Jump to content

Günahlarımda Yakacağım Ruhumdaki Darp İzlerini


nevermore

Önerilen Mesajlar

Aşağıda ki yazının tek bir kelimesi bile bana ait değil . Ancak her harfinde biraz 'biz' varız ..

Zentegra , dostum harikasın ...

 

Bir şeylere ait olmak. Bu duyguya muhtaç yaşıyoruz. Dünyaya aitiz. Vatanımıza ait... Detaylandıralım. Bir insana aitiz. Evet! Bir insana ait olma duygusu...Bu duyguyla yaşamayı sevdim. Bu sayede sorumluluk ile tanıştım. Bir şeyler planlamadan, ait olduğum insana danıştım. Peki elime ne geçti? Kocaman bir 0. Artık hayatı yeniden yazıyorum. Ve en önemli prensibim: Artık hiçbir şeye ait olmamak!

 

Zamanında biz istersek ile başlayan cümlelerim vardı. Bir başkasını da düşünüyordum, korkmadan. Artık bir kalbe dokunmadan, ben istersem ile başlıyor cümleler, en azından böyle olmalı. Tek gecelik bir ilişki, ben istersem yarısında bitiyor, istemesem saatlerce sürebiliyordu.

 

Bir kişiye ait olmak, bir şehre ait olmak değil de... Bir sürü kişiye ait olmak, bir çok ülke görmek istiyordu ruhum. Yaşamak istediğimi yaşayıp, sıradaki? demek istiyordu. Hiç bir beklentisi olmayan, arkamdan sadece bana bir çift göz eşliğinde bakacak insanlar bırakmak istiyordum , yaşadıklarımı yaşayıp, bir nokta koymak istiyordum. Bunun adı ister fahiş olsun isterlerse olmaz! olsun. Benim duygularımdı ve saygı duyulsun yeterdi. Ben böyle bir hayatı, yazmaya koyuldum.

 

Kitaplarıma ilişti gözüm. Her birini özenle okuduğum ve raflara kaldırdığım kitaplar... Kitapları insanlara benzetiyordum çoğu zaman. Bana bir kitabı sorduğunuzda, hepsini okumuş olmama rağmen sadece aklımın benimsediklerini, o kitaptan ne aldığımı anlatabilirdim size. İnsanları da yaşayıp geçmişimin raflarına diziyordum. Bana onlardan birini sorduğunuzda, aklımda edindikleri yeri anlatabilirdim size. İstediği kadar dolu olsun, bana verememişse bir damlasını boş derdim.

 

Bu yüzden belki de, artık çok kitap okumayışım. Bir insanın alt metnini okumak istiyorum, okuyup yorumlamak. Anlamaya çalışmak...

 

Dünyada 6milyar insan varken, bunlardan bir tanesi hayatımızı altüst etmeye yetiyordu. Bir adamın çekip gitmesi neden üzüyordu neden! Sorguladım. Artık o adamların sadece bana bağışladığı duygulara aşık olacağım. Bir sürü adam, verdikleri ayrı bir sürü duygu. Bununla avutmak kalbi, avutmak çünkü lanet olası bir insanım bende. Ve deliş deşik bir kalbim var. istesem de istemesem de su alıyor durmadan. Delikler o kadar büyük ki...

 

Batık bir liman gibi, yanaşıyordu gemiler durmadan. Seviyordum çapa atan o gemileri. Gezindikleri yollarımda bıraktıkları ayak izlerini.

 

Sordum kendime, pişman mıyım? Neden olayım ki... Çoğu koydu , kabul ediyorum. silinmedi uzun süre ellerimden pas lekeleri. Ama yaşadıklarımdan pişman değilim, Pişmanlığa ayıracak zamanı boş görmemdi belki de tüm sebep...

 

Zamanında her gelene kapıyı açan ellerim vardı. Herkesi dinleyecek bir benliğim, sevecek yüreğim. Artık kapıyı kimseye açmayacak ellerim, Benim istediğim kapıyı çalacak ve öyle kimseye vermeyecek sevgimi yüreğim. ben istersem verecek.

 

Ben böyle bir hayatı yazmaya başladım.

 

Artık gözlerimden bu kadın bana ait bakışını kimselere vermeyeceğim!

 

Artık bir erkeğin gözlerinden ben bu kadına aitim bakışını aldığım gibi, suratlarına tükürüp, o limanı terk edeceğim...

 

Ben bir hayatı yeniden yazdım.

Ben yazdığım bir hayatı yaşamaya koyuldum...

 

Neye göre kime göre yeni?

Bilemem...

Sadece yaşayacağım.

 

Günahlarımda yakacağım ruhumdaki darp izlerini..

Yorum bağlantısı
Diğer sitelerde paylaş

Sohbete katıl

Şimdi mesaj yollayabilir ve daha sonra kayıt olabilirsiniz. Hesabınız varsa, şimdi giriş yaparak hesabınızla gönderebilirsiniz.

Misafir
Bu konuyu yanıtla...

×   Farklı formatta bir yazı yapıştırdınız.   Lütfen formatı silmek için buraya tıklayınız

  Only 75 emoji are allowed.

×   Bağlantınız otomatik olarak gömülü hale getirilmiştir..   Bunun yerine bağlantı şeklinde gösterilsin mi?

×   Önceki içeriğiniz geri yüklendi.   Düzenleyiciyi temizle

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

×
×
  • Yeni Oluştur...