Engizisyon

İznik konseyinde tartışılan önemli konulardan bir taneside daha önce hakkında dolaylı göndermeler yapılan Şeytan’dır. Felsefi terimlerle varoluşun özünden önce varolan Şeytan hakkında bir teori yoktur. Konsiller bu eksikliği kısmen gidermeye çalışmışlar , koseyi örgütleyen Constantinus için önemli teoriler ayıklanmış , kendisini imparatoru ilan ettiği Hristiyanlığın her yöne dağılmasının önüne geçerek Musa dinine varmasını engellemiştir.İznik Konseyi disipliner bir bir toplantıdır. Konsey için tehlikeli bir Şeytan kavramı öne süren Arianusculuğu dışlamıştır. Konsey sonrasında ” Doğrulmuş, yapılmamış ” sözleriyle özetlenen Baba ile oğul düşüncesiyle tartışmalara son verilerek tutanaklar konseye katılanlara imzalatılır. Bu tutanakları imzalamayı red eden Arianusculuğun babası Arius ve iki piskopos, iki Ptolemais ve Marmarisli Theonas derhal aforoz edilerek kapanış törenlerine davet edilmez. Genç Kilise Şeytanın İsa yaratısı olmadığına karar vermiştir.

Arius

Konuyla ilgili spekülasyonlar bitmemiştir, laik bir eğitim süzgecinden geçip daha sonra piskopos olan Priscillianus IV. yy son çeyreğinde oldukça çileci vaizler vermeye başlamış , yerel piskoposlar bundan hiç hoşlanmamıştır. Priscillianus şeytanın olağan üstü güçlerini göstererek dinleyicileri oldukça fazla korkutmaktadır. Bu yöntem tamamen doğu kökenliEnkratizm yansıması olup , tüm insanlığın lanetli olduğunu , evliliği , et ve şarap tüketilmesini red etmektedir. Priscillianus Enkartist olmakla suçlanmış, onun görüşlerini benimsemiş olan bir kadın kara büyü suçlamasıyla canlı canlı yakılmıştır. Bu olay engizisyonun kaldırılmasına kadar iğrenç büyücülük davalarının öncülünü oluşturmaktadır.Priscillianizmin kurucusuyla birlikte ölmesi gerekirdi, işin dahada tuhafı Priscillianizm diye ortada bir öğreti yoktu. Bu tamamen Klisenin kendi hayal gücü ile üretmiş olduğu söylemlerin ötesinde başka bir şey değildi. Priscillianus’un ölümünden sonra yandaşları taraından önce şehitlik mertebesiyle sonra ise ona ait olmayan sözde öğretisini yaymaya başladılar.Daha sonra Toledo konsili bunu çürütmeyi denedi , fakat ortada çürütülebilecek tek bir ceviri hatasına rastlanmadı . Priscillianus yunanca agenitos kelimesini ” doğumu olmamış” olanı “doğumsuz” olarak cevirmiş bunun sonucu olarak kuşaklar boyunca insanların odun ateşinde yakılmasına sebep olmuştur.563 yılında galiçyada toplanan ikinci konsil olan Braga Konsilinde iki piskoposun kötü niyetiyle ;8. Din kuralına göre ” İblis yeryüzüne bazı şeyler getirdiğinden , priscillianus’un öğrettiği gibi , gökgürültüsünü şimşekleri , fırtınaları ve kuraklığı onun yaptığına kim inanırsa aforoz edilir “Priscillianus böyle bir şey söylememiştir, ona atfedilen öğüdün arkasında yatan insanları fazla korkutmaya başlayan Şeytan imgesinin etkisini azaltmaktır. 12. din kuralının çürütmeside bunun kanıtıdır ;” Her kim ki, Mani’nin ve Priscillianus ‘un ileri sürdüğü gibi , insan bedeninin oluşumunun ve kadının bağrındaki gebeliğin İblis işi olduğunu ileri sürer ve bundan yola çıkarak tenin yeniden dişilişine inanmazsa aforoz edilir”Uzun bir büyücü avı mevsimi başlatılmış, Lucifer şeytanlaştırılmış fakat bunun sebebini hiç bir teolog açıklayamamıştır. Yaklaşık yedi yüzyıl sonra da pek ileri gidilmemişti. On ikinci piskoposar meclisinde dördüncü Laterano Konsilinde , 1215 yılında toplanan piskoposlar 1. yasa maddesi olarak ;” Şeytan ve cinler de Tanrı tarafından yaratılmışlardır ; ancak yaratılışları sırasında kötü değillerdi ; kendi hataları yüzünden kötü olmuşlardır ve o zamandan bu yana insanları kışkırtmakla meşguldürler. “Şeytan ve cinlerin niye kötülüğü seçtikleri konusunda açıklama yoktur, ancak bu yine de kilisenin bu konu hakkındaki ilk resmi tavır alışıdır. Bu açıklama şeytana önemli bir güç atfenin önüne geçememiştir., bir çok hastalık , doğa olayı ve bilimde bunların içine katılarak şeytana atfedilmekten kurtulamamıştır. mekanik saatin mucidi , keşiş Gerbert d’Aurillac papalık tahtına çıktığı zaman bile kötülükle işbirliği yaptığı kulaktan kulağa fısıldanmıştır.Teologlar şeytanın kurtuluşunun mümkün olup olmadığını tartışmalarının , başlamasıyla birlikte batı dünyasıda Engizisyonun kaldırılmasına kadar olan süreç içerisindeki tanrı adına işlenen suçlar , büyücülük gibi nedenlerle insanlık tarihinin en uzun cinayet dalgasına girilmiş oldu.Artık her yerde şeytan görülmektedir katedrallerin sundurmalarında, kilise kürsülerine yontulmuştur. Bir pan vucudu , keçi kıçı , insan gövdesi ve sefih bir el ile betimlendirilir.

http://neferkaminanu.files.wordpress.com/2010/06/aphroditepan.jpg?w=614

Pan ve Afrodit

Gnostik mistisizm ile ahlaksızlıklar arasında parçalanmış olan bu dönem açık bir cinsellik takıntısınıda beraberinde getirir. Ortaçağın kurucularından kabul edilen kilise ve devlet adamı Sevillalı İsidora , şehvetperest düşmüş melekler ve zina işleyen , uykuda kadınların koynuna giren erkek şeytanlar halindeki cinlerin son derece çeşitli olduğuna inanmakta , Bohemyalı Dusien’ leri bu erkek şeytanlarla sürekli olarak şeytansı aşklar yaşamakla suçlamaktadır.İnsanlara önemli engellemeler getirildiğinde bu ilişkilerin engellendiğine ikna olanlar da vardır. Ünlü cinlerle ilişkiye girdiğine kendini ikna etmiş bir dolu kişi oluşmuştur. Otuz yıl boyunca Azize olarak kabul edilen Kordoba Rahibesi Madeleine de la Croix itirafında ;On iki yaşından bu yana erkek şeytanlar Balban ve Patoino’yla birleştiği ve hatta keçi bacakları , insan gövdeli kır tanrısı yüzüyle iffetsizlik ciniylede birleştiğini söylemiştir. Bu son derece fantastik hikayeler tüm avrupaya yayılmıştır. Genç kızların erkek şeytanların tecavüzüne uğraması en popüler olanlanıdır. Bu ilişki sonrası doğan cocuk canavar görünüşlü olduğu kimilerince iddia dahi edilmiştir. Kimilerine göreyse Kabil ‘in , Büyük İskenderin , Platon’un , bir peri olan Melüzin ‘in , Luther’in ve tüm Hun (Türk) milletinin dişi yada erkek şeytanların çocukları oldukları kabul edilmektedir. Bu saçmalıklara yüzyıllar boyunca papalar, kardinaller , teologlar, keşişler , müminler ve köylülerde dahil olmak üzere katıldılar.Batıl inancın bu yıkıcı öfkesinin Fransız devrimiyle kesilmeye başlanmasına kadar şeytansı deliliğin en ünlü ve gizemli kahramanlarından biride Jean d’Arc olmuştur. Kızoğlankız olduğu söylenen d’Arc’ ı yargılayan Beauvais piskoposu Pierre Cauchon onu büyüyle suçlamıştır ;” Kızoplankız denen ,yalancı, zararlı , halkı kışkırtan , kahin, batıl inançlı , tanrıya küfreden kibirli, İsa’nın inancına uymayan ,tafracı, putperest , vahşi , sefih , şeytanların himayesindeki , dönek, dinden ayrılmış ve sapkın Jean “İngilizlerin ve Kilisenin uşaklığını yapan mahkeme Priscillianus’u mahkum etmiş mahkeme gibi odun yığınlarında yakma cezası vermiştir. Bir yargıç Adamotuyla ne yaptığını sorar , şeytansı olduğu söylenen bir köktür, d’Arc böyle bir kökün varlığından haberdar olduğunu söylemesine karşın mahkeme iki göysünün arasında sakladığını ileri sürecektir.

http://neferkaminanu.files.wordpress.com/2010/06/120617075277.jpeg?w=614

d’Arc

Bu suçlama modern zamanların en büyük kusurlarından bir tanesinide ortaya çıkaracaktır, farklılığın şeytanla özdeşleştirilmesi. Normal olmayan her şey şeytansıdır. Bu , phtonos ‘un Yunanlılarda Arzu ‘nun değişik bir biçimidir, ” çok” olan her şey , çok güzel, çok iyi çok zeki, çok cesur , çok masum olan her şey özünde şeytansıdır, böyle olmalıdır. Sıradan bir insan sahip olduklarından daha fazlasını isterse bu şeytansıdır. Demokrasi kavramının en kötü temellerinden biride budur. Kimsenin komsusunun ineğinden daha fazla ineğe sahip olma hakkı yoktur. Bu şeytanın özünde son derece toplumsal olduğunun tipik bir göstergesidir. Bu komşusunun tenceresinden daha fazla dolu bir tencereye sahip olabileceğini düşünemeyen çileci mantığıdır. Bu da batıl inancın her zaman popüler ve ayak takımına özgü olmasına ve kurallarının her zaman kaba saba ve en yoksul olanlar arasında başarı sağlaması şaşırtıcı değildir.Bu takıntıların kökleri politikanın derinliklerinde yatmaktadır ve tek örnekte d2Arc değildir. Örneğin Güzel Philippe , Templier tarikatının hazinesine sahip olabilmek için onları büyücülükle suçlamış yedi yıl süren dava sonucunda ustaları Jacques Molay 1314 tarihinde yakılmıştır. 1318-26 arasında bu davaları onaylamak için XXII .Jean şeytana tapınmayla ilgili üç mühürlü emri bulunmaktadır. Bu papa’ya Avignon Bankacısı denilmektedir. 1302 ‘de selefi VIII Bonafatius isa ve havarilerinin yoksul olduklarını söyleyerek para kazanmanın onun öğretisine ters olduğunu ileri sürerek küçük keşişleri mahkum etmiştir. Bu hristiyanlık tarihinin olağan üstü dönemlerinden biridir. Bu dönemle ilgili anılarını yazan mühürdar Alvaro Prelayo ” Din adamlarının odalarına girdiğimde önlerinde yığınla biriken paraları tartmak ve saymakla meşgul sarraf ve yüksek rütbeli papazlarla karşılaştığını yazmıştır.Kraliyet iktidarları ve dinsel organizasyon düşmenlarını korkutmak ve iktidarlarını korumak için şeytanı kullanmaya başlamışlardır. Şeytan Mezapotamya ve İranda olduğu gibi iktidarı korumanın bir anahtarı olmuştur. Halk ne kadar cahil tutulursa iktidarı korumak o kadar kolay olacaktır. İnancın , yani Hristiyanlık inancının politize olması Reims piskoposu , Frankların sıkı savunucusu , Therouanne Arras ve Laon piskoposluğunun kurucusu Aziz Remy ‘nin kara bildirgesinde açıkça görülür,” Taktir ediniz ki oğlum, Fransa krallığı Tanrı tarafından , İsa’ nın tek kilisesi olan Roma kilisesinin savunması için önceden seçilmiştir. Bir gün , bu krallık tüm diğer krallıklar arasında büyüyecektir. Roma imparatorluğunun tüm sınırlarını kapsayacak ve dünyadaki tüm diğer krallıklara boyun eğdirecektir, sonsuza kadar var olacaktır. “Orta çağın tüm karanlık tarihi boyunca masum halk bu tür şaçmalıkları zırvalayanların kurbanı olmuştur. Katalonya engizisyoncusu Nicolaus Eymericus engizisyonun üretmiş olduğu en korkunç kişilik olmuştur. hakkındaki şikayetler sebebiyle şefleri tarafından bile red edilmiştir. Yazmış olduğu Engizisyoncuların El Kitabı adlı eserinin birinci bölümünde şeytana tapınmanın üç türünü tanımlamıştır. Tapma , şeytanı günlük yakarak yüceltmek ve onun huzunda kendini kamçılatmaktan ibarettir. Ululama , cinlerin adlarını ermişlerinkiyle birlikte anmak , çember kullanımı , aşk iksiri, tılsımlar , muskalar ve büyülü yüzüklere baş vurmak gibi ilginç uygulamalar Fransız hukuk siteminin gündemine bile girmiştir. O dönemde bu türden saçma sözler yasa gücünde olması insanı doğrudan odun yığınlarına götürmektedir.Engizisyon resmi olarak papa III. Lucius ile imparator Kızılsakal Friedrich arasındaki gizli anlaşma sayesinde 1184 yılında kurulmuştur. Mahkeme laik kol , sapkınlar , bölücüler üzerinde baskı kurarak mal varlıklarına el koyma ve vatandaşlıktan çıkarma ile ilerleyen süreçte 1197 yılından itibaren Aragonlu II. Pierre kararnamesi ve Papa III.Innocentius sert hükümleri sayesinde idamlara kadar uzanmıştır.1054 yılından itibaren Doğu Kilisesinden ayrılan Roma Kilisesi kendini evrensel yasanın tek koruyucusu ve Roma’nın tek mirascısı kabul edilmesini ister. Bu nedenle politik iktidara ve para gücüne ihtiyacı vardır. mahkemenin kurularak idama kadar giden sürecinde kilise ve tacın kendini koruma güdüsü etkili olmuştur. İdamlarda sadece din adamlarının iktidarı değil prenslerinde çıkarları korunur. Bu kararlarda ne merhamet vardır nede adalet. Aziz İoannes Chrysostomos’un bir insan öldürmenin asla bu dünya üzerinde kefareti olmayacağını beyan etsede kimse tarafından dinlenmez.

İoannes Chrysostomos

Tüm bu toplumsal baskılara karşın ufukta ciddi bir tehlike vardır, Katharlar. Kathar , katharos , yunanca katışıksız anlamındadır. Kilisenin ilk beş yüzyıl boyunca kurtulmak için yapmış olduğu Gnostisizm (Gerçek Hristiyan Kültü) kısmen değişikliğe uğrayarak tekrar hortlamak üzeredir. katharlara göre şeytan hem bir tanrı hemde bir prenstir. İsa krallığıda bu dünyada değildir. Tüm günahların kefaretinin ödendiği yer Araf ‘tır. İnsan ölümünden önce yeniden yaratılmışsa buraya giremez. Yeni bir Reenkarnasyondan yeni bir yaşam döngüsüne geçer. İsa yaşamın soluğuydu ve Katharlar kendilerini onun elçisi olarak tanımlamaktaydılar.Kiliseyi oldukça fazla kızdıran şeyler vardır bunlardan en önemlisi Tanrının insanda cisimleşmesini red eden Roma Kilisesi düşüncesini red etmeleridir ki , bu açıkça İznik Konseyinde oluşturulmuş bir dine meydan okumadır. Aynı zamanda İsa adına satın aldığı düşünülen vaftizi red eder , ruh vaftizini , consomalentum’u kabul ederler. Kilise ve rahipler paralel olarak örgütlenmiş , bu öğreti içerisnden seçilmiş seçkinlerin önünde diz çökerek sadece Tanrı adına dua edilir.Din adamlarının bu organizasyonu piskoposluk makamını tehlikeye düşürmektedir. Olay önce teolojik nedenlerle başlayıp mali düşüncelere gitmektedir. Vaftiz olmayı red eden katharlar ; maysız ekmek ve şarabın isa’nın et ve kanına dönüşmasi doğmasını red edip, Kutsal ekmeği sadece paylaşırlar. Bu sadece simgeseldir ve İsa bedeniyle ilgisi yoktur.Katharcılık Albi bölgesine Tarkyadaki Bogomillerden , yani Bulgaristandan kaynaklanıyordu. Katharlara alaycı şekilde Bulgar denmesinin sebebide budur.