Camel

Nisan 15, 2012

Camel asla Pink Floyd ya da Alan Parsons Project kadar progressive rock’da popülerliğe erişemedi. Fakat kendine ait bir hayran kitlesi ile, tıpkı Grateful Dead gibi günümüze kadar gelebilmeyi başardı. Yani onlar listelerde görünmek, stadyum konserleri vermek yerine, yer altından ilermeyi seçtiler.

Camel 1972 senesinde Andrew Latimer (Vokal/Gitar/Flüt) tarafından Surrey/İngiltere’de kuruldu. Daha sonra gruba Andy Ward (Bateri), Doug Ferguson (Bas) ve Van Morrison’nın grubu Them’den klavyeci Peter Bardnes katıldı.

1973 sonunda grup ünlü plak şirketi MCA ile bir antlaşma imzaladı ve grup ile aynı ismi taşıyan albümlerini piyasaya sürdü. Fazla ses getirmeyen bu çalışma sonrasında Camel plak şirketini Decca’s Gama olarak değiştirdi ve progressive rock’a kesin olarak döndüğü Mirage’ı 1974’de çıkardı. Bu albüm sonrası dikkatleri üzerine çeken grup esas patlama yapacakları albümleri The Snow Goose üzerinde yoğunlaşmaya başladı. 1975 senesinde piyasaya çıkan albüm Punk rüzgarına rağmen İngiltere listelerinde 30.sıraya yükseldi.

Grup Amerika vizesini 1976 tarihli albümleri Moonmadness ile aldı. Daha sonra Camel Amerika’da Caravan ve Soft Machine ile birlikte bir dizi konserde yer aldı. Bu albüm sonrası Camel elemanları Caravan grubu ile yakınlaşmaya başladı. Tam bu sırada bascı Ferguson gruptan yarıldı ve yerine Caravan’dan Richard Sinclair geçti. Ayrıca saksafoncu Mel Collins’de gruba dahil oldu. Fakat işler yine tam anlamıyla düzelmedi. Zira 1977 tarihli Rain Dances albümünün kayıtları sırasında grubun iki beyni Latimer ve Bardnes arasında çıkan anlaşmazlıklar 1978 tarihli Breathless sonrası Peter Bardnes’ın gruptan ayrılması ile sonuçlandı. Bazılarına göre bu çok önemli bir kayıptı fakat grup yola devam kararı aldı.

Yeni albüm çalışmaları sırasında grupta yeni değişiklikler oldu. Latimer, Bardnes’ın yokluğunu kapatmanın zorluğunu bildiği için olsa gerek gruba iki klavyeci birden aldı. Kit Watkins (ex-Happy the Man) ve yine Caravan’dan Jan Scheelhaas…Richard Sinclair’ın ise yeniden Caravan’a dönmesi ile bas gitara Colin Bass ! geldi. Bu kadro ile grup 1979 tarihli I Can See Your House From Here isimli albümü kaydetti. Ve bu albüm grubun ilk albümü ile beraber başarısız sayılan bir çalışma olarak kayıtlara geçti. Latimer bu başarısızlığı concept albüm dışına çıkılmasına bağlayarak bir sonraki albüm için yine tek bir hikaye üzerinde yürüyen şarkılar yazmaya başladı ve ortaya 1981 tarihli Nude çıktı.

1982 başlarında grubun son orijinal elemanı davulcu Andy Ward grup ayrıldı (kimilerine göre Latimer’ın egosu yüzünden atıldı). Andrew Latimer bir sonraki albümü için sadece stüdyo müzisyenleri ile çalışacağını duyurarak diğer elemanların da işlerine son verdi. The Single Factor’de aralarında David Paton, Chris Rainbow (her ikisi de Alan Parsons ile çalışmıştır), Francis Monkman (Curved Air), ve Anthony Phillips (ex-Genesis) bulunduğu kalabalık bir müzisyen ordusu çaldı. Bu müzisyenler arasında bir de sürpriz bir isim vardı : Peter Bardnes !

Camel tam anlamıyla bir grup olamadan, yine bir önceki albümde yer alan stüdyo müzisyenlerinin bir kısmı ile 1984 tarihli Stationary Traveller isimli albümü piyasaya çıkardı. Bu albümde yine aski bir dost Mel Collins saksafonu ile yer almıştı. Ayrıca albümde ki tüm parçaların sözleri Latimer ile yakın ilişkisi olan Susan Hoover tarafından yazılmıştı. Bir sonraki albümün kayıtları sırasında Latimer tarafından, Paul Burgess (Bateri), Ton Scherpennel (Klavye) ve yine eski dostlardan Colin Bass resmi grup elemanları olarak ilan edildiler. Parçaların sözleri yine Susan Hoover’a aitti. Lead vokalde ise David Paton’ın yer aldığı Dust and Dreams 1984’de piyasaya çıktı ve çok olumlu tepkiler aldı.

Tam 7 senelik bir suskunluğun ardından Latimer 1991 tarihli Harbour of Tears ile Camel’ı yine ayağa kaldırdı. Grup artık iki kişiden oluşuyordu : Andrew Latimer ve Colin Bass..gruba daha önce ki albümlerde eşlik eden müzisyenlerin yanında yeni isimler de katkıda bulundu. Albümde ki vokalleri yine David Paton üstlenmişti. Fazla ses getirmeyen bu come back albüm sonrası Latimer ve Bass konserler dışında yine sessizliğe büründü.

1996’da Latimer yeni grup elemanlarını açıkladı. Latimer (Gitar/Lead Vokal) ve Colin Bass (Bas Gitar) ile birlikte keyboard’cu Ton Scherpenzeel tekrar gruba çağrıldı. Davul’a ise Dave Stewart geçti. Daha önce Mel Collins’ın sağladığı nefesli desteği bu sefer cello’cu Barry Phillips ile sağlandı. Yeni albüm yine aynı sene Rajaz adı ile piyasaya çıktı. Bu albüm sonrasında Camel bir kez daha eleman değişikliği yaşadı.

2002 tarihli grubun son çalışması A Nod and a Wink’de Latimer ve Bass’a, Guy LeBlanc (keyboard), Denis Clement (Bateri) eşlik etti. Ayrıca Terry Carelton (Bateri) ve JR. Johnston (Geri Vokal) katkıda bulundular. Andy Ward’un 1982’de ayrılmasını takiben genelde aynı müzisyenler ile çalışmasına rağmen Latimer Camel’ı bir türlü gerçek bir grup haline getiremedi. Fakat buna rağmen Camel progressive rock için bir çok önemli albüm kazandırdı.