Enlil İle Ninlil: İnanna'nın Döllenmesi

Bu, 152 dizelik metinden oluşan hoş mit neredeyse tamamlanmıştır. Ay-tanrısı Nanna'nın yanı sıra üç yeraltı tanrısının -Nergal, Ninazu ve adı okunamayan bir tanesi- döllenmelerini de bir dereceye kadar açıklar. Eğer doğru olarak yorumlanmışsa, bu şiir bize bir tanrının başkalaşımının bilinen ilk örneğini vermektedir. Enlil'in üç yerlatı dünyası tanrısıyla karısı Ninlil'i gebe bırakırken üç ayrı kişiliğe girdiği kabul edilir.

Şiir, Nippur kentini tanıtan bir giriş bölümüyle başlar, Nippur'un insanın yaratılışından önce de varolduğu düşünülür gibidir;

İşte "göğün ve yerin kemiği" kent,...

İşte Nippur kent,...

İşte "gönülden duvar" kent...

İşte İdsalla, onun duru ırmağı,

İşte Karkurunna, onun rıhtımı,

İşte Karasarra, kayıkların durduğu rıhtımı,

İşte Pulal, onun güzel suyunun kaynağı,

İşte İdunbirdu, onun arı kanalı,

İşte Enlil, onun delikanlısı,

İşte Ninlil, onun gençkızı,

İşte Nunbarşegunu, onun ihtiyar kadını.

Bu kısa arkaplan anlatımından sonra asıl öykü başlar. Ninlil'in annesi, Nippur'un ihtiyar kadını Nunbarşegunu kızına Enlil'in sevgisini nasıl kazanacağı yolunda öğütler verir:

O günlerde ana, dünyaya getirdiği genç kıza öğüt verdi,

Nunbarşegunu Ninlil'e öğüt verdi:

"Duru ırmakta ey kız, duru ırmakta yıkan,

Ey Ninlil, İdnunbirdu ırmağının kıyısı boyunca yürü,

Işıltılı gözlü, efendi, ışıltılı gözlü,

'Yüce dağ' Enlil baba, ışıltılı gözlü, görecek seni,

Çoban... yazgıları belirleyen, ışıltılı gözlü görecek seni,

O ...., öpecek seni."

Ninlil annesinin öğütlerini tutar ve sonuç olarak Enlil'in tohumuyla döllenip ay tanrısı Nanna'ya gebe kalır. Ondan sonra Enlil ölüler diyarına gitmek üzere Nippur'dan ayrılır, ama Ninlil peşinden gider. Enlil kapıdan çıkarken "kapının adamı"na meraklı Ninlil'e kendisinin nerelerde olduğunu söylememesini tembihler. Ninlil "kapının adamı"na gelir ve Enlil'in nereye gittiğini bilip bilmediğini sorar. O zaman Enlil "kapının adamı"nın biçimine girip onun yerine yanıt verir. Bu kısım henüz tam anlaşılmış değildir. Enlil'in nerede olduğunu söylemeyi reddeder gibidir. Bunun üzerine Ninlil ona, haklı olarak, Enlil'in onun kralı ve kendisinin kraliçesi olduğunu anımsatır. Daha sonra hala kapının adamı kılığında olan Enlil, Ninlil ile beraber olup onu döller. Bunun sonucunda Ninlil daha çok ölüler diyarının kralı Nergal olarak bilinen Meslamtaea'ya gebe kalır. Okunamayan bölümlere karşın, bu olağanüstü pasajın tadı aşağıda yapılan alıntıdan kolayca anlaşılabilir:

Enlil... kentten ayrıldı,

Nunamnir (Enlil'in adlarından), Ninlil peşinden gitti,

Enlil yürüdü, Ninlil peşinden gitti,

Nunamnir yürüdü, genç kız peşinden gitti,

Enlil kapının adamına şöyle dedi,

"Ey kapının adamı, kilidin adamı,

Ey sürgünün adamı, som kilidin adamı,

Kraliçen Ninlil geliyor,

Sana beni sorarsa,

Nerede olduğumu söyleme."

Ninlil kapının adamına yanaştı:

"Ey kapının adamı, kilidin adamı,

Ey sürgünün adamı, som kilidin adamı,

Enlil, kralın nereye gidiyor?"

Enlil kapının adamı yerine yanıtladı:

"Enlil bütün ülkelerin kralı, bana emretti":

Bu emrin özünü içeren dört dize vardır, ancak anlamları belirsizdir. Bundan sonra Ninlil ve kapının adamının kılığına giren Enlil arasındaki diyalog gelir:

Ninlil: "Elbette Enlil senin kralın, ama ben de kraliçenim."

Enlil: "Eğer kraliçemsen, izin ver de dokunayım."

Ninlil: "Kralının tohumu ışıldayan tohum dölyatağımdadır,

Nanna'nın tohumu ılıdayan tohum dölyatağımdadır."

Enlil: "Kralımın tohumu bırak göğe çıksın, bırak yere insan,

Benim tohumum kralımın tohumu gibi toprağa düşsün."

Enlil kapının adamı kılığında .... uzandı,

Onu okşadı, birleşti onunla,

Onu okşayarak, onunla birleşerek,

... Meslamtaea'nın tohumunu (onun) dökyatağına akıttı.

Bundan sonra şiir ölüler diyarı ilahı Ninazu'nun döllenmesiyle devam eder, bu kez Enlil "insan-yutan ırmak, ölüler diyarı ırmağının adamı" kılığındadır. Pasaj hemen her yönden Meslamtaea'nın döllenmesinin betimlenmesinin bir tekrarıdır:

Enlil yürüdü, Ninlil peşinden gitti,

Nunamnir yürüdü, genç kız peşinden gitti,

Enlil insan-yutan ırmak, ölüler diyarı ırmağının adamına şöyle dedi:

"Ey insan yutan ırmak, ölüler diyarı ırmağının adamı,

Kraliçen Ninlil geliyor,

Sana beni sorarsa,

Nerede olduğumu söyleme."

Ninlil, insan-yutan ırmak, ölüler diyarı ırmağının adamına yanaştı:

"Ey insan-yutan ırmak, ölüler diyarı ırmağının adamı,

Enlil kralın nereye gidiyor?"

Enlil insan-yutan ırmak ölüler diyarının adamı yerine yanıtladı:

"Enlil, bütün ülkelerin kralı bana emretti."

Emrin içeriği okunamamıştır. Bundan sonra Ninlil ve insan yutan ırmak, ölüler diyarı adamının yerine geçen Enlil arasındaki diyalog gelir:

Ninlil: "Elbette Enlil senin kralındır, ben de kraliçenim."

Enlil: "Eğer kraliçemsen, izin ver de dokunayım..."

Ninlil: "Kralının tohumu, ışıldayan tohum dölyatağımdadır,

Nanna'nın tohumu, ışıldayan tohum dölyatağımdadır."

Enlil: "Kralımın tohumu bırak göğe çıksın, bırak yere insin,

Benim tohumum, kralımın tohumu gibi toprağa düşsün"

Enlil kapının insan yutan ırmak ölüler diyarının adamı kılığında .... uzandı,

Onu okşadı, birleşti onunla,

Onu okşayarak, onunla birleşerek,

... onu kralı, Ninauzu'nun tohumunu, (onun) dölyatağına akıttı.

Daha sonra şiir adı okunamayan üçüncü bir yeraltı dünyası tanrısının döllenmesiyle sürer; Enlil bu kez "kayıkçı adam"ın yerine geçer. Mitimitz, Enlil'i bolluğun efendisi ve emirleri değiştirilmez kral olarak öven kısa bir ilahiyle sona erer.

Samuel Noah Kramer - Sümer Mitolojisi