nefesini tutma ki sarmalında dolanır dört unsurla sana.

Dokun.

Taşların dilinden söyleyerek yerin ve göğün izlerinden karılmış hecelerde.

Toprak saygıyla kucaklar. Ve fısıldar küçük mürver ağacı;

"Gölgemden geç,

Seç karanlığın kabuğunu

Işığı bekle

ateşten sakın

kokusunda elder kapısını açacak

sessiz olunan dilin"

13.01.2011/alexandrit

Devamı var mi ?

Devamı var mi ?

Gece güne,

düğüm ipine,

nefes cümlesine,

bir adım...bir adım..

yürüdükçe...

söyler cümleler gece yolculuğunda...

yoldan geçerken okuyan gözün sözüne selam olsun.

3.gece

http://forum.tabut.net/uploads/monthly_06_2009/post-15623-1244229331_thumb.jpg

Çılgın bir sessizlik bu

ve

gözlerin görlüğüne ok-u

emr-i havari.

Garibe iskeletimde

adımlarım

tıkırtı

tıkırtı

tıkırtı.

Hah!

Tam üç kez vurulan neşter damarının şaşkınlığı...

Yazı!

(Damarımın içinde nafile bir adım susturucusu, bir pıhtının beyne yol alışı,

gözlerin yuvasında döneşirken tetiğin o çoğul yalnızlığı olmalıydı sağırlığımda sanrım.)

Oysa

Bir çöl kumrusu

yalın

ve

yakın

yalazında

kumun cam oku

kanadında

kanarken

ördüğün

kördüğüm.

alexandrit/20.01.2011