Çağlar Boyunca Tekamül

Ruhçuluk araştırmaları, kendi araştırma yöntemleriyle insanın tekrar

doğduğunu, dünyada bir bedene defalarca bağlandığını ortaya koymuştur. Bu süreç öylesine sağlam kanıtlara sahiptir ki, biz tekrardoğuşun bir realite olduğunun insanlığın tümü tarafından yakın bir gelecekte bilineceği inancındayız. En eski devirlerden beri, en ilkel inançlardan, en gelişmiş dinlere kadar hepsinde, açık ya da kapalı ifadelerle tekrardoğuş inancını görebiliriz.

Çeşitli insan topluluklarındaki inançlardan ya da bazı kutsal metinlerdeki

tekrardoğuş bilgisinden söz ederken, onların birer kanıt olarak kabul

edilmesini düşünmüyoruz. Bu gerçek, bilimsel araştırmayla zaten ortaya

çıkarılmıştır ve çalışmlar derinlemesine sürdürülmektedir.

İnançların ve kutsal metinlerin içerdiği tekrardoğuş bilgisini, bir kanıt

olarak değil, sadece bir uyarıcı haber, belki bir tarih konusu olarak

incelemek ve karşılaştırmak mümkündür.

Eski Yunan ve Roma'da Babil'de Hindistan'da, Çin'de, Afrika ve Eski Amerika

halklarında, tekrardoğuş inancına rastlıyoruz.

Çinlilerde Tekrardoğuş

Taoizm, eski bir Çin dinidir. Taoizm’de insanların ruh sahibi oldukları inancı

vardır. Ölümden sonra üstün ruh (huen), yer altında bir bölge olan 'sarı

Kaynaklara iner. Burası bir cehennem değildir ama kasvetli bir yerdir. Ruh,

ayrılmış olduğu bedenin özlemini çeker. Çünkü ölerek ayrılmış olduğu maddesel

bir zarftan, örtüden tamamen sıyrılmış değildir.

Geri ruhlar cesedin gömüldüğü mezar etrafında dolaşırlar ya da bir zamanlar

yaşamış olduğu evle alakalanırlar. Bulundukları kötü vaziyet içinde,

yaşayanlara düşmandırlar; onlara kötülük yapmak isterler.

Taoizme göre ruh, bedenden ayrıldıktan sonra ebediyen 'sarı kaynaklar' da

kalmak; yaşayanların yanında yeni bir bedene sahip olmak ister. Taoizmde,

ferdi bir amaç olarak bedenli bir ölümsüzlük düşünülür. Burada ölümsüz kadın

ve erkeklerin varlığına kesin olarak inanılır. Bazı Taocuların ölümsüzleri

aramak ve böylece dünya dışı gerçek ve bilgeliğe erişebilmek için uzun

yolculuklar yaptıkları bilinir.

Ölümsüzler, tanrılar gibi öteki dünyada oturmazlar; belli adalar ve

sıradağlar onlara mesken hizmetini görür. Kentlerdeki insan kalabalığının

ortasında da ölümsüzlere rastlamak imkanı vardır.

Taocu inanışına göre, insan bedeninde, başlı başına bir varlık olarak az veya

çok bağımsız hayat sürdüren üç adi ve yedi üstün ruh yer almıştır. Gerçi bu

ruhlar ince dokulardan oluşmuşlardır ama cisimsiz değillerdir. İnsan

öldüğünde, bu on ruh dağılır. Gerçekteki kaderleri hakkında farklı görüşler

vardır. Ruhlar, ölümden sonra, kendi yaşayışlarını bedene bağlı olmaksızın

sürdürmeye devam ederler, fakat mutsuz durumda bulunurlar. Diğer bir inanca

göre de, ruhların dağılışı ölüme sebep olur. Yedi üstün ruhun her biri, daha

sonra özel bir kaderi yaşar.

Üstün ve şuurlu ruhlar, 'sarı kaynaklar ‘da beklerken, yaşayanlar arasında

yeniden yer alabilmek üzere, eski ölü bedenin yerine bir başkasını temin

etmeye çalışırlar. Böyle ruh ölümsüz değildir, çünkü bedene bağlanmak

istemektedir.

Bugün ki Teoistler, kendi dinlerine ait sihir ve büyü ayinlerini terk etmeden,

sonraki devirlerde Çin'e dahil olmuş bulunan Budizm ve diğer öğretilere

yönelmişlerdir. Çinlilerin çoğu, Hintlilerde olduğu gibi, bir tekrardoğuşa

inanırlar. Öldükten sonra bedeni terk eden ruh, dünyada sürdüğü hayatın

şekline göre karşılaşacağı ceza ya da mükafatı, dünya dışı bir alemde, kısa

veya uzun bir süre, azaplı ya da zevkli bir tarzda yaşadıktan sonra, yeni bir

bedenle dünyaya gelir.