Saman Kağıdından Kara Kaplı Defter

Aradım aradım bulamadım hayalimdeki saman kağıdından kara kaplı defteri. Bulana kadar yazdığım yalan yanlış şeyleri burada toplayayım dedim. Çok az var zaten, fazla yük olmaz.

Yazarken herhangi bir kaygı gütmüyorum, aklıma geleni yazıyorum. Normalden fazla öteye gidemeyen bir edebi yeteneğim olduğundan yaratıcı betimlemeler yapabileceğimi sanmamakla beraber içinde olduğum ruh halinden dolayı konu bütünlüğünü sağlamakta da zorluk çekebilirim. Ayrıca çokça gördüğünüz bazı söz grupları sizi hiddetlendirmesin lütfen. Bir de karalamalardan direk almıyorum yazarken azıcık oynuyorum malumunuz taslaklar biraz hastaca anlarda yazıldığından sakat olabiliyorlar.

Teşekkürler.

Sonbahar, ruhuma tecavüz ediyor sanki melankoli ve içime bıraktığı çocuğun sancılarını çekiyorum ağır ağır. Şahit oluyorum Tanrıçamın içime üfleyişine ruhumu. Sessizlik "ah o kutsal melodi ". Platonik aşk: sonsuz, loş, kırık dökük bir merdiven. Aklımda sadece atacağım adım var bir sonraki basamağa.. Ve belirsiz bir ışık süzmesi var yukarıda: Ne olduğunu ya da neden orada olduğunu önemsemiyorum. Ona ulaşmalıyım sadece ve aklımda yine tek şey var: bir sonraki adım. Neden, ne zaman veya neden geldim buraya? Unuttum... Çığlıklar duyuyorum bazen, ağlayışlarımın yankıları; bazen gözyaşlarımın yere ulaştığını duyuyorum ama sanrı mı gerçek mi anlamak mümkün değil.

Ve bazen atlamak istiyorum sadece. Cesaret edemiyorum: Belki ödleklik, belki aldığım/aldığımı sandığım acı haz engelliyor beni. İnanıyorum: Işığın kaynağı ne kadar uzaksa o kadar büyük olmalı, öyle olmalı değil mi?

Sanki ölüme yatmışım ama o an bir türlü gelmiyor gibi. Sanki araftayım - yukarı cennet aşağı cehennem; tüm o karanlığın nedeni de Tanrıçam, ruhumu üfleyen -: Pasif intihar, dipsiz melankoli.

Pasif intihar: Aşk ve melankoli sevişiyor içimde ve kalbime bıraktıkları çocuğun sancılarını çekiyorum ağır ağır. Tekrar tekrar ölüm; tekrar tekrar acı; tekrar tekrar gözyaşı... Tek vaadi o buruk haz melankolinin. "Her şey anlamsız! Keşke var olmasaydım!" dedirten; intihara sürükleyen o buruk haz. Tanrıçamın yüzüne - sonsuz karanlıkta acılı bir umut saçan ışığıyla - baktığımda aldığım o buruk haz.

Ve gözyaşı: Akıyor içime yavaş yavaş melankolik damlalar. Yaramı deşe deşe ve öldüresiye.

Ve boşluk: Var olmamanın verdiği muazzam haz; en büyük tepki belki kendime verebileceğim; belki kurtuluş: Özgür kalmanın tek yolu değil midir intihar?

Yüzüm, ifadesiz bir maske olmalıydı ancak. Beni yansıtmalıydı sadece. Hüzünlü ve ağlayan: ama ifadesiz. O'nun - yok olması gereken - güzelliğine tepkisiz kalmalıydı. Boş ve ıslak, lanet bir maske.

(Doğuştan) Kör gözlere sığındım ve seni izledim ebediyeti kucaklayarak - neye sarıldığımı göremeden-.

Sana bu kadar yakın olup da seninle hiç konuşamamak: Köre sessiz film izletmek kadar anlamsız; Güneşin, gözlerini kör ettiği adam tarafından betimlenmesi kadar kutsal.

Bir ağız dolusu kan yutmak gibi melankoli.

Önüne geçilmez püskürtme isteği; yuttukça azalan kan yoğunluğuyla gelen halsizlik; bir yandan mide bulantısı, bir yandan da kandan aldığım o buruk tat. Kaldıramıyorum tek başıma bu yükü ve haykırmak istiyorum Tanrıçama kudretli(?) aşkımı, gözlerim yaşlı. Tüketiyor, yıpratıyor kalbim ruhumu. Ve tiksiniyorum kendimden bu hale geldiğim için; onu sevme cüretini gösterdiğim için. Ama kalbimin acısıyla gelen o buruk, muazzam haz; bir ışık hüzmesi olup aydınlatıyor sonsuz boşluğumu.

Kollarında ölmek istiyorum, sessiz ve yaşlı gözlerle; yakınında olmanın verdiği kutsal huzurla. Bu iyiliği yapar mısın bana Tanrıçam?

Acı dışında tattığım tek şey, seni uzaktan vermenin verdiği o buruk haz. Melankolinin tek vaadi. Şeytanla anlaşmak gibi aslında: Ruhuma tecavüz ediyor bunun karşılığında melankoli ve içime bıraktığı çocuğun sancılarını çekiyorum ağır ağır. Tek vaadi melankolinin o buruk haz, seni uzaktan sevmenin verdiği.

Git gide kötüleşiyor her şey: Yavaş yavaş kaybediyorum akıl sağlığımı, yavaş yavaş uzaklaşıyorum gerçeklikten. Yıpranıyorum.

Masallarda, şarkılarda betimlenen harikalar diyarını aramaktayım hala aşk adasında; ufukta kısık bir ışık, önümde uzun ve puslu bir bataklık var.

Çoğu zaman, kollarında ölüme yatmak istiyorum sadece. Var olmamak, sonsuz hiçlik senin ıssız güzelliğinle çekilebilir ancak. Ölüme yatmak: Tanrısal güzelliğine bakarken kaybolup bir daha bulamamak kendimi.

Hiçbir zaman, seninle birlikte olduğumu hayal edemedim, yapamadım işte: Sen beni Tanrıçamdın ve bir Tanrı olmayı istemek büyük bir küstahlık olurdu.

Yine de denedim:

Farkettim ki Tanrı olacaksam baştan yaradılmalıydım. Her parçam yok olmalı senin zihninde tekrar oluşmalıydı.

Farkettim ki ancak sen beni seversen ölümsüz olabilirdim.

Farkettim ki bu imkansızdı.

Sen benim Tanrıçamdın ve ben bir Tanrı olamadım.

Kendimi öldürmem yaşatılmak istememden.

YAĞMUR I

Konuşur(/Ağlaşır) doğa benimle yağmur altında

Ve koyu yeşil / Ve Tanrı / Teselli eder beni

Damlalar özellikle bozar tüm yansımalarımı

Ağlamayı paylaşırım(mak) doğayla.

YAĞMUR II

Bir donanma gibi konuşlanır yağmur öncesi Tanrının gemileri ufukta

Ardınfan melankoli boşaltırlar yalnızların başlarına

Ve sanrılar gösterir yağmur

Küçük gölcüklerin yansımalarında

----------------------------------------------------------------------------

En kutsal sayrılıktır Melankoli

Ve Tanrı da rüyalarında konuşabildiğin sevgili

ÇOCUK

Sadece rüyalarında mutlu olabilen bir çocuk düşünün, yağmurdan başka ne uzaklaştırabilir onu başına yıkılmış gerçekliğinden?

ÖLMEK ONUN İÇİN

Ölmek onun için

Ve hiç utunamayacağı bir anıya dönüşüp

o ölene kadar onunla yaşamak

Sessizce onu izlemek, ağlamak yine

ama onunla olmak

ölümsüz olmak

belki de

Ve cennetine kavuşmak sonunda

Kimsenin vaat etmediği

Ve cehennemine düşmek ayrıca

Tüm suçsuzların acı çektiği

Onun aklına, kalbine gömülmek

Var olmak sonsuza dek

Güzelliğinde

Güzelliğinin fısıldadığı melodiyle

Kül olmak masabaşındaki kavonozda

Onunla sadece anında yaşayabiliyorken

Onun anısında yaşamak

O ağladığında onunla ağlamak

Ve o güldüğünde ağlamak yine.

----

Düşmüş meleklerin düşük sesli çıldırışları(/çığlıkları)ymış(/ndanmış) kar taneleri: Onu gülümserken gördüğümde anladım.