Garip Bir Hikaye

Bu olayın tüm tanıklarıyla ayrı şehirlerde ve farklı zamanlarda görüşme olanağım oldu. Hepsi harfiyen aynı şeyi bana anlattı. Bende aynı garip olayı olayın şahitlerinden birisinin ağzıyla size aktarıyorum;

Babamız evimizden uzaktaydı. Evimizde sürekli bir tedirginlik ve huzursuzluk vardı. Yedi kardeştik ve köy evimizde biz kızlar annemizle birlikte aynı odada uyuyorken, abilerimiz yan odada uyuyordu. Ben o devirde 13 yaşındaydım. Evimizin odası beyaz kireçti. Geceleri korkmayalım diye bir gaz lambası kısık ateşte sürekli yanardı. Ancak duvarlar beyaz olduğundan az ışıkta olsa odada herşey seçilebiliyordu. Ben iki kız kardeşimle yer yatağında yatıyordum. Annem divanda yatıyordu. Yatağa gireli bir kaç saat olmasına rağmen ben uyuyamamıştım. Tavana bakıyordum. O sırada odamızın kapısı açıldı. İçeri kafasında şapka bir adam girdi. “Bu şapka dediği şey örgü bere” Babamız evde olmadığı için dayım köyümüze gelerk sık sık bizde kalırdı. Yine geç vakitte dayım geldi diye düşündüm. Ardından adamın arkasından odaya bir kadın girdi. Adam önde kadın arkada gaz lambamızın asılı durduğu duvara yürüdüler. Adamda pantlon yerine, aşağıdan iple bağlanmış bir kapri vardı. Kadın beyaz bir elbise giymişti, siyah saçları beline kadar arkadan uzanıyordu. Hiç konuşmadılar ve lambanın yanında durdular. Her ikisede bir süre lambanın fanusundan içeri baktılar. O anda her ikisininde yüzünü net olarak gördüm. Bu kişileri tanımıyordum. Dayım olmadığını anladığımda çok korktum. Heyecandan dilim tutulmuştu. Ardından adam gaz lambasının ışığını biraz açtı. Herşeyi artık daha net seçebiliyordum. Işığı açtıktan sonra yine adam önde, kadın arkada yürüyerek odanın duvarından dışarı çıktılar. İşte o anda “Anneee !!!” diyerek sessizce ağlamaya başladım. Annem hızla ellerimi tuttu. “Korkma kızım sende gördün mü dedi ?” Bu olaya odada bulunan annem, ben ve ablam aynı anda şahit olmuştuk. Annem sonra bizi şöyle teskin etti. “Kızlarım !!! korkmayın, bunlar bize zarar vermek için gelmedi. Hanemizin ışığını arttırdılar. Herşey daha iyi olacak.” O gece korkuyla biribirimize sarılarak uyuduk. Annem o gaz lambasını korkudan bir daha söndüremedi. Onu yanık bir şekilde vitrinin üzerine koydu. Lamba orada kendi kendine gazı bitene kadar yandı. Lambayı söndürmememiz içinde bize tembihtede bulundu. Sanırım evimize gelenlerin açtığı ışığı söndürmeye korkmuştu…Bu olayı kimseyle paylaşmadık. Aile sırrımız olarak uzun süre içimizde yaşattık…

Bu olayı olayın tanıklarına ayrı zaman ve mekanlarda sordum. Hepsi yaşanan bu olayı aynen teyit etti. Yaşları şuanda epey ilerlemiş bu sıradan kadınların aradan yıllar geçtikten sonra böyle bir hikaye uydurmalarının hiç bir anlamı olmayacağı kanaati bende oluştu. Hatta olayı duymuş olmama epey şaşırdılar. Sanırım birbirlerine çok iyi tembihlemiş olacaklar veya bu sır dolu olayı unutmak istemelerinden de kaynaklanıyor olabilir. Genelde olayı anlatışları yorumdan uzak, kısa ve özdü. Genelde bu tip olayı anlatanların heyecanla, ballandırarak bezedikleri cümleler kurmadılar. Yaşandı bitti ! üzerinde durmuyoruz havasındaydılar. Tüm bu izlenimlerim bana bu olayın gerçekliliği konusunda daha da inandırıcı düşünmeme neden olmuştur.

ilginç olan şey insanların bu tür olayları yaşamaları, ve ne olduğunun peşine düşmeden araştırmadan ne olduğunu bilmeden dosyayı kapatmaları... yani olaylar anlatılıyor ama kimdi neydi nasıldı orada ne var niye geldiler niye gittiler inmidir cinmidir... ne olduğu bilinmiyor...

onlar kimdi ve duvardan nasıl geçtiler ... Tanımadıkları bir çift insan ya da ruh mu nedir belli değil evlerine geliyor bu olayın şoku insanın ruh sağlığını bile bozabilir ilginç...

belkide araştırmak ,onları tekrar evlerine getirir veya bu seferde bizleri rahat bırakmazlar düşüncesiyle hiç araştırmadılar:confused:

Onlar ewlerinin ışığını açmasını hayatlarındaki bir ışı kkaynağını onlara hep ışık tutacaklarını ifade etmey e çalışmışlar öyle yorumlamış bu güne kadarda böyle davranmışlar

çok ilnginç bi hikaye ama enden araştırmadıklarını bende merak ettim.

tşk.

dediğim gibi o olayın hayatlarına ışık tutacağını düşünmüşler ve anlattıkları zamanda bu büyünün bozulmasından korkmuşlar [büyü diyorum yanlış anlamayın sihirin )

insanlardaki bu hemen kabullenmek güdüsü beni çok korkutuyor. Sböyle olayların olup olmaması dışında bu kadar çabuk kabullenip, hayatlarına devam etmesi aslında daha korkunç

bu olay eskiden olduysa kabullenmek o zaman daha kolaydı çünkü cin evliya gibi varlıklar insanlarla daha yakın oluyorlardı ve bu tür olayların özelliklede evliya türü varlıkların gerçektende evlerine geldiklerinde yada rüyalarına girdiklerinde büyük faziletleri olacakları inancındaydılar eskiler.bundan dolayıdırki bu sırrın esrarı gitmesin büyüsü devam etsin die anlatmamışlardır.

eskiler tamam da ya şimdi olanlar, böyle şeyler yaşadıkların söyleyenler ya da söylenen her şeye kayıtsız şartsız inananlar kötü değil mi?.....

yaşamayan bilemez

evdekilerle konuşmamışlarsa oraya ev halkı için değil başka sebeple geldikleri açıkca ortada-aydınlatan bi lamba üzerine dikkat vermeleri ya o lamba için yada o lamba ile bişey aramaya geldiklerini gösteriyor.belki duvarda yazan bişeyi arıyorlardı?!! ne dersiniz mantıklı deelmi loo?

cidden ilginç bir hikaye . aile o an zor durumda oldukları için yaşadıkları olaya sığınmışlar bir nevi. o gördüklerinin evlerine ışık ve hayır getirecek şeyler olduğunu düşünerek böyle davranmışlar. bilemiyorum belki de gördükleri bir hayaldi. zor durumdalardı , inanmak istedikleri bir şey gördüler ve inandılar.

Rahmetli Annamem'den duydugum bir hikayeyi anlatayim, bu olay onun basindan gecmis, Anneannem genc kizken oturduklari eve bir yatir gelirmis,

evlerinin yaninda depo gibi kullandiklari bir bina varmis, sabah ezaninda gelirmis, bahcedeki musluktan abdestini alirmis ve takunya izleri bahcede kalirmis, depo gib kullandiklari yerde zetinyagi kuplerii olurmus, ve zeytinyaglarini o kadar kullandiklari halde kupdeki zeytin yagi hic esksilmezmis, yani kup hep agzina kadar dolu olurmus...

bir de yine komsularinin evinde Yunan Askerleri tarafindan baslari kesilerek oldurulen iki Turk askeri surekli olarak o aileyle yasarmis, yerlerdeki kan lekeleri ne kadar boya yapilirsa yapilsin surekli olarak boyanin ustune cikarmis ve zaman zaman o ailenin komsulari da o iki kesik basli askeri gorurmus, kafalari koltuklarinin altinda gezermis, (ben kucukken anneannem beni o eve goturmustu tabii o zaman ben bu olayi bilmiyordum, aksam eve gelince gece iki kesik basli askeri gordum evde dolaniyordu ondan sonra anneannem bana bu olayi anlatti, annenem ne zaman onlarin ruhuna dua okusa, o iki asker anneannemin evine geliyorlardi)

bu olay eskiden olduysa kabullenmek o zaman daha kolaydı çünkü cin evliya gibi varlıklar insanlarla daha yakın oluyorlardı ve bu tür olayların özelliklede evliya türü varlıkların gerçektende evlerine geldiklerinde yada rüyalarına girdiklerinde büyük faziletleri olacakları inancındaydılar eskiler.bundan dolayıdırki bu sırrın esrarı gitmesin büyüsü devam etsin die anlatmamışlardır.

aynı şekilde katılmaktayımm

Yüzlerini gördüğünü söylemiş keşke detaylı bir şekilde onuda anlatsaymış merak ettim şimdi