Ruh hastasımıyım yoksa düşündüğüm şey mi? Yardımlarınızı rica ediyorum.

Arkadaşlar merhaba.Forumu uzun zamandır takip ediyorum.Yorum yazmıyorum fakat elimden geldiğince yazılarınızı okumaya çalışıyorum.

Konuya geçeyim,

Nasıl tanımlayacağımı bilmiyorum ama içimde ruhani bir varlık olduğunu düşünüyorum.Sanki 2 tane ruhum varmış ve bunlardan birisi iyi diğeri ise çok çok kötü.İyi olan bana ait, kötü olan ise bana ait değilmiş te sonradan eklenmiş gibi hissediyorum

Sürekli olarak kendimle konuşuyorum.Sanki karşımda başka bir insanla konuşuyormuş gibi kendi kendimle tartışıyorum.Bu sırada çevrem ile bağlantım kesiliyor.Kendime geldiğimde ellerimin havada olduğunu farkediyorum.Hani konuşurken, birine birşey anlatırken elleriniz de oynar ya.O şekilde buluyorum kendimi.

En kötüsü de hiç istemediğim şeyleri olmasını istiyormuş gibi içimden söylüyorum.Geçen gün oğlumu kucağıma aldım seviyordum.Bir anda "keşke ölsen" dedim içimden.Bu daha öncede oldu.Bunu sadece oğlum değil ailemden veya arkadaşlarımdan birileri içinde söyledim.Ama bunu ben demedim aslında.Bunu kendim değilde sanki başkası söylemiş gibi hissediyorum.Bunu içimde olduğunu düşündüğüm varlığın yaptığını düşünüyorum Şahsen öyle birşey asla ve asla istemem.Oğlumu canımdan çok seviyorum çünkü.Oğlum için yapamayacağım şey yoktur.

Birde TV,Radyo veya canlı olarak arapça dua okunan bir ortamda olduğum an çok rahatsız oluyorum.Ya hemen kanalı değiştiriyorum yada o ortamdan kaçmaya çalışıyorum.Bu rahatsızlığı içimde hissediyorum.Dua devam ettiği sürece hafiften acı çekiyor gibi hissediyorum kendimi.

Bu durum 6-7 yıldır var.6-7 yıl önce gayet hareketli, hayatı seven bir insandım.Şimdi ise hayattan zevk almıyorum.Gün geçtikçe.Hayat bana sıkıcı ve boş geliyor.Bazı zamanlar kendimi öldürmek bile istiyorum.Çok üşengeç oldum.Hiçbirşey yapmıyorum ve yapmakta istemiyorum.Evimden çıkmak istemiyorum.

Bu bilgiler doğrultusunda yardımlarınızı rica ediyorum.Ruh hastası, şizofren falan mıyım yoksa gerçekten yukarıda anlattığım olay mı gerçekleşti.Bu anlamak için ne yapabilirim.Deneyebileceğim bir yöntem var mı?

Aşğıdakileride bilgi amaçlı yazıyorum.Belki ilgisi vardır.

- Herhangi bir dine mensup değilim.Tanrı veya tanrıların varlığı yada yokluğu benim için hiç önemli değil.Tanrıya karçı içimde bir düşmanlık besliyorum.Gözümle görsem yinede ona tapınmam.Onun iyi olmadığını düşünüyorum.

-Orta okul yıllarımda ruh, cin yada herneyse çağırma girişiminde bulunduk.Bir arkadalımla yaptık bunu.Tabi benim ilgim yoktu bu işle.Sadece ortamda bulundum ve yardım ettim.Arkadaş çağırdı,soruları o sordu.Kibrit çöplerini kullanarak yaptı bunu.Ben ise sadece çöpleri tuttum.Gerçektende geldi.İşimiz bittikten sonra gönderdi.O şekilde de kaldı.

- 6-7 yıl önce karabasan olayı yaşadım.Hayatımda sadece 1 defa oldu ve o gün oldu.Yanlız uyurken değil de uyumaya çalışırken oldu.Yüzüm duvara dönük yatıyordum.Sırtım boşluğa bakıyordu.Arka tarafımdan bir ses geldi.Dönüp bakmaya çalışırken sırt üstü olduğum an üstüme bir ağırlık çöktü.Sesim çıkmadı.Hareket edemedim.Düşük volt elektrik veriyorlarmış gibi hissettim o an.10 saniye civarı sürdü.Sonra kalktım ayağa, ışığı açtım birşey göremedim.

herhangi travmatik bir olay yaşadıysanız bu tip şeyler olabilir....sizi çok üzecek herhangi bir olay olduysa tabi....ama onun dışında konu ile alakalandırılcak paranormal bir durum göremedim...

Garip..Psikolojik birşey olabilir ama Paranormalde olabilir çok karışık bir durum herşey olabilir.Ama duruma Paranormal açıdan bakarsak eğer Obsesyon durumu gibi gözüküyor.Obsesyondanda nasıl kurtulursun orası sana kalmış çünkü inancın korunma yöntemlerine çok ters düşüyor ve Tanrıya düşmanlık besleyip inançsız olan bir insanda karanlığa yakındır bence.

Kendi kendine konuşmalar hiç iyi değil. Kişilik bölünmesinden tut bilmemneye kadar yolu var.Hemen bir doktora başvurmalısın.Git bir görüş şansını dene ve umarım kısa sürede iyileşirsin. Duadan rahatsız olmak da aykırı bir şey değil çünkü senin inancın bu değil anladığım kadarıyla Okunurkenki ses tonu da mutsuz bir insanı iyce rahatsız eder bu da gayet normal.

Evet o dualar okunurken ezan okunurken o tiz ses beni de çok rahatsız ediyor ben de kaçıyorum Kişilik bölünmesi sorununuz varmış gibi görünüyor.Önce bir doktora görünün.Durum daha da ciddileşip kendinize ya da çevrenizdekilere zarar verme boyutuna gelebilir.

Cevaplar için teşekkürler.

Nette biraz araştırdım da şöyle bir ibareye rastladım "Kişilik bölünmesinin tohumları genelde çocuklukta atılıyor. Cinsel taciz, tecavüz, aile içi şiddet gibi travmalar bu rahatsızlığın nedenleri."

Ben tecavüze falan uğramadım.Haberiniz olsun

İnternette okuduğunuz açıklamaların tüm özelliklerini yada sebeplerini barındırmayabilirsiniz bu benzer bir rahatsızlık içinde olmadığınızı göstermez. Birçok farklı çeşidi yada seviyesi olabiliyor böyle sorunların bunu en iyi doktorlar bilebilir. Mutlaka bir doktora başvurun riske atmaya gelmez bence, hiç olmazsa bir psikolojik sorununuz var mı yok mu onu öğrenmiş olursunuz. Umarım doğru çözümü bulursunuz=)

En son yazdığımı espiri olsun diye yazdım.Nette böyle yazıyor ben öyle değilim demek için yazmadım.

Teşekkürler herşey için.

Dini tamamen reddederken duadan etkilenmeniz ilginç geldi bana. Söylenildiği gibi psikiyatriste gitmeniz iyi olur.

Dinsiz bir insan duadan rahatsız olur zaten.Dindar birinin duadan rahatsız olması mümkün mü? Öyle olsa dindar değil dinsiz olurdu.

Bana daha çok yaşadıklarınızdan etkilenmiş ve bunları bilinçaltınıza atmışsınız gibi geldi. Paranormal deneyimler yaşamış olsanızda olmasanızda bunların illaki psikolojik yan etkileri olacaktır.

Yaşanan travmaları çoğu kişi tarafından hatırlanmaz veya farkına varılmaz. Bunun sebebi beynin kendini koruma amaçlı olaya kapanma mekanizmasıdır. Yani etkilendiğiniz şeyleri ister gerçekten yaşıyor olun, ister bilinçaltınız olsun sonuçta sevdikleriniz hakkında olumsuz düşünceler besliyorsunuz. Sevdiğiniz insanlara zarar vermeden bir yardım almanız şart. Bu durumlar genelde epeyce ciddi vakalara dönüşebiliyor. Bir kararma yaşarsınız ve kendinize geldiğinizde hiç istemediğiniz şeyleri yapmış olursunuz.

Dua okununca rahatsız olmanızsa bana tamamen psikolojik geldi. Yazdıklarınıza bakarsak zaten sebebini bilmediğiniz (veya çok düşünmek istemediğiniz) bir nefret besliyorsunuz. Bu da doğal olarak zihnin tanrı ile alakalı herşeye tepki göstermesini gerektiyor.

Bir kendinize test yapın bakalım, sadece islamiyet ile alaklı şeylerden mi yoksa din ile alaklı herşeyden mi rahatsız oluyorsunuz. Bir zamanlar inanmış olup daha sonra ufak bir şüphe duygusu ile yavaş yavaş din bağları kopan insanlarda sıkça görülen birşey. Yine bilinçaltında bir aldatılmışlık duygusu ve aynı zamanda ya varsanın getirdiği bir vicdan azabı olabiliyor (Kendimden ve gözlemlerimden biliyorum). Eğer böyle ise neden inanmadığınızı veya inanıpta neden nefret ettiğinizi kendinize sonuna kadar açıklamanız, ikna ettirmeniz gerekiyor.

"Dua devam ettiği sürece hafiften acı çekiyor gibi hissediyorum kendimi." bunu ne anlamda yazdınız bilmiyorum ama dini rededen bir kişide dua okunurken acı çekmez.Bu arada dinsiz insan duadan rahatsız olur dinli insan duadan rahatsız olmaz diye birşeyde yok illa, ben inançlı biriyim(Müslüman sayılmam) ama tvde o tür şeyler gördüğümde bende rahatsız olup değiştiririm kanalı.Aslında neden dine veya Tanrıya bu kadar şiddetli şekilde düşmansın orasıda biraz ilginç geldi bana doğrusu, hadi inanırsın inanmazsın orası kişiye kalmış birşey tabikide ama senin gerek imzan gerek yazdıkların falan biraz fazla düşmanlık beslemen bana ilginç geldi doğrusu.

bence önce allaha neden inanmadığını düşün ve bu yaşadığın paranormal olayların neden seni bulduğunu düşün (TANRI SENLE DALGA GAÇİYOR)

Dinsiz bir insan duadan rahatsız olur zaten.Dindar birinin duadan rahatsız olması mümkün mü? Öyle olsa dindar değil dinsiz olurdu.

Hayır neden rahatsız olsun dinsiz insan duadan. Şu halk arasındaki kötü varlıkları dua etkiler inanışından bahsettiğinizi düşündüm ben. Dinsiz insanın dua devam ederken acı çekmesi nasıl normal bir olaydır anlayamadım doğrusu.

o konuda inanmayan dan ziyade düşman olması, kin tutması gerekir rahatsız olması için...yoksa dinsiz bir insanda olsa insanların inançlarına saygı duyar normalde

Obsesif durumlarda varlık 6,7 yıl beklemez , buna emin olabilirsiniz kaldı ki herhangi bir varlık sizin inancınızla değil enerjiniz ile ilgilenir . Çocuğunuz olduğunu yazmışsınız muhtemelen benden büyüksünuz acizane tavsiyem lütfen bir uzmandan yardım alın .

Hasta olup olmadığınızı söylemeye biz değil,psikiyatrist muktedirdir. İlk iş zaman kaybetmeden bunu yapmak olmalı

Bende kendi kendimle çok konuşurum , tartışırım, kendime fıkra anlatır gülerim, sevdiklerimi öldürmek benimde içimden geçerdi.Bir doktora gözüksen iyi olur. Ben de gözüksem iyi olur şüphelendim şimdi

Öncelikle, 5 senedir cinnet geçirdiğim şu işimi değiştirmem lazım.Yoksa öldürmeye patronumdan başlıcam Yarın görüşmem var.Umarım olumlu geçer.

Dinden ve tanrıdan nefret etmek için o kadar neden var ki.Saymakla bitmez.En basiti çevrenize bir bakın.Eşitlik diye birşey görebiliyormusunuz tanrınızın yarattığı dünyada.

Uçanbalık, sende görün doktora.İkimizinde hali pek iyi değil..

Yanlız ben sevdiklerimi falan öldürmek istemiyorum.Şu ana kadar ne oğluma ne eşime tek bir tokat bile atmış değilim.Hem iş yerinde olsun hem özel hayatımda olsun herkes tarafından sevilirim.İşyerinde 20 kişiyiz.1 kişi bile benim için onu sevmiyorum falan demez.Hem özel hemde işle ilgili bir sorunları oldumu direk bana gelirler.Hatta o gıcık patronum bile beni sever.Şirkette en uzun süre çalışan insan benim çünkü.

Demek ki dışa yansıtmıyorum.İçimde kalıyor...

Yorumlarınız için teşekkürler.En yakın zamanda görüneyim bir doktora.Doktorun da ilgili alakalı olması lazım.Her doktora da güven olmuyor bu devirde.

Herhangi bir dine mensup olmayan birisinin duadan rahatsızlık duyması durumu banada biraz olasılık dışı gibi geldi. Duadan rahatsız olma durumunun sebebini zaten sorunun içinde yazmışsın. Buda dine ve yaratana(her dinde adı farklı oluşundan isimlendirmemeye gayret göstereceğim) karşı duyduğun öfke ve nefret. Asıl sorman gereken şey din ve yaratandan yüzünü dönmene sebep olan olaydır. Bu senin şu anda hatırlayamadığın -Veya kendine itiraf edemediğin- bir travmanını sonucu oluşmuş olabilir. Bu gibi durumların temeli genel manada bir travmaya dayanır ve psikiyatrik tedavi ile giderilebilir. Sevdiklerine zarar verme eğilimine cevap olarak; eğer hayatının belli döneminde korku ve gerilim filmleri izlediysen -ki izlemeyen kişi sayısı nadirdir- dine karşı eylemlerin temelinde insanlara, masumlara zarar vermek, obsesyon durumunda sevdiklerini katletmek gibi durumlar olduğu gerçeği vardır. Dine karşı nefretin bilinçaltındaki korku filmlerinin aşıladığı bu gerçekle birleşimi seninkisi gibi bir duruma sebebiyet verebilir. Kendinle konuşman ise; her insan kendisi ile konuşur lakin ikinci birisine bir şeyler anlatırcasına kendini kaptırman bilinçaltının obsese oluyorsun gerçeğini bilincinin istendışı davranışlarına yansıtması olarak görüyorum. Senin temel olarak bulman gereken şey -benim düşüncem- bir Uzman Doktor eşiliğinde çocukluğunda bir travma geçirip geçirmediğini araştırman olacaktır. Ve bu tip teşhis ve tedaviler bir kaç seansta ortaya çıkmayabilirler. Anılarının ne kadar derine gömüldüklerine bağlııdırlar. Bu durumda seninde tedaviye bilime inanman gerekiyor. Bilimin yetersiz kaldığı noktadan sonra artık işin dini boyutunu düşünmen gerekiyor. Bu arada psikoloji öğrencisi değilim, yaptığım tanımlama sadece okuduğum biyografiler ve onlara konan psikiyatrik teşhisler sonucu bir varsayımdır. Lütfen beni yargılamayın.

Yazımı sonuna kadar okuduysanız sabrınız için teşekkür ederim.

ben piskopat olabilirmiyim ? kendimden şüphe duymaya başladım yorumları okuyunca...

ben uzundur kişiliğimi bölmeye ugraşıyorumda ama tabi daha farklı psişik yöntemlerle diyim davranış olarak değil ruhumun bir tarafına karanlık enerji bir tarafınada aydın enerji çekiyorum öyle diyim bu meditasyonu uzundur yapıyorum ama davranışlarımdada etkisi oluyo bazen akıl almaz canileşebiliyorum bazende melek gibiyim.

Ben birleştirmeye çalışıyorum sende ayırmaya çalışıyorsun.Oda güzel

Ben ruhumda bir denge kurmaya çalışıyorum. Aydınlığı ve karanlığı bir harmoni içinde kullanmaya çalışıyorum. Çünkü karanlık olmazsa Aydınlık olmaz. Bu durum tam tersi içinde geçerli. İnsan iyilik için çalışıyorken kendi ruhunda bulunan bir parça kötülüğün, kötülük için çalışıyorsa kendi içinde bulunan bir parça iyiliğin farkında olması gerekiyor. Bu kadim dönemlerden beri doğanını denge amaçlı yaptığı bir durum. IXIZIXIZIXI dünyaya baktığımızda çoğu zaman adaleti göremeyebiliriz. Hatta varlığından şüpheye bile düşebiliriz. Çünkü adalet çoğu zaman kendini göstermez. Hatta o anda dahi gelmez. Lakin vakti geldiğinde doğada bulunan İlahi Adalet bütün ağırlığı ile çöker ve çoğu zaman Beşerin göremeyeceği yada anlamlandıramayacağı bir şekilde belirir.

Silvirmain COk Güzel Konusmussun Ama Zaten Bir Dengede Olmaları İçin Ruhumun Bir Yarısına Birini Bir Yarısına Birini Çekliyorum ıxıxıxıxıxıxııxıxx ' a gelince evet cok güzel ama şizofreniiye yakalanma olasılığım cok yüksekmiş (:

Hımmmmm. Gayet güzel bir durum tabi.