Harry Harlow ve Rhesus Maymunları

Gelişim psikologları uzun yıllar bebeğin bağlanacağı kişinin, onun beslenme ihtiyacını karşılayan kişi olacağı fikrine odaklanmış. Yani çocuğun, kendisini doyuran kişiye karşı bağlılık geliştirdiğini düşünmüşler. Ancak, 1971 yılında Harry Harlow’un maymunlarla yaptığı bir çalışma, süregelen bu fikri yıkıma uğratıyor. Resimde H.Harlow’u, 1964 yılında Wisconsin Üniversitesi’ndeki laboratuvarında, Rhesus maymunları ile görüyoruz.

Deneyinde iki “yapay” anne kullanan Harlow, birini yumuşak ve sıcak bir peluşla kaplarken, diğerini çıplak bir tel olarak bırakıyor. Minik maymunlar, süt emziği çıplak anneye iliştirilmiş olmasına rağmen peluşla kaplı anneyle vakit geçirmeyi tercih ediyor.

Harlow, minik maymunların beslendikleri zamanlarda bile peluş örtülü yapay anneden ayrılmadıklarını ve onunla iletişimi koparmak istemediklerini gözlemliyor.

Bu çalışmadan ilham alan psikologlar bugün, “bağlanma” konusunda önemli olan etmenin büyük ölçüde kendini güvende hissetme duygusu olduğunu düşünüyor.

Kaynak:

Parmağını emen gariban maymun peluş olandan yeterince sevgi alamıyorsa ben evlat edinebilirim onu ya Bu arada güzel bir deneymiş ama karnını doyurduktan sonra rahat etmek için diğerine gidiyor olamaz mı? dikenli bir sandalyede yemek yemek zorunda bırakılsak, yan tarafta da üzeri peluş kaplı sandalye olsa, yere oturmak yerine ben peluş olana giderdim...