Eski Anadolu Kültüründe Büyü ve Büyücülük

[/size][/font]Eski Anadolu Kültüründe Büyü ve Büyücülük

The Sorcery and Witchcraft in the Ancient Anatolian Culture

Esma Reyhan

Hitit Devlet Arşivi’nde büyü ile ilgili birçok ritüel metin bulunmuştur. Bu arşivde yer alan ritüel metinler Anadolu ve Kizzuwatna kökenli olarak iki grup halinde bulunmaktadır. Bu çalışmamızda Kizzuwatna kökenli büyücü bir kadın olan Maštikka tarafından yapılan ritüeller üzerinde durulacaktır.

İnsanlığın tarihi kadar eski bir geçmişe sahip olan büyü, tarihsel süreç içerisinde hemen hemen her dönem ve toplumda yaygın bir uğraşı ve güçlü bir toplumsal olgu olarak mevcut olmuştur. İnsana ve doğaya ilişkin olayları, maddi dünyanın ötesinde gizemli dış güçler aracılığıyla etkileyip yönlendirdiğine inanılan törensel eylem olarak tanımlanan büyü; özellikle modern öncesi toplumlarda, din ile birlikte toplumsal hayat üzerine ciddi etkileri olan bir olgu olarak karşımıza çıkmakta ve bu dönemde din ile büyü arasındaki sınırları çizmek çok kolay olmamaktadır. Büyü, ilkel insanın “bilgisinin ve ussal tekniğinin yetersizliğini kabul etmek zorunda” kaldığında sahneye çıkar. Başka bir deyişle büyüye, insanın doğayı teknik olarak kontrolünün yetersiz kaldığı noktada başvurulur. Böylece büyü, pratik etkinliklerin başarısını etkileyen kontrol edilemez aracılara yöneltilir.

Büyünün neredeyse bir kamu hizmeti, büyücülüğün de kamu görevlisi konumunda olduğu Hitit toplumsal hayatında çok daha belirgindir. Bu değerlendirmeler; büyünün, özellikle bilimsel düşüncenin henüz gelişmemiş olduğu Eskiçağ toplumlarında önemli bir olgu olduğunu, büyücünün o dönemlerde oldukça rağbet gördüğünü göstermektedir.

İncelememizde, önce Hititlerde büyü ve büyücülük üzerinde durulacak; sonra, Kizzuwatna (bugünkü Çukurova Bölgesi) kökenli büyücü bir kadın olan Maštikka tarafından yapılan ritüeller incelenecek; daha sonra, Maštikka’nın uyguladığı büyü ritüellerinden, örnek olarak seçtiğimiz, “aile içi kavgalara karşı yapılan ritüel”in tercümesi ile metnin kopyası verilecektir. Büyünün nasıl ortaya çıktığı ve yayıldığı vb. gibi konular incelememizin kapsamı dışındadır.

Hititlerde Büyü ve Büyücülük

Çok çeşitli konular içeren Hitit Devlet Arşivi’nde büyü ile ilgili ritüel metinler de oldukça büyük bir yer tutmaktadır. Hitit zihin dünyasında büyü, insanın bir yandan doğaüstü güçlerin zararlı etkilerinden korunmaya çalışırken, diğer yandan belli bir tekniği uygulayarak bu güçleri kendi yararına ve başkalarının zararına çevirme çabasıdır. Hititlere büyü kavramı öncelikle Anadolu’nun güneyinde ve güneydoğusundaki Hurrice ve Luwice konuşulan bölgelerden, özellikle de Kizzuwatna’dan girmiştir.

Günümüzde tıp, psikoloji ve hukuk biliminin ilgi alanına giren neredeyse bütün konular Hitit toplumsal yapısında “büyü”nün kapsamında olabiliyordu. Eskiçağ toplumlarında büyü, ak büyü (tedavi edici-olumlu) ve kara büyü (kötüleştirici-olumsuz) olarak ikiye ayrılmış, kara büyü her zaman ve mekânda mücadele edilmesi gereken bir büyü; kara büyücü de lanetlenen insan olarak nitelendirilmiştir. Belirtilmesi gereken husus, kara büyü ve ak büyü zıtlığının sadece Eskiçağ toplumlarında ya da Hitit uygarlığında değil, tarihin bütün dönemlerinde, “iyi” ile “kötü”nün mücadelesinde birisine “tedavi eden”, diğerine “çökerten” sıfatları yüklenilerek devam ettirilmiş olduğudur. Büyü, sağlık ve halk hekimliği ile kaynaşan uygulamaları, psikoz ve nevrozların sağaltımı ile birçok toplumda insanların hizmetindedir veya kara büyüler de ürkütücülüğünü sürdürmektedir.

Avrupa tarihinde kötü büyü tartışması ve cadılığa açılan savaş, büyü ve büyücülerin siyaset adına kullanılışına ve toplumu ne kadar etkisi altına alabildiğine önemli bir örnektir. Çin’de resmi Wu büyücülerinin yanında kendi kendini yetiştiren büyücülere de rastlanır. Bu büyücüler, halk arasında pek saygı görseler de, Taocu çevrelerde pek sıcak karşılanmazlar. Buna karşılık Konfüçyüsçüler de, Taocuların katıksız birer tanrıtanımaz, animist, şeytana tapan olduklarını söylerler. Taocular, kötü ruhlarla savaşta kimi zaman başarısız olduklarını kabul etseler de, Konfüçyüsçüler, onların şeytan kovma törenlerinin blöften başka bir şey olmadığını öne sürer, onları Ak ve Kara büyücülük ve kötü amaçlı okültistlik ile suçlarlar.

Hitit toplumunda da iyi (=ak) büyünün olumlu etkileri yanında kötü (=kara) büyünün de tehlikeli olduğu kabul edilmiştir. İyi büyü, resmi bir şekilde, toplumun her kesiminde uygulama alanı bulmuş, kara büyü ise yapanlara ölüm cezası verilecek kadar ciddi bir suç olarak görülmüştür. Hitit Kanunları’nda kara büyünün tanımı şu şekilde yapılmıştır: “Kişi kültsel temizliğin ardından kalanları yakmak yerine onları başka birinin evine ya da tarlasına koyarsa” ya da “kişi bir yılanı öldürür ve bunu yaparken başka birinin adını söylerse” kara büyü yapılmış kabul edilir ve bu suçun cezası ölümdür. Kara büyüye karşı büyücünün aldığı tavır dikkat çekicidir:

“Büyü yapan insan hangi sözleri söylediyse, her neyi bir araya getirdiyse, ne beddua ettiyse, herhangi bir yerde ne yaptıysa onları (doğru yapmayı) bilmezse, büyü yapan insan büyüyü bir kule gibi inşa ettiğinde, onu bağlarım,onu bir araya getirdiğinde, onun karşısındayım. Büyülü sözlerini bir kule gibi yıktığım gibi ve onu iple bağladığım gibi çözdüm."

Aslında elde edilen güç ve uygulanan metot anlamında kara ve ak büyünün pek farkı yoktu, sadece bu büyünün gücüne vakıf olanların büyü yetilerini hangi doğrultuda (iyi-kötü) kullandıklarına bağlı olarak yapılan eyleme ak (iyi) veya kara (kötü) adı veriliyordu. Bu yüzden Hititlerde, genellikle ölüme, yok oluşa, felakete götürdüğüne inanıldığı için kara büyünün, toplumdan şiddetle uzak tutulması gerektiğine inanılır, kara büyü yapanlar da ölümle cezalandırılırdı.

Buna mukabil, kara büyünün musallat olduğu bir kişinin tedavisi de “ak büyü” ile yapılır, ak büyüye (daha doğrusu büyü yetisinin olumlu olarak kullanılmasına) ciddi bir tedavi unsuru olarak, özellikle krallık sınıfında büyük önem verilir, olumluluk atfedilirdi.

Hitit tarihinde kara büyünün sebep olduğu düşünülen pek çok olayın yaşandığını görmekteyiz. İlk kez, Eski Hitit Devleti’nin ilk krallarından olan Hattušili’nin Vasiyetnamesi’nde rastlanan “büyücüler”e kral tarafından sert bir dille karşı çıkılmaktadır. Ölüm döşeğindeki Hattušili, karısından kendisini büyücü kadına danışmadan gömmesini istemekte ve bu kişileri ziyaret etmemesi konusunda onu uyarmaktadır. Bu dönemde bu kişiler gayri resmi olarak faaliyetlerini sürdürmekteydiler. Aynı dönem krallarından Telipinu’nun, Fermanı’nda16 büyüyü yasaklaması, Hattušili’nin büyücülere karşı getirdiği yasağın yasal düzenlemesi olarak düşünülebilir.

Hitit Devleti’nde büyünün rolü Orta Hitit Dönemi’nden (M.Ö. 1400 civarı) itibaren daha iyi bir şekilde belgelenmiştir. Hititlere büyü kavramı öncelikle Anadolu’nun güneyinde ve güneydoğusunda Hurrice ve Luwice konuşulan bölgelerden, özellikle Kizzuwatna’dan girmiştir. Büyü ritüellerinin büyük bir grubu Kizzuwatna’daki bu Hurri-Luwi ortak kültürünün bir sonucu olarak ortaya çıkmıştır ve büyücülük Hitit Devleti’nde uygulama alanı bulmuştur.

Bu dönemde krallıktaki entrikalar ve cinayetlere ait ritüellerden başka daha birçok büyü ritüeli bulunmaktadır. Hititlerde; baş ağrısı, öksürük, ses kısıklığı,göz hastalıkları, yaralanma, sarılık, ağız hastalıkları, kalp krizi, depresyon, kısırlık, kâbus görme, endişe hali, mezarların kirletilmesi, doğum-hamilelik sorunları, salgın hastalıklar, kraliyet ailesinden birisinin ölümü, cinayet, şiddet uygulaması, lanet, dedikodu, kral ve kraliçeyi arındırma, arkadaşlar arasında kavga, aile bireyleri arasında çekişme, tanrıları çağırma, ağız yıkama, üzüm bağlarının verimsizliği, orduda salgın ve bunlara benzer hemen her bireysel, toplumsal, ruhsal ve tıbbi konuda büyüye başvuruluyor, büyünün gücünden yararlanılıyordu.

Elbette, büyünün bu kadar önemli ve işlevsel olduğu Hitit toplumsal hayatında büyücüler de önemli bir yer tutmuştur. Büyüye ihtiyaç duyulan konular çok çeşitlilik gösterince ister istemez her büyücü bir (ya da birkaç) konuda uzmanlaşmak zorunda kalmış ve sadece uzman olduğu konuda icraatlarını sürdürmüştür: Ordu içinde salgın olduğu zaman Ašhella’ya, sıkıntılı geçen yıllara karşı Hantitaššu’ya, aile bireyleri arasında geçimsizlik olduğunda Maštikka’ya gidilmesi gibi.

Büyücülük, adeta kamusal hizmet veren bir meslek konumundaydı.Dikkate almamız gereken ilginç bir nokta ise; bu kadar etkin, talep edilen, hatta biraz da korkuyla birlikte anılan “büyü hizmetleri”nde Hitit ülkesinde kadınların oldukça aktif olmasıydı. Bu durum büyü konusunda etkili olan Hannahanna,

Išhara, Šawušga, Kamrušepa gibi tanrıçaların çoğunlukta olmasıyla uyum içindedir. Hititlerde bir toplumsal iyileşme (ruhsal ve fiziksel) mekanizması çerçevesinde tıp ve büyünün epeyce iç içe girdiğini, tıbbi tedavilerde büyüsel ritüel tekniklerin sık sık kullanıldığını belirtmek gerek. Normal yollarla tıbbi tedavi uygulayan hekimler genellikle erkek olmasına rağmen, bahsettiğimiz şekilde büyülü tedavi yollarını deneyenler, olağanüstü yetilere sahip olduğuna inanılan kadınlardı. Hitit toplumsal hayatında “kadınlar şifa sanatlarının – bilhassa ‘Kocakarılar’ olarak bilinen - güç ve şifa veren ritüellerin yaratıcısı ve uygulayıcısı olarak öne çıktılar” Gerçekten de, eski çağlardan modern dönemlere kadar belirgin olan erkek egemen bir toplumsal hiyerarşi içerisinde konumlandırılan kadınlar, büyü ritüellerinde genellikle ön saflarda görülmüşlerdir.

Bu durum toplumsal sorunların çözümünde büyü mekanizmasının ve “büyücülük mesleği”nin çok büyük bir etki alanına sahip olduğu Hitit toplumsal hayatında çok daha belirgindir. Çözümlenen birçok Hitit çivi yazılı belgesinde son derece aktif olmuş kadın büyücülere rastlamak mümkündür.